Τρίτη 25 Ιουνίου 2024

π. ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΜΑΤΘΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΠΟΤΑΜΟΙ ΥΔΑΤΟΣ ΖΩΝΤΟΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 
π. ΕΥΣΕΒΙΟΣ  ΜΑΤΘΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΑΙ  ΠΟΤΑΜΟΙ  ΥΔΑΤΟΣ  ΖΩΝΤΟΣ  ΙΗΣΟΥ  ΧΡΙΣΤΟΥ    
 
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
 

     Ευχάριστη έκπληξη «παπά Νίκος» τις, προτείνει Άγιο-Κατάταξη π. Ευσέβιου Ματθόπουλου, ενενήντα πέντε χρόνια εν τοις μακαριστοίς. που είχε ασκηθεί παρά τους πόδας του Μεγαλοσπηλιώτη Ιερομόναχου Ιγνάτιου Λαμπρόπουλου, «του ευπρεπέστατου Έλληνα κληρικού»-Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος-«μεγάλου κήρυκα και μοναδικού ξαγορευτή σε όλο το Μοριά»-Κωστής Μπαστιάς. Αλλά ! «Εξήλθε της παρεμβολής αυτού», κι εξόρμησε στη χώρα «φέρων τον ονειδισμόν του Χριστού». Ήτοι, δρόσισε όλη την Ελλάδα με «ποταμούς ύδατος ζώντος Ιησού Χριστού ρέοντας εκ της κοιλίας αυτού» !

      Στην προμετωπίδα της Αναστάσιος, κοντά δέκα χρόνια η χαρακτηριστική φωτογραφία συν μια σύνοψη των περί αυτού, και, από το βιβλίο «Αυτοί που άνοιξαν το Δρόμο», Εκδόσεις «Τήνος»1976, «Απαρχή Μιας Καινούργιας Ιστορίας», τα ενδεικτικά ερανίσματα που ακολουθούν.

******   ***   ******


 1.    «… Και πολλάκις ηκολουθήσαμεν αυτόν εντός του αυτού τροχιοδρόμου-τραμ-μέχρι του ιερού ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κολοκυνθούς-Αθήνα-  συμπροσευχόμενοι και ακροώμενοι των κηρυγμάτων αυτού μετ’ εκκλησιάσματος υπερπληρούντος τον ναόν. Ήσκουν δε ταύτα μεγάλην επίδρασιν, διότι συνεφώνουν απολύτως προς την μορφήν αυτού, αποτύπωμα βυζαντινής ευλαβούς τοιχογραφίας, περισσότερον προς την έκδηλον ταπεινοφροσύνην, και επί πλέον προς την αγιότητα του βίου, ακτινοβολούσαν εκ του όλου της υπάρξεως αυτού. Παρήλθον έτη πολλά έκτοτε … αλλ’ ου μόνον ουδέν συνετέλεσεν, ώστε να ωχριάση παρ’ ημίν η ιλαρά εκείνη μορφή, αλλ’ όλως αντιθέτως, βαθύτερον εκ του απόπτου του χώρου και του χρόνου να φεγγοβολή αύτη εις την ψυχήν ημών»-Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρας. Ο Αθηναγόρας !!


2. «Υπήρξεν ομολογουμένως μία έντονος προσωπικότης θρησκευτική με ιεραποστολικόν ζήλον … προικισμένος με αδιαμφισβητήτους οργανωτικάς ικανότητας αι οποίαι δίδουν μορφήν και σχήμα και την δυνατότητα αντικειμενοποιήσεως εις την θρησκευτικήν πίστιν και τον ενθουσιασμόν υπέρ της επικρατήσεως της Βασιλείας του Θεού επί της γης … είναι μορφή πατερική, δεν υπήρξεν αορίστως πως μορφή θρησκευτική, αλλά συγκεκριμένως εκκλησιαστική, και δη και ορθόδοξος προσωπικότης»-Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων Βλάχος.


3.    «Έθεσε κυματοθραύστην αγιότητος επί του οποίου σπάζουν τα κύματα της ιδικής μας αθλιότητος. Εάν η Εκκλησία δεν υπέστη σήψιν, τούτο οφείλεται εν πολλοίς εις το άλας, που είναι εκείνος και το έργον του … Ρίπτω την ιδέαν όπως η Εκκλησία αποφασίση την ανακήρυξιν του ως Οσίου»-Ύδρας, Σπετσών … Προκόπιος Καραμάνος.


4. «Ο Ευσέβιος Ματθόπουλος συνεδύασεν όχι μόνον τυπικώς, αλλά και ουσιαστικώς τας ιδιότητας του ιερέως και του προφήτου … Δεν ενεφανίσθη ως έξαλλος προφήτης ζητών να κρημνίση τα πάντα εν ονόματι της αληθείας. Εις την ψυχήν του έκαιγε το πυρ του προφήτου, αλλ’ εις τα χείλη του το πυρ της αληθείας εγίνετο κήρυγμα μετανοίας και συγγνώμης. Μία νέα τάξις πραγμάτων ανεδύετο εις όλους τους τομείς της ζωής του έθνους, ένας άνεμος αλλαγής και  αναγεννήσεως έπνεε … Η προφητική ευαισθησία του Ευσεβίου κατόρθωσε όχι μόνο να συλλάβη τη ροή των πραγμάτων υπό το φως της θείας απαιτήσεως, αλλά, το και δυσκολώτερον, να ζυγίση τας δυνατότητας και να εκλέξη την μέθοδον. Ποίος δύναται να είπη, ότι το χέρι του Θεού δεν ήτο επάνω του όταν ελάμβανε τις αποφάσεις του»;-Σάββας Αγουρίδης Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ και ΕΚΠΑ.


      Ελάχιστα αυτά, αλλά αρκετά. Και η συναγωγή των απλή, λιτή, και λίαν ευανάγνωστη. «Αν δεν ήταν αυτός ο πατέρας, δε θα ξέραμε σήμερα γιατί κάνουμε το Σταυρό μας»-Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως Ιερεμίας.

******   ***   ******


      Από δω κι εξής, αρχή άλλης ανάγνωσης. Σαν ν’ απλώθηκε πολύ το πράγμα, σαν να έπιασε κορυφή. Έχουν όμως γνώσιν οι φύλακες, και είναι ώρα να μαζευτεί. «Μεθοδεύσεις Προτεσταντικές τα τοιαύτα, και η Ορθοδοξία μολύνεται». Και ακολουθεί το βαρύ πυροβολικό από τα Μεγάλα Μονοπώλια της Ορθοδοξίας. «Απαράδεκτο το μείγμα, υποτακτικό στον αδιέξοδο Δυτικό σχολαστικισμό ! Και το όλο, ένας της κακιάς ώρας πιετισμός. «Χάσμα μέγα εστήρικται μεταξύ ημών και υμών». Η Ανατολική Ορθοδοξία, το φως ! Το μέγα φως ! Δυτική Χριστιανοσύνη το σκότος ! Το σκότος το εξώτερο ! Τουτέστιν ο Ευσέβιος και η δυναμική συνέχεια αυτού, η βάση και η αιτία όλων των δεινών ! Και τούτο ως de facto et ex cathedra αλάθητος ολοκληρωτισμός ! Και οι βλέποντες που δε βλέπουν, και οι ακούοντες που δεν κατανοούν ! Και ποιος είναι ο τρελός που θα τολμήσει να προτείνει να Άγιο - Καταταγεί αυτός, που τι τραγικό, είναι όντως κι από τα πράγματα Άγιος !

****** ***   ******

      Είχα διδαχτεί στη Θεολογική Αθηνών και δίδασκα ως πριν τριάντα χρόνια, πως στην Ορθοδοξία τους Αγίους αναδεικνύει η συνείδηση του χριστιανικού λαού, μέσα σε ενενήντα χρόνια, σε τρεις γενιές. Και όχι κάποιο συνοδικό δικαστήριο όπως γίνεται στα Δυτικά. Τελευταία βλέπω, και απορώ βέβαια, αλλά το σέβομαι, γιατί σέβομαι τη θεσμική λειτουργία της καθ’ ημάς ορθόδοξης Ανατολής, ομάδα Άγιο-Καταταγμένων χωρίς σχεδόν ούτε μια γενιά, ούτε τριάντα χρόνια, να έχουν συμπληρωθεί !  


      Δεν πρόκειται περί αυτού, αλλά το ενενήντα πέντε χρόνια Ευσεβίου έξω από τούτο δεν μπορώ να πω, πως δε μου δημιουργεί πρόβλημα εσωτερικό. Και επειδή όταν εκδόθηκε το ανωτέρω βιβλίο, δεκαπέντε χρόνια μετά την έκρηξη «η Ορθόδοξη Ανατολή το φως, το Μέγα φως», μου διαμηνύθηκε πως αυτό δεν έπρεπε να γραφεί και να εκδοθεί, ακολουθώ την αρχή, «ράον σιωπή». Ωστόσο δεν κρύβω ότι στο πίσω μέρος του μυαλού αυτό μπορώ να το προσδοκώ και να το περιμένω από τον Παναγιώτατο κ. κ. Βαρθολομαίο, τον τριάντα χρόνια και πλέον Οικουμενικό Πατριάρχη των μεγάλων ανοιγμάτων και των τολμηρών επίκαιρων βηματισμών !

Αθανάσιος Κοτταδάκης

 

ΥΓ.  Δες επίσης . «Η άνοιξη ήρθε με τα’ άσπρα», Ευσέβιος Ματθόπουλος, στα 70 χρόνια από την κοίμηση και στα 150 από τη γέννησή του», περιοδικό «η Δράσις μας» τ.369, Ιούνιος 1999.

12 σχόλια:

  1. Ας γίνει πραγματικότητα αυτό που ο λαός του Θεού πιστεύει και ελπίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο π. Ευσέβιος δεν έχει μπάρμπα στην Κορώνη. Οπότε θα δοξαστεί στον ουρανό και όχι στην γη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τα συμφέροντα ποτέ δεν θα αφήσουν την αγιοκατάταξη του οσίου Ευσεβίου Ματθόπουλου. Έχει προταθεί αλλά ο φάκελος έμεινε στα αζήτητα όπως και του Αρχιμ. Διονύσιου Φαραζουλή. Δεν θα κάνω συγκρίσεις αλλά τα δεσποτικά συμφέροντα κοιτάζουν αλλού. Μην περιμένεις κ. Κοτταδάκη φως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ὀργανωσιακός καί ἅγιος δέν γίνεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Για τον 26 Ιουνίου 2024 στις 1:25 μ.μ. ΚΑΙ ο νέος αγιοποιηθείς μακαρ.Εδέσσης Καλλίνικος από οργάνωση προερχόταν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή τον γνώρισα καλά τον άγιο Καλλίνικο, σας πληροφορώ πως κάνετε λάθος. Μεγάλωσε στην εκκλησία του χωριού του, έμαθε από τη γιαγιά του την πρεσβυτέρα να σηκώνεται μετά τα μεσάνυχτα και να προσεύχεται, πήγαινε στην εκκλησία πριν να χτυπήσει ο παππούς του ο παπάς την καμπάνα, διάβαζαν μαζί τα "δεύτερα", δηλαδή τους κανόνες και τα καθίσματα του Ψαλτηρίου, κατά το αγιορείτικο τυπικό, που δεν διαβάζονται στις ενορίες, και μετά χτυπούσε ο παπάς την καμπάνα κι άρχιζαν τον Όρθρο, στην ώρα του, τελώντας τον όπως στις ενορίες. Και μετά την αποφοίτησή του, προσκολλήθηκε στον Αιτωλίας Ιερόθεο, μέχρι την κοίμηση του τελευταίου. (Αυτά δεν συνάδουν με όσα συνήθιζαν οι οργανώσεις τότε. Και τ' άκουσα από το στόμα του.)

      Είχε εκκλησιαστικό φρόνημα· και στη μητροπολη Εδέσσης συνεργαζόταν με όλους, και με τους οργανωσιακούς. Τον στενοχωρούσε όμως, όταν τον περιφρονούσαν κι εφάρμοζαν στα κατηχητικά τους όσα τους πρόσταζε το "κέντρο", όχι για τον εαυτό του (ήταν πολύ ταπεινός) αλλά γιατί δεν είχαν αυτό το φρόνημα.

      Διαγραφή
  6. Προς 1:25, 26/6: κόψε τις βλακείες γιατί γίνεσαι καταγέλαστος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όταν διαβάζεις για π. Ευσέβιο. 1. «Διότι συνεφώνουν απολύτως προς την μορφήν αυτού … περισσότερον προς την έκδηλον ταπεινοφροσύνην, και επί πλέον προς την αγιότητα του βίου, ακτινοβολούσαν εκ του όλου της υπάρξεως αυτού». 2. «Είναι μορφή πατερική, δεν υπήρξεν αορίστως πως μορφή θρησκευτική, αλλά συγκεκριμένως εκκλησιαστική, και δη και ορθόδοξος προσωπικότης». 3. «Έθεσε κυματοθραύστην αγιότητος επί του οποίου σπάζουν τα κύματα της ιδικής μας αθλιότητος …». 4. «Αν δεν ήταν αυτός ο πατέρας, δε θα ξέραμε σήμερα γιατί κάνουμε το Σταυρό μας», αντίστοιχα από Πατριάρχη, Αρχιεπίσκοπο, δυο Μητροπολίτες, ιδιαίτερα την εξαίρετη ανάλυση του Πανεπιστημιακού Καθηγητή που καταλήγει: «Ποίος δύναται να είπη, ότι το χέρι του Θεού δεν ήτο επάνω του όταν ελάμβανε τις αποφάσεις του»; Και συ κρυμμένος στην ανωνυμία, γράφεις να μην πω τι, τόσο πια δεν καταλαβαίνεις ... ή «θου Κύριε φυλακήν» !-Αθανάσιος Κοτταδάκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Προς: 4 Σεπτεμβρίου 2024 στις 12:55 μ.μ.

    Αγαπητέ Theo
    Τον Άγιο Καλλίνικο δεν τον γνώρισα. Τον έμαθα και αυτόν από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Α΄ Κοτσώνη που τον έκανε Μητροπολίτη γιατί τον γνώριζε από τους «οργανωσιακούς» όπως και τον αδελφό του. Για τον Άγιο Καλλίνικο μου είχε μιλήσει και ο Δρυϊνουπόλεως Σεβαστιανός Οικονομίδης ο οποίος το θεωρούσε αδελφό του τον Αγ. Καλλίνικο και γιαυτό και παρέπεμψε το πνευματικό του παιδί Ιερόθεο Βλάχο να πάει στον Άγιο Καλλίνικο. Όπως και ο Ιερόθεος Βλάχος έχει γράψει. Από όσα είχα ακούσει και γνωρίζω τον συγκαταλέγω στους «οργανωσιακούς» αγίους. Δεν ήταν μέλος αλλά συνεργάτης και φίλος. Σίγουρα και θα έλαβε πολλά από τον παπά του χωριού του. Μακάρι να υπήρχαν και σήμερα τέτοιοι κληρικοί με αγαπη στις ακολουθίες της Εκκλησίας μας. Αλλά που;
    Σας πληροφορώ από όσα γνωρίζω, ότι στο Καθολικό της Αδελφότητας «των οργανωσιακών» καθημερινά πραγματοποιούν το Μεσονυκτικό, τον Όρθρο και στις εορτές θ. Λειτουργία. Το απόγευμα Εσπερινό και απόδειπνο. Αυτά τα κάνουν και τα κλιμάκια στις διάφορες πόλεις εκτός της Θ. Λειτουργίας που πηγαίνουν σε ναούς. Τι παραπάνω κάνουν στα Μοναστήρια από ακολουθίες;
    Και κάτι άλλο στην Πάτρα τουλάχιστον μόνο ένα πραγματικό κοινοβιακό μοναστήρι υπάρχει. Στα άλλα οι ιερομόναχοι έχουν ενορίες, μισθό, αυτοκίνητο, μερικοί και σπίτι κλπ. Μιας και ήμουν στην Πάτρα τούτες τις μέρες είπα σε κάποιο φίλο να πάμε για φαγητό το βράδυ. Όταν φτάσαμε εκεί που συνηθίζω να πηγαίνω με παρακάλεσε να πάμε αλλού γιατί ήταν κοινοβιάτης ιερομόναχος με μια παρέα του ναού του με αγόρια και κορίτσια και τρώγαν. Ο ιερομόναχος εκτός «μάνδρας». Αυτό είναι εκκλησιαστικό ήθος ιερομονάχου Theo;
    Το διαχρονικό και αιώνιο «έρχου και ίδε» πρέπει να εφαρμοσθεί. Όσοι δεν γνωρίζουν την ζωή των χριστιανικών αδελφοτήτων να ρωτήσουν να μάθουν και να μην κρίνουν από όσα ανεύθυνα μαθαίνουν.
    Την Κυριακή πήγα να πω κάποιες σκέψεις σε συνεργάτες «οργανωσιακών» και είπα στους υπεύθυνούς της Αδελφότητας ανοίξτε το στόμα σας και αμυνθείτε. Φτάνουν τα όσα σας λένε και δεν έχουν πουθενά βάση. Δοξάζω τον Θεό που γνώρισα ανθρώπους των Αδελφοτήτων, δεν είναι άγιοι αλλά αγωνιστές με γνήσιο ήθος, ταπεινοί και με πνεύμα θυσίας όλα για την δόξα του Χριστού και της Εκκλησίας Του.
    Δεν θα γράψω περισσότερα διότι δεν έχω χρόνο.
    Με αγάπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπητέ Αναστάσιε,

    Ως φοιτητής, πέρασα ενάμιση χρόνο από το οικοτροφείο του "Σωτήρος" στη Θεσσαλονίκη. Το οικοτροφείο έκλεινε στις 9 μμ. Πέντε έξι οικότροφοι πήραμε άδεια από τον διευθυντή να πηγαίνουμε σε μια αγρυπνία και να επιστρέφουμε γύρω στις 1:30 πμ. Όταν τελείωνε. Έγινε πέντε έξι φορές αυτό και μετά ο υποδιευθυντής επικοινώνησε με το "κέντρο" και μας το έκοψαν. Κι εγώ έφυγα μετά από λίγο.
    Οι παραπάνω διαβάζαμε και το Απόδειπνο στο μικρό "εκκλησάκι" του οικοτροφείου. Μας το έκοψαν κι αυτό.

    Διάβαζα τη Φιλοκαλία και μου έκαναν παρατήρηση.

    Ένας από τους συνοικοτρόφους που είχε μοναστική κλίση τελικά έγινε μέλος της αδελφότητος. Όταν συναντηθήκαμε μερικά χρόνια μετά, μου είπε πως και η αδελφότητα είναι μοναστήρι. Όταν τον ρώτησα αν κάνουν ακολουθίες, μου απάντησε αρνητικά.

    Μια δεκαετία μετά, όταν ο υποδιευθυντής των ημερών μου έγινε διευθυντής, ο ανεψιός ενός Αγιορείτη ηγουμένου που είχε περάσει από τις κατασκηνώσεις της "Ζωής" ζήτησε να μείνει στο οικοτροφείο για λίγους μήνες. Ο διευθυντής δεν τον δέχτηκε, λέγοντάς του κατάμουτρα ότι μια και συνήθιζε να πηγαίνει τον θείο του με το αυτοκίνητό του στο Άγιο Όρος, κινδύνευε να παίρνει μαζί του και άλλους οικοτρόφους.

