Έφυγε ο πατήρ Κώστας Μπέης - π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος, Μπέης Κώστας Ε.

Έφυγε ο πατήρ Κώστας Μπέης

π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος, 

Μπέης Κώστας Ε.

Στις 13 προς 14 Φεβρουαρίου, έφυγε από κοντά μας για την Βασιλεία του Θεού ο π. Κώστας Μπέης. Χειροτονήθηκε από τον μακάριο πατέρα μας Μελέτιο ιερέας και διακόνησε τους ελαχίστους (τουλάχιστον αριθμητικά) αδελφούς μας του χωριού Κορυφούλα.
Ένα λαμπερό μεγάλο και ανοιχτό μυαλό,  που δεν αγωνιούσε για την κοσμική του εικόνα και την γνώμη των άλλων γι’ αυτόν, όχι από εγωισμό καταφρόνιας, αλλά από ελευθερία αυτοπροσδιορισμού, και από συνείδηση, του πώς και με πόση ελευθερία μας βλέπει ο Θεός!
Παρ’ ότι ο Χριστός μας καλεί «επ’ ελευθερία» κάποιοι χριστιανοί όντως υπόδουλοι σε θρησκοληπτικές «ιουδαϊκές» αντιλήψεις φοβούνται την ελευθερία και αντιδρούν με τον θιγμένο εγωισμό του ενοχλημένου από τις ενέργειες και την ελευθερία άλλων. Τους δημιουργούν (η ελευθερία και οι ενέργειες αυτών των άλλων) ανασφάλεια ψυχική και αναταραχή μέσα τους, γιατί τους γεννούν γοητεία του… «απαγορευμένου» κατ’ αυτούς!
Έτσι ο π. Κων. Μπέης δέχθηκε ως…. «υποδοχή» του στον χώρο της Ιεροσύνης κακόβουλα ή έστω αφελή απορριπτικά και επικριτικά σχόλια! Κάποιοι ενοχλήθηκαν από τον τρόπο ιερατικής και λειτουργικής περιβολής και κάποιοι από την Λειτουργική γλώσσα. Τότε ήταν η μακάρια εποχή ελεύθερης χρήσης της δημοτικής γλώσσας, τότε που δεν τα έσκιαζε όλα η φοβέρα…έγκλησης, ούτε τα πλάκωνε σκοτεινή σκλαβιά, «κατασκοπευόντων την ελευθερία ημών ην έχομεν εν Χριστώ»!!
«Γεύθηκε» και ο π. Κωνσταντίνος την δυσοσμία και το bulling ανθρώπων που ισχυρίζονταν αβασίμως ότι από αγάπη Θεού κατέκριναν, επετίθεντο και συκοφαντούσαν!! Ο Χριστός «να μη στήσει σ’ αυτούς αυτή την αμαρτία» Και τους δυο, π. Μελέτιο και π.  Κωνσταντίνο, μπορώ να βεβαιώσω μετά λόγου γνώσεως, τους «άφηνε ανέγγιχτους» κάθε αρνητικότητας παγίδα!! Τώρα όμως που και οι δυο είναι στην Αλήθεια, και χάριν της αληθείας, αναρτούμε συνημμένα ένα κείμενο, που έγραψε με την συνεργασία του π. Μελετίου ο π. Κων. Μπέης με σκοπό να το στείλει σε κάποιον καλοδιάθετο αλλά και επηρεαζόμενο από τους κακεντρεχείς κουτσομπόληδες… κριτή του! Δεν εστάλη τελικά.
Νομίζουμε ότι είναι χρήσιμο, έστω τώρα, να δει το φως της δημοσιότητας …. εις κοινήν των ορθοδόξων (των όντως, αλλά και των οιομένων… ) ωφέλειαν. Εύχεσθε, και μη «σπουδάζοντος του λογισμού περιπατείτε»!! 

ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ στους «εξερευνόντας ἐξερευνήσεις»

Τον τελευταίο καιρό γίνομαι δέκτης επιθέσεων από «αδελφούς χριστιανούς» σχετικά με την πίστη μου και την διακονία της ιδιότητος που απέκτησα από τα τίμια και άγια χέρια του γέροντός μου Μητροπολίτη Πρεβέζης Μελετίου.
Δεν οφείλω σε κανένα τίποτε. Μόνη και μόνιμη οφειλή αισθάνομαι το χρέος της αγάπης για το οποίο μένω πάντοτε με το αίσθημα ότι είμαι ελλειπής και οφειλέτης. Όμως, συγχωρείστε με, χρέος αγάπης στις ανάγκες του αδελφού και όχι στην κακή διάθεση του αδελφού!
 
Πιστεύω στον Χριστό, Θεό της ζωής μου και αγωνίζομαι να υπερβαίνω τις αμφιβολίες μου μένοντας μέλος της αγίας Εκκλησίας Του, καθώς και η σύζυγός μου και τα παιδιά μου. Προσπαθώ να ξεχωρίζω την αγία διδασκαλία της πίστεως της Εκκλησίας από τη ελλειπή προσωπική μου πίστη. Προσπαθώ να συνειδητοποιώ ότι η ορθοδοξία δεν μου δίνει δικαιώματα. Αντιθέτως επειδή είμαι ορθόδοξος πρέπει να αγαπώ περισσότερο αυτούς που πορεύονται από άλλους δρόμους προς τον Θεό. Προσπαθώ να βαθύνω στο λόγο του αποστόλου Πέτρου ότι “οὐκ ἐσται προσωπολήπτης ὁ Θεός, ἀλλ᾿ ἐν παντί ἔθνει ὁ φοβούμενος αὐτόν καί ἐργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αὐτῷ ἐστίν” (Πραξ. 10, 34-35) καί στήν διαβεβαίωση τοῦ ἁγίου Παύλου στην προς Εβραίους επιστολή του “πιστεῦσαι γάρ δεῖ τόν προσερχόμενον τῷ Θεῷ ὅτι ἐστίν καί τοῖς ἐκζητούσιν αὐτόν μισθαποδότης γίνεται” (Εβρ. 11, 6).
 
Αν τα άμφια μου είναι κοντά ή μακρυά, αν έχουν ή δεν έχουν κρόσσια, αν κυκλοφορώ στους δρόμους με ράσο ή όχι, αυτά συγχωρείστε με, είναι ιουδαϊκές παρατηρήσεις για τις οποίες ο κοινός Δεσπότης και αρχηγός μας θα μας “… ἔβλεπε μετ᾿ ὀργῆς συλλυπούμενος ἐπί τῇ πωρώσει τῆς καρδίας μας…” (Μαρκ 3, 5) πράγμα που έκανε για πολύ ουσιαστικότερο θέμα! (θεραπεία ημιπληγικού).
 
Έλεος αδελφοί και πατέρες. Δεν σας θέλουμε “ψευδαδελφούς οἵτινες παρεισῆλθαν κατασκοπῆσαι τήν ἐλευθερίαν ἡμῶν ἥν ἔχομεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἵνα ἡμᾶς καταδουλώσουσιν” (Γαλτ. 2, 4). Σᾶς θέλουμε αδελφούς πού χαίρουν ἐπι τῇ ἐπιστροφῇ τῶν πεπλανημένων. Πού ἀναλαμβάνουν τις ελλείψεις των ασθενούντων. Που δεν αναζητούν αφορμές για καταγγελίες. Που ξέρουν ότι όσα έχει ο Πατέρας τους είναι δικά τους και χαίρουν για τις “δαπάνες” της εορτής της επιστροφής του μικρότερου αδελφού τους (Λουκ. 15, 31-32). Που δεν “ἀναγκάζουν ἡμᾶς περιτέμνεσθαι” σε κανενός είδους… περιτομή, αλλά μας διδάσκουν με το ήθος τους τον κόπο του ελέους και όχι την… “φιλαυτία” της θυσίας (Ματθ. 9, 13).
 
Δεν είμαι εφημέριος με την κλασσική έννοια. Δεν έχω την ευθύνη κανενός. Διακονώ παρά την ηλικία μου (77 χρονών) τις ανάγκες 35 ανθρώπων, ηλικιωμένων επί το πλείστον, σ’ ένα ορεινό χωριουδάκι της Πρέβεζας (για την έλλειψη εφημερίου σ’ αυτό φυσικά καμμιά στεναχώρια και μέριμνα δεν θα εξέφραζαν οι επιτιμητές μου) και λίγων φίλων που μαζεύονται κάθε δεύτερη Κυριακή σ’ ένα μικρούλικο εκκλησάκι των Αθηνών.
Ο τρόπος της τέλεσης της Ευχαριστίας από μένα έχει ιδιοτυπίες όσον αφορά τα καθιερωμένα. Όμως. “Χωρίς να θέλω να προλάβω κάποιον και χωρίς να θέλω να επιβάλω σε κάποιον κάτι, ακολουθώντας απλά την αυθόρμητη κλίση της ψυχής μου…” (Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου: Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, σελ. 326, εκδ. Ι. Μονής Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, 2003) θεώρησα, ότι έτσι μπορεί και προσεύχεται ο σημερινός άνθρωπος καλύτερα, κρίνοντας ίσως εξ ιδίων.
Διαφωνείτε;
Θα θυσιαστώ να έχετε πάντοτε το δικαίωμα της διαφωνίας!
Αφήστε όμως και σε μένα την ελευθερια της ευθύνης για μια επιλογή προσευχής που δεν ζητώ να γίνει “τυπικό”! Να καθιερωθεί! Να χρησιμοποιηθεί από άλλους! Να επιβληθεί σε κάποιον!
 
Μη φοβάστε δεν αλλοιώνω τίποτε. Εκτιμώ ότι η “περιουσία” της Εκκλησίας είναι πολύ σοβαρότερη και απέραντα υγιής και δεν κινδυνεύει από ψελλίσματα νηπίων.
Τελειώνω. Κριτήν απεκδέχομαι μόνον Τον “πάλιν ἐρχόμενον κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς”. Μέχρι τότε πιστεύω ότι η Εκκλησία Του είναι ένα σώμα που έχει μια πάρα πολύ παλαιά και γερή καρδιά. Πρέπει όμως, για να μπορεί να επικοινωνεί με τους σε κάθε εποχή ανθρώπους, να φοράει το πιο σύγχρονο φόρεμα!

Κ. Μπέης

(π. Κ. Μπέης για όσους φοβούνται ότι δεν το… κατάλαβα)