Να ήταν μόνο λογισμός θάταν λιγότερο το κακό. Εδώ άλλα είναι τα χειρότερα και μάλιστα σε μια χριστιανική κοινωνία, σε μια ορθόδοξη εκκλησία. Μην κοροϊδευόμαστε όλο λόγια.
Διαβάζοντας τα λόγια του Γέροντα που σε αυτό το μήνυμα μας παρουσιάζει η ΓΕΧΑ Αιγίου. Θυμήθηκα κάτι το οποίο είχα διαβάσει στο περιοδικό «Ιωάννης Βαπτιστής» όταν εργαζόμουν στο βιβλιοπωλείο της Ζωής. Είμαι στην Κύπρο και δεν μπορώ να βρω το αυθεντικό σχόλιο του περιοδικού. Μας λέει ο Γέροντας αυτός: «Ελεημοσύνη είναι να δέχεσαι τον άλλον να καθίσει δίπλα σου». Δυστυχώς είναι μια πραγματικότητα την οποία όλοι μας τη ζούμε στην καθημερινότητά μας. Έλεγε λοιπόν -το περιοδικό- ότι κάποιο πρωινό μια γυναίκα μοναχική, μεγάλης ηλικίας, γνωστή στην ενορία που εκκλησιαζόταν, μπήκε μέσα στην εκκλησία για να προσευχηθεί στη θεία Λειτουργία. Αυτή η γυναίκα όμως μύριζε, είχε μια δυσοσμία απλυσιάς. Οπότε μια από τις καθωσπρέπει εκκλησιαζόμενες χριστιανές -γιατί να βγάλω και τον εαυτό μου έτσι είμαι και εγώ ένας καθωσπρέπει χριστιανούς- των λόγων και όχι των πράξεων. Πάει λοιπόν η κυρία στο Νεωκόρο και λέει: κοίταξε αυτή η γυναίκα μυρίζει. Δεν έχει πλυθεί. Πες της να βγει έξω να φύγει γιατί βρωμάει. Και έλεγε το περιοδικό, ότι αν η γυναίκα αυτή που έδωσε την παραγγελιά ήταν μια καλή χριστιανή. Θα έπρεπε να προσφέρει έμπρακτη αγάπη. Έπρεπε να πάρει αυτή την γυναίκα που μύριζε να την πάει στο σπίτι της. Να τη βάλει στο μπάνιο, να πλυθεί ή και να την πλύνει, να της δώσει καινούργια ρούχα να φορέσει. Και να την πάει στην εκκλησία. Αυτό που διάβασα τότε με έκανε να νιώσω έλεγχο, και μου έχει εντυπωθεί βαθιά. Γιατί πράγματι αυτή είναι η χριστιανική αγάπη. Μια αγάπη η οποία απαιτεί προσωπική θυσία για τον αδελφό. Αρνούμεθα κάποια Χριστούγεννα ή Πάσχα να δίδουμε τον οβολό μας. Όχι όμως στην αγάπη μας και τη συμπαράστασή μας στους ανθρώπους που είναι δίπλα μας. Τελικά θα ξαναρωτήσω, αυτό το οποίο με βασανίζει από τότε που διάβασα το βιβλίο του Μακαριστού Αρχιεπίσκοπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου Κοτσώνη «Είμαστε χριστιανοί;»
Το κακό δεν είναι «που μπήκε στο ναό η γυναίκα που μύριζε άσχημα.» Το κακό είναι, ότι ζήτησε η Ορθόδοξη χριστιανή να βγει έξω από το ναό, διότι την ενοχλούσε η δυσοσμία αντί να της προσφέρει αγάπη και στοργή. Το κακό είναι που και σήμερα διάφοροι σούπερ Ορθόδοξοι Χριστιανοί αντί να δουν τα χάλια τους τα πνευματικά ζητούν να μην μπαίνουν στο ναό με τρόπο Αντιχριστιανικό οι άλλοι. "Ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθον βαλέτω"
