Μνήμη του Οσίου Δαβίδ του εν Θεσσαλονίκη (26 Ιουνίου)

 Σήμερα η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Οσίου Ιωάννη, επισκόπου Γοτθίας, που έζησε στα χρόνια της εικονομαχίας και υπερασπίστηκε με σθένος την Ορθόδοξη διδασκαλία. Επίσης, εορτάζουμε τη μνήμη του Οσίου Δαυίδ από τη Θεσσαλονίκη, τη Βυζαντινή συμπρωτεύουσα.
Προς τιμή του υπάρχει βυζαντινός ναός στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης, έζησε επί Ιουστινιανού του Α΄ (527-565), ενώ το λείψανο του βρίσκεται στη Μονή Αγίας Θεοδώρας, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Από τη νεανική του ηλικία, ζούσε σύμφωνα με το θέλημα του Ιησού Χριστού, ασκώντας το έργο της διδασκαλίας της Ορθοδόξου Παραδόσεως και της φιλανθρωπίας με σεβασμό και διάκριση προς τον κάθε άνθρωπο.
Στη συνέχεια, εμφορούμενος από τις πνευματικές πηγές της Εκκλησίας, μοίρασε τα υπάρχοντά του στους φτωχούς και έζησε ως αναχωρητής, περνώντας το βίο του με εγκράτεια και προσευχή, πάνω σε ένα δένδρο και έπειτα σε ταπεινό κελί, σε ερημική περιοχή της πατρίδας του.
Η φήμη και η αρετή του προσείλκυσαν πολλούς μαθητές, που ήθελαν με ταπείνωση και συνεχή μετάνοια να ακολουθήσουν το δρόμο του μοναχισμού, υπακούοντας στο «ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω» (Ματθ. 19, 12).
Παράλληλα, με τη βοήθεια του Θεού, αξιώθηκε να θεραπεύει τους ασθενείς προτού αναχωρήσει από το μάταιο τούτο κόσμο της φθοράς προς την αιωνιότητα και την αφθαρσία.
Η εορτή του Αγίου Δαυίδ οδηγεί νοερά τη σκέψη μας στην πόλη της Θεσσαλονίκης, την καρδιά της Μακεδονίας, που είναι στολισμένη με τους βυζαντινούς ναούς και τα κατάσπαρτα βυζαντινά μνημεία, τα οποία μέσα στους αιώνες δηλώνουν το μεγαλείο του παρελθόντος και τη δόξα του Βυζαντίου στο παρόν και το μέλλον.
Ιδιαίτερα σήμερα, εποχή ανατροπής καθιερωμένων κοινωνικών αντιλήψεων, είναι αναγκαίο να επισημαίνεται ότι το μόνο σταθερό είναι η αληθινή πίστη στο Χριστό, από τον οποίο αντλούμε θάρρος, μελετώντας το ιερό Ευαγγέλιο και βιώνοντας ακριβώς το θέλημα του Παναγίου Πνεύματος.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου