Τα τριάντα τρία χρόνια του Ιησού - Ελευθέριος Βάσσος

Τα τριάντα τρία χρόνια του Ιησού

Όταν η προαίρεση ακουμπά τη θέληση όλα ανατρέπονται. Στιγμές καθορίζουν ζωές. Τότε, και το παρελθόν γεμίζει άνθη, ό,τι ονειρεύεσαι το ξεπερνά. Σα μια καμπάνα του νου να στάζει χτύπους στην καρδιά. Να γεμίζει αναπνοές.

Η θέληση, όταν πολεμά την αυτάρκεια της φιλαυτίας, όλα ξανασυναντώνται. Τα βλέμματα μόνο δίνουν ρυθμό, ανιδιοτέλειας. Το νιώθεις, το χαίρεσαι, σε σημαδεύει. Κάπως έτσι, κάποιο Σάββατο, κάποια άνοιξη, άνοιξε ο ουρανός μιας κοινότητας. Η μαγεία του αναπάντεχου. Η προκατάληψη χάθηκε και η έκπληξη καλά κρατεί ακόμη, τόσο όσο και η Σαρκωμένη Αγάπη. Μια σταγόνα στον ωκεανό της αιωνιότητας, κι ένα χάδι μητρικό στην ορφάνια του σύμπαντος.

Παράξενο; Παράδοξο; Η ενοριακή κοινότητα είναι. Η αγάπη της οντολογική, προς κάθε υποψιασμένο μόνο. Τόσο ιλαρή που σε σέβεται. Τόσο ώριμη που σε οικοδομεί. Τόσο πηγαία που ενσωματώνεσαι.

Πέτρου και Παύλου, ο μόχθος της δοτικότητας. Στην εκκλησιά των σπλαγχνικών δώρων. Μια ζωγραφιά απίστευτης οικειότητας, άδολης. Η Λάρισα των Πρωτοκορυφαίων στην κορυφή των υπαρκτών. Γιατί το μέλλον ήρθε, το αγγίζεις, ταυτίζεσαι μαζί του. Σε μια κοινότητα προθετικότητας άπειρης. Μες στη Βαβέλ των καιρών μας παραμένει ορθάνοιχτη στο πρόσωπο. Για όποιον ακόμα έμεινε να αναζητά αλήθεια, αλήθεια αποκλειστικά με της καρδιάς την απ(α)λότητα και δίχως όρια...

Ελευθέριος Βάσσος

θεολόγος - φιλόλογος