Ας μήν τα φορτώνουμε όλα στούς σούπερ Ορθόδοξους. Πρίν από λίγο καιρό έτυχε να έλθω σε επαφή με τούς Κανόνες του Μεγάλου Βασιλείου, οι οποίοι έχουν επικυρωθεί από την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο, καί έχουν Οικουμενικό κύρος. Οι Κανόνες ΞΒ και ΝΗ επιτιμούν πόρνους, μοιχούς καί ομοφυλόφιλους με Επιτίμιο 15 χρόνων αποχής από την Θεία Κοινωνία. Το ενδιαφέρον εδώ είναι πώς θα γίνεται το Επιτίμιο εν σχέσει με την Εκκλησιαστική Σύναξη. Τα πρώτα τέσσερα χρόνια ο μετανοών θα είναι "προσκλαίων", δηλαδή θα στέκεται έξω από τον ναό κλαίων και οι προσερχόμενοι πιστοί θα τού εύχονται "Ο Θεός συγχωρήσοι σε". Τα επόμενα πέντε χρόνια θα είναι "ακροώμενος", δηλαδή θα ακούει την Θεία Λειτουργία από τον νάρθηκα του ναού. Τα επόμενα τέσσερα θα είναι "υποπίπτων", δηλαδή θα εισέρχεται στον ναό αλλά θα παραμένει γονατιστός. Τα τελευταία δύο χρόνια θα είναι "συνεστώς", δηλαδή μαζί με τους άλλους πιστούς, αλλά δέν θα Κοινωνεί. Ολα αυτά βέβαια φαίνονται σκληρά καί δύσκολα στη σημερινή εποχή, καί προφανώς δέν εφαρμόζονται, αλλά μάς οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, άν αυτό ήταν το Επιτίμιο για μετανοούντες ομοφυλόφιλους, τότε για αμετανόητους Νομοθέτες της ομοφυλοφιλίας θα ήταν υπερβολικό ένα απλό επιτίμιο 1 - 2 ετών αποχής από την Θεία Λειτουργία ; Δηλαδή ο ταλαίπωρος, που άγεται καί φέρεται από το πάθος του να επιτιμάται καί ο υπερόπτης που νομοθετεί ενάντια στο Ευαγγέλιο καί νομιμοποιεί το πάθος, να μήν έχει καμμία κύρωση ; Αν καί πράγματι έχω πνευματικά χάλια, νομίζω ότι η απορία μου είναι εύλογη.
Ωχ! Να τα δύσκολα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ήταν μόνο λογισμός θάταν λιγότερο το κακό. Εδώ άλλα είναι τα χειρότερα και μάλιστα σε μια χριστιανική κοινωνία, σε μια ορθόδοξη εκκλησία. Μην κοροϊδευόμαστε όλο λόγια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντας τα λόγια του Γέροντα που σε αυτό το μήνυμα μας παρουσιάζει η ΓΕΧΑ Αιγίου. Θυμήθηκα κάτι το οποίο είχα διαβάσει στο περιοδικό «Ιωάννης Βαπτιστής» όταν εργαζόμουν στο βιβλιοπωλείο της Ζωής. Είμαι στην Κύπρο και δεν μπορώ να βρω το αυθεντικό σχόλιο του περιοδικού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας λέει ο Γέροντας αυτός: «Ελεημοσύνη είναι να δέχεσαι τον άλλον να καθίσει δίπλα σου».
Δυστυχώς είναι μια πραγματικότητα την οποία όλοι μας τη ζούμε στην καθημερινότητά μας. Έλεγε λοιπόν -το περιοδικό- ότι κάποιο πρωινό μια γυναίκα μοναχική, μεγάλης ηλικίας, γνωστή στην ενορία που εκκλησιαζόταν, μπήκε μέσα στην εκκλησία για να προσευχηθεί στη θεία Λειτουργία. Αυτή η γυναίκα όμως μύριζε, είχε μια δυσοσμία απλυσιάς. Οπότε μια από τις καθωσπρέπει εκκλησιαζόμενες χριστιανές -γιατί να βγάλω και τον εαυτό μου έτσι είμαι και εγώ ένας καθωσπρέπει χριστιανούς- των λόγων και όχι των πράξεων. Πάει λοιπόν η κυρία στο Νεωκόρο και λέει: κοίταξε αυτή η γυναίκα μυρίζει. Δεν έχει πλυθεί. Πες της να βγει έξω να φύγει γιατί βρωμάει. Και έλεγε το περιοδικό, ότι αν η γυναίκα αυτή που έδωσε την παραγγελιά ήταν μια καλή χριστιανή. Θα έπρεπε να προσφέρει έμπρακτη αγάπη. Έπρεπε να πάρει αυτή την γυναίκα που μύριζε να την πάει στο σπίτι της. Να τη βάλει στο μπάνιο, να πλυθεί ή και να την πλύνει, να της δώσει καινούργια ρούχα να φορέσει. Και να την πάει στην εκκλησία.
Αυτό που διάβασα τότε με έκανε να νιώσω έλεγχο, και μου έχει εντυπωθεί βαθιά. Γιατί πράγματι αυτή είναι η χριστιανική αγάπη. Μια αγάπη η οποία απαιτεί προσωπική θυσία για τον αδελφό. Αρνούμεθα κάποια Χριστούγεννα ή Πάσχα να δίδουμε τον οβολό μας. Όχι όμως στην αγάπη μας και τη συμπαράστασή μας στους ανθρώπους που είναι δίπλα μας. Τελικά θα ξαναρωτήσω, αυτό το οποίο με βασανίζει από τότε που διάβασα το βιβλίο του Μακαριστού Αρχιεπίσκοπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου Κοτσώνη «Είμαστε χριστιανοί;»
Μικρό το κακό που μπήκε στο ναό η γυναίκα που μύριζε άσχημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα μπαίνουν στο ναό άνθρωποι που ψηφίζουν Αντίχριστους νόμους.
Προς: 28 Μαΐου 2024 στις 7:31 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κακό δεν είναι «που μπήκε στο ναό η γυναίκα που μύριζε άσχημα.» Το κακό είναι, ότι ζήτησε η Ορθόδοξη χριστιανή να βγει έξω από το ναό, διότι την ενοχλούσε η δυσοσμία αντί να της προσφέρει αγάπη και στοργή.
Το κακό είναι που και σήμερα διάφοροι σούπερ Ορθόδοξοι Χριστιανοί αντί να δουν τα χάλια τους τα πνευματικά ζητούν να μην μπαίνουν στο ναό με τρόπο Αντιχριστιανικό οι άλλοι.
"Ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθον βαλέτω"
28 Μαΐου 2024 στις 9:33 μ.μ.
Ας μήν τα φορτώνουμε όλα στούς σούπερ Ορθόδοξους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρίν από λίγο καιρό έτυχε να έλθω σε επαφή με τούς Κανόνες του Μεγάλου Βασιλείου, οι οποίοι έχουν επικυρωθεί από την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο, καί έχουν Οικουμενικό κύρος.
Οι Κανόνες ΞΒ και ΝΗ επιτιμούν πόρνους, μοιχούς καί ομοφυλόφιλους με Επιτίμιο 15 χρόνων αποχής από την Θεία Κοινωνία.
Το ενδιαφέρον εδώ είναι πώς θα γίνεται το Επιτίμιο εν σχέσει με την Εκκλησιαστική Σύναξη.
Τα πρώτα τέσσερα χρόνια ο μετανοών θα είναι "προσκλαίων", δηλαδή θα στέκεται έξω από τον ναό κλαίων και οι προσερχόμενοι πιστοί θα τού εύχονται "Ο Θεός συγχωρήσοι σε".
Τα επόμενα πέντε χρόνια θα είναι "ακροώμενος", δηλαδή θα ακούει την Θεία Λειτουργία από τον νάρθηκα του ναού.
Τα επόμενα τέσσερα θα είναι "υποπίπτων", δηλαδή θα εισέρχεται στον ναό αλλά θα παραμένει γονατιστός.
Τα τελευταία δύο χρόνια θα είναι "συνεστώς", δηλαδή μαζί με τους άλλους πιστούς, αλλά δέν θα Κοινωνεί.
Ολα αυτά βέβαια φαίνονται σκληρά καί δύσκολα στη σημερινή εποχή, καί προφανώς δέν εφαρμόζονται, αλλά μάς οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, άν αυτό ήταν το Επιτίμιο για μετανοούντες ομοφυλόφιλους, τότε για αμετανόητους Νομοθέτες της ομοφυλοφιλίας θα ήταν υπερβολικό ένα απλό επιτίμιο 1 - 2 ετών αποχής από την Θεία Λειτουργία ;
Δηλαδή ο ταλαίπωρος, που άγεται καί φέρεται από το πάθος του να επιτιμάται καί ο υπερόπτης που νομοθετεί ενάντια στο Ευαγγέλιο καί νομιμοποιεί το πάθος, να μήν έχει καμμία κύρωση ;
Αν καί πράγματι έχω πνευματικά χάλια, νομίζω ότι η απορία μου είναι εύλογη.