Καρδιά μπισκότο

Το τριτάκι έρχεται καλπάζοντας σχεδόν, κρατάει με τα πανβρώμικα χεράκια του πολύ - πολύ προσεκτικά, σαν σπονδή ένα μπισκότο καρδιά.
"Κυρία, αυτό είναι για 'σένα!", μου λέει.
"Ευχαριστώ! Έχεις γενέθλια;".
Η δασκάλα των μαθημάτων γενικής παιδείας γελάει.
"Όχι, στο φύλαγε όλη μέρα!" μου λέει.
Μπαίνουμε στην αίθουσα Θεατρικής Αγωγής.
Ενώ τα υπόλοιπα ξεκινάνε ζέσταμα και χορό, αυτό όλο και ζουζουνίζει γύρω μου.
"Κυρία, τα έφτιαξε η γιαγιά μου! Έχω φάει 50 από χθές!"
"Ναι, Μάνο μου, είμαι σίγουρη ότι είναι νόστιμο", απαντάω αφηρημένη και το αφήνω πάνω στη χαρτοπετσέτα.
Μετά από 3 λεπτά: "Κυρία, θα δεις, θα σου αρέσει!"
Και μετά από 5 λεπτά: "Στο φύλαξα και δεν το έφαγα κυρία!".
Τότε μπήκα στη θέση μιας ψυχής που έχει ζήσει 7 μόλις χρόνια στη γη.
Και πως έχει φάει τόσα μπισκότα που πονάει η κοιλίτσα του, αλλά κοιτάει με λαχτάρα αυτό το τελευταίο.
Και σκέφτεται.
Και βάζει όριο στην παιδική λαχτάρα.
Γιατί πιο σημαντικό είναι να το δώσει στην κυρία του.
Οπότε παίρνω βαθιά ανάσα και λέω δυνατά "Μάνο, είμαι σίγουρη ότι ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΝΟΣΤΙΜΟ ΜΠΙΣΚΟΤΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!"
Τότε ηρέμησε η ματιά του.
Και ξαναμπήκε στο παιχνίδι.
Γιατί τι άλλο είναι η αγάπη, από το να κρατάς το τελευταίο σου μυρωδάτο μπισκότο για κάποιον που βλέπεις μια φορά την εβδομάδα;

Υ.Γ. Να τα αγαπάτε και να τα προσέχετε τα μικρά παιδιά, μωρέ. 
Έχουν καρδιά σε σχήμα καρδιάς, όχι την άλλη την άσχημη που έχουμε εμείς οι μεγάλοι. 
Και μυρίζει μπισκότο.
 
by web