ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΜΟΥ
Αμάν τούτα τα προσφυγούθκια ...
Γιάννης Πεγειώτης
Αμάν τούτα τα προσφυγούθκια πόσον τα αγάπουν στη γειτονιάν μας.Εκολλήσαμέν που την αρκήν.Η γειτονιά μας ήταν μια γειτονιά με πολλούς ανθρώπους με καλόν λογισμό.Φτωχοκοσμός μα άρκοντας.Οι Παφίτες της Λεμεσού.Πρόσφυγές που ανάγκήν.Δεκαπέντε χρονών μόνος σου στη Λεμεσόν του πενήντα πέντε.Η μάνα μου δωδεκά χρονόν στη Λευκωσίαν του σαράντα εφτα σαραντα οκτώ.Ηξέραν καλά τι πάει να πει μακρά που το χωρκόν σου που την αυλήν σου που τα ζώα τη ζήση σου.
Ήρταν Δευτέραν Τετάρτήν εκάμναν τακκουνάκια πας τη χωράφαν .Πέμπτη ο πατέρας μου έκαμνεν τον Κύριον Ξενήν να γελά με κάτί ιστορίες της Δρούσιας του Ακάμα της Λαόνας.
Που την Τρίτη του Δημοτικού οι φιλίες μου ήταν πλέον παγκύπριέςΟ Άντρός ο Παππαρίδης ο Μιχάλης ο Πολυχρονης, ο Χριστάκης φίλος αγάπητός που τότες μέγας Άρκοντάς.Εκακοφάνειν τζιαι στις άλλές χωράφες διότί πκιον εκατεβάζαμεν κάτι εντεκάδες ΓΣΕ ΓΣΟ ΓΣ Πραξανδρος Διγενης Μόρφου τζιαι άτε πκιον να τα βάλεις με την γρουσήν χωράφαν ΤροόδουςΑποστόλου Βαρνάβά.Επαίζαμέν πκιον ενα στυλ μάππας φουλ Πελέ Ριβελίνο .Είχαν να λαλούν οι της πάνω γειτονιάς.Οι τύχες ήβραν κάτι παίκτες σαν το Μίμη Παπαιωάννου τζιαι έναν πορτάρην στυλ Λεάο. Που να καταλάβουν τι πα να πει μεταγραφές αγάπης τζιαι παρηορκάς
Για το Γυμνάσιον τζιαι το Λύκειον εν σύζητούμεν.Πόσες φορές με αρωτούσαν Πόθεν είμαι πρόσφυγάς.Τόσον ετέρκαζα με τα προσφυγούθκια Κορούες τζιαι κοπέλλια.Στο Γυμνάσιον Αμμοχωστιανον διπλανόν είχα.Παικταράν της μάππας.Ελάλεν τζιαι ο Αντρέας.Τούτες οι Βαρωσιωτούες εν όμορφες ρε Πέγεια τζιαι εθυμώναν του οι Λεμεσιανές οι συμμαθήτριές του οι μελαχρινές.
Εν η αλήθκεια πως το πιο γλυτζήν χαμόγελόν το πιο αθώον του σκολείου είσιεν το μια προσφυγούα αρκόντισσα του Αποστόλου Βαρνάβα.Εν να λαλούμεν τζιαι ψέματα...
Α ρε προσφυγάκι ......
Μισός αιώνας τζιαι κόμα ακούω τη μάνα μου.Άτε Κλειώ μου δοκίμαστους κεφτέδές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου