Ἀξιόπιστο κριτήριο - «Κ.Π.»

Ἀξιόπιστο κριτήριο

Ὅλοι σχεδὸν οἱ ἄνθρωποι πασχίζουν νὰ γνωρίσουν καὶ νὰ τακτοποιήσουν τὸν ἑαυτό τους, τὸν ἐσωτερικό τους κόσμο, καὶ μάλιστα ὅταν πλησιάζουν Ἅγιες Ἡμέρες. Σ’ αὐτὸν  τὸν ἀγώνα ἄλλοι ζητοῦν βοήθεια ἀπὸ τὸ γιατρό τους, ἄλλοι ἀπὸ τὸν ψυχολόγο τους, ἄλλοι ἀπὸ εἰδικὰ βιβλία ἢ σεμινάρια, ἄλλοι ἀπὸ τὸν Πνευματικό τους… Πολλοὶ τὸ ἀμελοῦν καὶ τὸ ἀναβάλλουν συνεχῶς, ἂν καὶ τὸ ἐπιθυμοῦν βαθιά, μέχρι ποὺ τοὺς ἀφυπνίζει κάποιο καμπανάκι κινδύνου δηλαδὴ μία ἀσθένεια, ἕνας πειρασμός, ἕνα δύσκολο πρόβλημα καὶ τότε ἀναγκαστικὰ τὸ ἀποφασίζουν. Δὲν ὑπάρχει ἄλλη λύση ἢ εἶναι ἡ καλύτερη λύση αὐτὴ, καὶ σπεύδουν γιὰ βοήθεια, ἐνίσχυση, σωτηρία…

Ὁ ἀσφαλέστερος σύμμαχός μας βρίσκεται μέσα μας. Εἶναι ἡ συνείδησή . Ἡ ἄγρυπνη φωνὴ τῆς συνειδήσεώς μας. Τὸ πιὸ ἀξιόπιστο καὶ ἀδιάψευστο κριτήριο γιὰ τὴν κατάσταση τῆς ψυχῆς μας. Ἡ λέξη προέρχεται ἀπὸ τὸ ρῆμα σύνοιδα, ποὺ σημαίνει γνωρίζω σωστά, βαθιά, ἐνδόμυχα. Συνείδησις λοιπὸν ἡ γνώση, ἡ ἐπίγνωση τοῦ ἐσωτερικοῦ  κόσμου. Ἡ συνείδησή  λοιπόν, ποὺ κατὰ τὴν Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ μέσα μας, σὰν νά ταυτίζεται μὲ τὴ ζῶσα ψυχὴ μας λειτουργεῖ ὑπεραυτόματα, μὲ κάθε ἀκρίβεια. Ἂν τὸ ἐρέθισμα ποὺ δέχεται εἶναι θετικό καί καλό, χαίρεται, ἀγάλλεται, εὐφραίνεται, ἱκανοποιεῖται, ἀναπαύεται, γαλήνια καὶ εἰρηνική.

Ἂν τὸ ἐρέθισμα ποὺ δέχεται εἶναι ἀρνητικό καί κακό, ἀνησυχεῖ, ταράζεται, ἀγχώνεται, συγχίζεται, ἀναστατώνεται, ἐλέγχεται γεμάτη τύψεις, ἐνοχές, ἀγωνία, φόβο… Ἀλάθητος μάρτυρας καὶ ὁδηγὸς καὶ ἐσωτερικός  κριτὴς ἀδέκαστος. Δῶρο τοῦ Θεοῦ ὑψίστης ἀξίας καὶ σημασίας: Μᾶς προτρέπει στὸ ἀγαθό, μᾶς ἀποτρέπει ἀπὸ τὸ πονηρό…! Σωτήρια πυξίδα, φρένο ἀσφαλείας καὶ σωτηρίας, ρυθμισμένα στὴ θεϊκὴ Ἀλήθεια!

Εὐλογημένοι ὅσοι τὴ σέβονται καὶ τὴν ἀκολουθοῦν. Δυστυχισμένοι ὅσοι τὴν περιφρονοῦν καὶ τὴ φιμώνουν, διότι ζοῦν μαρτυρικὰ χωρὶς αὐτήν. Φρικτὸ κενό, ἀναίσθητη πώρωση, ἐφιαλτικὸ ἔλεγχο, ζωντανὸ μαρτύριο, σκότος ζοφερό! Ὅταν τὰ τζάμια στὰ παράθυρα εἶναι ἀκάθαρτα, οἱ κουρτίνες σκοῦρες, τὰ παντζούρια κλειστά, μπορεῖ νὰ εἰσχωρήσει τὸ φῶς τοῦ ἥλιου καὶ νὰ φωτίσει τὸ δωμάτιο; Ὅταν τὸ δοχεῖο τοῦ λαδιοῦ δὲν καθαρίζεται ἀπὸ τὰ ὑπολείμματα καὶ μπαίνει ἐπάνω τους φρέσκο λάδι, θὰ παραμείνει φωτεινὸ καὶ μυρωδάτο καὶ νόστιμο ἢ θὰ ἀλλοιωθεῖ ἀπὸ τὰ ἀκάθαρτα κατακάθια του; Ὅταν ἡ ψυχὴ μολυνθεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία πῶς θὰ μπορέσει νὰ λειτουργήσει ὑγιὴς ἡ συνείδηση; Μάλιστα οἱ βεβαρημένες συνειδήσεις συνηθίζουν συχνά νὰ δημιουργοῦν ψευδαισθήσεις καὶ ἐκπέμπουν μηνύματα ἀπατηλὰ καὶ ἀποπροσανατολίζουν τὸν ἄνθρωπο. Καὶ ὅποιος δὲ βρεῖ ἀνάπαυση στὴ συνείδησή του, δὲ θὰ τὴ βρεῖ πουθενὰ ἀλλοῦ, ἀπὸ κανένα Δίκαιο…

Συνείδηση. Ἰσχυρὴ δύναμη. Ἡ ἀλάθητη φωνὴ τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄγραφος Νόμος, ὁ πιὸ φοβερὸς μάρτυρας, ὁ πιὸ τρομερὸς κατήγορος, ἕνα ζωντανὸ δικαστήριο λειτουργεῖ νύχτα – ἡμέρα μέσα μας. Ἕνα νέο ὅρος Σινά, ποὺ ἀδιάκοπα καὶ ἀδιάψευστα νομοθετεῖ. Ἂς τὴν καθαρίζουμε μὲ τὴν μετάνοιά μας καὶ ἂς τὴν ἀκολουθοῦμε γιὰ νὰ εἴμαστε, ὄχι τραγικὰ πρόσωπα ἀλλὰ εὐλογημένα παιδιὰ τοῦ θεοῦ.

  «Κ.Π.»