Καληνύχτα
Συριγμός ολέθρου απ το βαθύ σκοτάδι
που μεγαλώνει
Παπαρούνα στο πυρόξανθο κοτσίδι της μικρής Βάνιας
κει κατά
το βορρά.
Βροντή φωτιάς από θανατηφόρο ράμφος
που
μεγαλωνει
Γαρύφαλλο κόκκινο στο μελαχρινό κορμάκι της Σαχάρ
κάπου στο νότο.
Παιχνίδι παιδικό οι μαύρες πέτρες.
Στάχτη και σκόνη στην ερημιά του ανέμου η αγνότητα.
Η ώρα μηδέν της νύχτας
καπνισμένα
χαλάσματα
Μανάδες γονατιστές στηθοχτυπιούνται
γδαρμένα μάγουλα
σπαράγματα. Ω κόσμε!! Απ άκρη σ άκρη
Άνθρωποι με σπλάχνα τεράτων πάνω στις φωτιές
Η ώρα πάντα τέτοια θάναι.
Η μικρή Βάνια κει κατά το βορρά
Η μικρή Σαχάρ κάπου στο νότο
Στων Αγγέλων τώρα το Απείραχτο.
Νίκος Παλουμπιώτης
Εξαιρετικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε βαθιά νοήματα.
Επίκαιρο και ταυτόχρονα διαχρονικό.
Ας μας προβληματίσει.
Συγκλονιστικό το θέμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοντέρνα η γραφή.
Και εις άλλα !
Ένα ποίημα που μας μεταφέρει σε εικόνες μια πραγματικότητα με εξαιρετική λεπτότητα και ύφος ευγενικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ καθαρή και απλή αποτύπωση των γεγονότων έχει αρκετή δύναμη για να συγκλονίσει και να κινητοποιήσει τον αναγνώστη.
Συγχαρητήρια.