Εργαζόμενος εδώ και τρία περίπου έτη συστηματικά στην παρακολούθηση των ανθρωπιστικών
δικτύων αντιμετωπίζοντας μια σειρά από ερωτήματα επιχειρώ να τα καταγράψω έστω και ακροθιγώς..
1.Είναι άραγε αντιληπτό στους άπλους πολίτες του Δυτικού
κόσμου το γεγονός της οριακής επιβίωσης εκατομμυρίων στην Αφρική την Ασία και
την Αμερικάνικη Ήπειρο από τις παρεμβάσεις τοπικών και διεθνών ανθρωπιστικών
ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ και εθελοντικών πρωτοβουλιών;
2.Ποσο έχει κατανοήσει στο πλατύ κοινό του Δυτικού
ονομαζόμενου κόσμου τι πολύτιμη συνεισφορά στην επιβίωση λαών ολοκλήρων αν οι γιγαντιαίες
εταιρίες παρέδιδαν ένα ελάχιστο δέκα τοις εκατον της ακραίας κερδοσκοπίας τους
στον υποβαθμισμένο βιοτικά λαό της χώρας που της παρέχει το χρυσό η ολόκληρη
της την παραγωγή κακάο η διαμαντιών;
3. Έχουμε κατανοήσει
γιατί ο Ερυθρός Σταυρός τονίζει συνεχώς και ΕΠΙΜΕΝΕΙ ότι τα αυτόνομα οπλικά
συστήματα επιλέγουν και εφαρμόζουν δύναμη σε στόχους χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση.
Μετά την αρχική ενεργοποίηση ή εκτόξευση από ένα άτομο, ένα αυτόνομο οπλικό
σύστημα αυτοεκκινεί ή πυροδοτεί ένα χτύπημα ως απόκριση σε πληροφορίες από το
περιβάλλον που λαμβάνονται μέσω αισθητήρων και με βάση ένα γενικευμένο
"προφίλ στόχου". Αυτό σημαίνει ότι ο χρήστης δεν επιλέγει, ούτε καν
γνωρίζει, τους συγκεκριμένους στόχους και τον ακριβή χρονισμό και/ή τη θέση των
εφαρμογών δύναμης που προκύπτουν;
Χρόνια τώρα ουτιδανός στα ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΑ δίκτυα του
τόπου μας δέκτης αλλά και φτωχός παροχος στήριξης έχω νιώσει πόσο σημαντικό
ήταν και είναι στις γειτονιές και στα χωρικά μας ένα κομμάτι ψωμί, ένα σακί αλεύρι.
Πόσο πολύτιμη είναι η ανθρώπινη ύπαρξη για να την παίζουν οι ισχυροί της Γης
στα ζάρια των συμφέροντα και του τυφλού πλουτισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου