Το τραούδιν του Αγίου Λαζάρου - (Του Β. Χαραλάμπους)

Το τραούδιν του Αγίου Λαζάρου

 (Του Β. Χαραλάμπους)

______________

Ήταν συνήθεια στο χωρκόν μας, την ημέρα της γιορτής του Αγίου Λαζάρου, το δείλης ύστερα που τον Εσπερινόν των Βαΐων, να βκαίνουν στην αυλήν της εκκλησιάς του Τιμίου Σταυρού τζιαι να τραουδούν οι παπάδες τζι οι ψαλτάδες το τραούδιν του Αγίου Λαζάρου. 
 
Οι παλλιόττεροι αθθυμούνται τους παλλιόττερους παπάδες, αλλά τζ̌ιαι τους νεόττερους, τον Παπά Χαράλαμπον τζιαι τον Παπά Πολύβιον να τραουδούν   το τραούδιν του Αγίου Λαζάρου, ‘’Έαρ ημίν επέφανεν, τοις πάσι το μηνύον την του Λαζάρου έγερσιν, ξένον φρικτόν σημείον’’ κλπ, με τον καλοφωνάρην τον Βαρνάβαν τον ψάλτην.   Μάλιστα η Ζώθκεια ήταν που τα λλία χωρκά που είσ̌ιεν δικήν της παραλλαήν του τραουθκιού του Αγίου Λαζάρου.
 
Στα πιο παλλιά τα χρόνια όπως διηγούνται οι γεροντόττεροι, το Σάββατον  του Αγίου Λαζάρου οι μιτσιοί εβάλλασιν πάνω σε έναν ψηλόν κοντάριν την εικόναν της Ανάστασης του Αγίου Λαζάρου τζ̌ιαι που πάνω που την εικόναν έναν στεφάνιν που τζ̌ιτρινους σκουρούπαθθους τζι εγυρίζαν που σπίτιν του σπιθκιού τζι ετραουδούσαν το τραούδιν του Αγίου Λαζάρου. 
 
Ένας που τους μιτσ̌ιούς έκαμνεν τον Άην Λάζαρον που ανάστησεν ο Χριστός.  Οι μιτσιοί εγυρίζαν τα σπίθκια τζι ετραουδούσαν το τραούδιν του Αγίου Λαζάρου τζι εδιούσαν τους αφκά, χαλλούμια  ή αναράες.  Στα πιο παλλιά χρόνια επαίρναν τα πράματα που τους εδιούσαν, στο σπίτιν του δασκάλου που συνήθως ήταν ξενικός τζι έν είσ̌ιεν. 
 
*Η Ζώθκεια ήταν που τα λλία χωρκά που είσ̌ιεν δικήν της παραλλαγήν του τραουθκιού του Αγίου Λαζάρου.