    Η τακτική των Σωτηρικών τουλάχιστον να παρουσιάζουν ως δικούς τους κάποιους που έχουν ένα όνομα στην κοινωνία, μετά που θα το αποκτήσουν είναι γνωστή. Κι αυτό θα συνέβη και με τον άγιο Καλλίνικο.
    Επειδή έφυγα στο μέσον του ακαδημαϊκού έτους, δεν με καλούσαν στην τράπεζα του οικοτροφείου όσο ήμουν φοιτητής, ενώ καλούσαν κάποιους άλλους που αποχώρησαν στο τέλος του. Όταν πήρα μια θέση στη μητρόπολη Εδέσσης, τότε με κάλεσαν μια δυο φορές αλλά δεν τους έκανα το χατήρι. (Το συνήθιζαν αυτό, λέγοντας: "Ο κ. Τάδε ήταν οικότροφος και τώρα κοιτάξτε τι θέση έχει!" Φυσικά την αγωγή δεν την πήρα από τον «Σωτήρα» αλλά πό τον νυν Ναυπάκτου και τον άγιο Καλλίνικο. Αλλ’ αυτά είναι ψιλά γράμματα.)

    Δεν ξέρω τι συμβαίνει τώρα και σας πιστεύω όταν μου λέτε πως κάνουν ακολουθίες. Αλλά και στη δική μου εποχή (δεκαετία 1970) και στην εποχή του αγίου Καλλινίκου δεν ήθελαν να το ακούσουν.

    Ο άγιος Καλλίνικος συνεργαζόταν με τους πάντες, εφόσον ήθελαν να προσφέρουν στην Εκκλησία. Αυτό δεν σημαίνει πως συμφωνούσε με τη νοοτροπία ή το ήθος τους.

    Δεν θέλω να κρίνω πρόσωπα, αλλά το μη ορθόδοξο ήθος των οργανωσιακών που γνώρισα. Κι ο άγιος Καλλίνικος, σε μια επίσκεψή του σε μοναστήρι, αμέσως μετά τη Λειτουργία, πήγε στο μαγειρείο, να δει όσους διακονούσαν εκεί κι είπε πως στις αδελφότητες συνήθως περισσότερο αξίζουν οι αφανείς, όσοι υπηρετούν σε ταπεινά "διακονήματα", από αυτούς που προβάλλονται με το κήρυγμα, την κατήχηση, τα βιβλία... Κάτι ήξερε, μάλλον από Θεού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Προς: 5 Σεπτεμβρίου 2024 στις 7:00 π.μ.

    Αγαπητέ μου.
    Δεν θα αμφισβητήσω τα της περιόδου του 70 και λυπάμαι για όλα αυτά. Έχω ακούσει παράπονα και από τον π. Εφραίμ τον Βατοπαιδινό για την Θεσσαλονίκη. Μπορεί τα ίδια να υπήρχαν και αλλού. Άλλες εποχές τις οποίες προσωπικά δεν έζησα όπως εσείς.
    Ο προϊστάμενός μου της Ζωής στην Πάτρα (φίλος του π. Βασιλείου Γοντικάκη) Κωνσταντίνος Καντζιούρας κάθε χρόνο 40 ημέρες σχεδόν πήγαινε στο Άγιο Όρος από Αύγουστο ως τέλος Σεπτεμβρίου. Κάθε πρωί στην Πάτρα όταν γινόταν ακολουθία και Θ. Λειτουργία στο Μετόχι του Οσίου Λουκά στην Πάτρα ήταν εκεί. Τα απογεύματα έκανε εσπερινό με π. Χριστόδουλο Φάσο και Γεώργιο Δούβρη. Ήταν φιλακόλουθος. Όταν δεν πήγαινε στην Αδελφότητα τις γιορτές τις έκανε στο Μοναστήρι του Ομπλού με τους εκεί Πατέρες.
    Σήμερα δεν υπάρχει το πνεύμα του 70 οι εποχές και οι νοοτροπίες είναι διαφορετικές.
    Τις όποιες πικρίες έχω τις διαγράφω μπροστά στα όσα με έχουν ωφελήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Όχι, δεν έχω καμία πικρία μετά από τόσες δεκαετίες. Κι όταν κυκλοφόρησε το "Καταφύγιο Ιδεών", παρατήρησα στον Γιανναρά ότι δεν φαινόταν να έχει ξεπεράσει τις πικρίες του. Μου απάντησε πως τα έγραψε όπως τα ζούσε τότε και πως τις είχε ξεπεράσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή