Μπορώ, πάτερ, να μεταλάβω τώρα το Πάσχα; - π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Μπορώ, πάτερ, να μεταλάβω τώρα το Πάσχα;

 π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος 

Το ερώτημα επαναλαμβάνεται πολλάκις αυτές τις μέρες, από εξομολογούμενους και μη! Φανερώνει απόσταση αγνοίας από το θέμα. Βλέπει την σχέση διαδικασιακά. Αγνοεί το καίριο της μετοχής στην Ευχαριστία, και το ταξινομεί ως εορταστική υποχρέωση ή καθήκον!! Νομίζει αυτός που ερωτά, ότι είναι… καλό να κοινωνήσει! Λίγο-πολύ το βλέπει ως… θρησκευτικό panadol!

Για να μεταλάβω, χρειάζεται…. πίστη στο πρόσωπο του Χριστού και αγαπητική σχέση που με μαθαίνει ότι η συμμετοχή στην Ευχαριστία-Θεία Λειτουργία, έχει όρο απαράβατο την ύπαρξη σχέσης με τον Χριστό. Η σχέση όμως δεν είναι επέτειος εορτασμός, είναι ολοχρόνια αλληλεπίδραση. Αν δεν πηγαίνω στην Κυριακάτικη Λειτουργία, η συμμετοχή στις μέρες του Πάσχα, δεν θα αλλάξει τα δεδομένα, παρά μόνο αν γίνει έναρξη σχέσεως και για τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μου, όχι της… χρονιάς!

Ευχαριστία-Θ. Λειτουργία είναι το Τραπέζι που μας παραθέτει ο κοινός μας Πατέρας, με «έδεσμα» το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, του Υιού Του και Αδελφού μας. Σε Σώμα και Αίμα Του μεταβλήθηκαν το ψωμίκαι το κρασί που προσφέραμε, χωρίς ωστόσο να αλλάξουν εξωτερικά! Άλλωστε και όταν ο Χριστός ήταν βιολογικά μαζί μας και τότε στο πρόσωπο Του οι άνθρωποι έβλεπαν ακόμα μια άλλη ανθρώπινη ύπαρξη, όχι βεβαίως τη θεότητα!!

«Πάνω στον Σταυρό ήταν κρυμμένη η θεότητα, εδώ είναι κρυμμένη και η ανθρώπινη ιδιότητα». Η καρδιά μας αστοχεί πλήρως να θεωρήσει τον Χριστό. Όραση αφή και γεύση αποτυγχάνουν. Πιστεύουμε ό,τι είπε ο Υιός του Θεού:

Λάβετε φάγετε τούτο εστί το Σώμα μου...

Πίετε εξ αυτού πάντες τούτο εστί το Αίμα μου...!!

Ερχόμαστε στη σύναξη των αδελφών να παρακαλέσουμε όλοι μαζί επιφωνώντας το ΑΜΗΝ στην επίκληση από τον ιερέα μας του Πνεύματος του Θεού ώστε να μεταβληθούν τα Δώρα, σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Σε αυτά μετέχοντες να θυμόμαστε (αυτό να κάνετε για να με θυμάστε, μας είπε) τον Χριστό, Κύριο της ζωής μας και να Του ζητάμε (με την μετοχή μας σ’ Αυτά) να αλλάξει-μεταμορφώσει την ζωή μας, σ’ αυτό που είναι Εκείνος. Να αποκτήσουμε, όχι να μαϊμουδίσουμε, την ποιότητα Του. Να γίνουμε ΑΓΑΠΗ… ΧΑΡΑ… ΕΙΡΗΝΗ…

Όταν λοιπόν έχοντας τις προϋποθέσεις πάρουμε την Ευχαριστία στο στόμα μας, επιστρέφουμε στην θέση μας σιωπώντας και περιμένοντας και τους αδελφούς μας να κοινωνήσουν. Μαζεύοντας τα μάτια μας απ’ την περιέργεια για ποιος… μπήκε (!) και παρακαλώντας τον Χριστό:

Έλα Κύριε και Θεέ της ζωής μου, Ιησού Χριστέ, και φώτισε τον νου μου, στην αγάπη του θελήματος Σου·

Καθάρισε την καρδιά μου, μαθαίνοντας με να αγαπάω·

Αγίασε τις ενέργειες των χεριών μου.

Από μέσα μας ενδιάθετα και ήρεμα ας το επαναλαμβάνουμε όσες περισσότερες φορές χρειαστεί, μέχρι να κοινωνήσουν όλοι. Στην συνέχεια θα ευχαριστήσουμε, από κοινού με τον ιερέα και τους αδελφούς, για την μετάληψη λέγοντας:

«Σε ευχαριστούμε Φιλάνθρωπε Δέσποτα, Εσένα τον ευεργέτη των ψυχών και των σωμάτων μας, γιατί και σήμερα μας αξίωσες να μεταλάβουμε τα Επουράνια και Αθάνατα Μυστήρια Σου. Δώσε να είναι χωρίς εμπόδια η πνευματική μας πορεία. Θεμελίωσε όλους μας στον άγιο φόβο Σου. Φρούρησε την ζωή μας, απάλλαξε από λάθη τις ενέργειες μας, με τις προσευχές για όλα αυτά της ενδόξου Θεοτόκου και αειπρθένου Μαρίας και όλων των αγίων σου.» Αμήν.

Ας προσπαθήσουμε με ειλικρίνεια και επίμονη – υπομονή να χτίσουμε την σχέση μας με τον Χριστό, της οποίας σχέσεως η μέγιστη έκφραση είναι η σωστή Μετάληψη, που αγιάζει και μεταβάλλει την καρδιά και την ύπαρξη μας, “ομοιώνοντας” μας με τον Χριστό.

Καλές γιορτές. Καλό Πάσχα.

Με αγάπη και ευχές

ο εφημέριος

π. Θεοδόσιος