Πιστεύω στὸν Χριστό! Ἀλλά… μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία… - «Κ.Π.»

Πιστεύω στὸν Χριστό! 

Ἀλλά… μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία… 

«Κ.Π.»

Κάποτε, μετὰ τὴ μεταπολίτευση, ὑπῆρχε μία μεγάλη τάση, κυρίως στὴ νεολαία, νὰ δηλώνει ἄθεη! Ἦταν τῆς μόδας ὁ ἀθεϊσμός! Σήμερα, πολλοὶ  ἔχουν ἀσφαλῶς ἀποφύγει τὸν ἀθεϊσμὸ καὶ λιγότερο ἢ περισσότερο ἀποδέχονται τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ εἶναι ἕνα καλὸ βῆμα. Νὰ δέχεται κανεὶς ὅτι ὑπάρχει Θεός. Νὰ μὴν ἀπορρίπτει τὴν ὕπαρξη τοῦ Δημιουργοῦ του καὶ τοῦ Δημιουργοῦ τοῦ σύμπαντος. Παλαιὰ ντρέπονταν, τώρα μὲ θάρρος ὁμολογοῦν. Ναὶ πιστεύω στὸν Θεό!

Ἐδῶ ὑπάρχει μία παγίδα: Ποιὸς εἶναι ὁ Θεός σου; Γενικὰ καὶ ἀόριστα μία ἀόρατη δύναμη; Ἢ κάποιος ἀπὸ τοὺς πολλοὺς θεοὺς ποὺ κυκλοφοροῦν παγκοσμίως, ὅπως ὁ Μωάμεθ, ὁ Βούδας, ὁ Κομφούκιος, οἱ παραμορφώσεις τῶν Καθολικῶν, τῶν Εὐαγγελικῶν, τῶν Προτεσταντῶν καὶ τῶν ἑκατοντάδων παραφυάδων αὐτῶν; Ἢ κάποιος ἀπὸ τοὺς δώδεκα τοῦ Ὀλύμπου ἤ…; Ποιὸς τελικὰ εἶναι ὁ Θεός σου;

Στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη μας ἔχουμε τὴν εὐλογία καὶ τὸ προνόμιο νὰ πιστεύουμε στὸν ἕνα, μοναδικό, ἀληθινὸ Θεό. Εἶναι ὁ Πανάγιος Τριαδικὸς θεός μας! «Σὺ εἾ ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος! Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλω οὐδενὶ  ἡ σωτηρία»! Καὶ ὁ Κύριος δίδασκε συνεχῶς: «Ὁ Πατὴρ με ἀπέστειλε! Γενόμενος ὑπήκοος τοῦ Πατρὸς μέχρι θυσίας»! Ὁ ἴδιος μάλιστα ὑποσχέθηκε στοὺς Μαθητές Του ὅτι θὰ τοὺς στείλει τὸν Παράκλητο καὶ τὸ πραγματοποίησε μὲ τὴν Πεντηκοστή. Στὸν δὲ Πέτρο τόνισε «Ἐπὶ ταύτη τῆ πέτρα οἰκοδομήσω Μου τὴν Ἐκκλησίαν καὶ πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς»!

Ὅλα θεόσδοτα στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη: Ὁ Τριαδικὸς θεὸς ποὺ ἐνεργεῖ μέσα ἀπὸ τὴν ἁγία Του Ἐκκλησία μὲ πρῶτο καὶ πρότυπο Ἀρχιερέως τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἔτσι ἀκριβῶς πορεύεται τὸ καράβι καὶ ἡ κιβωτὸς τῆς Ἐκκλησίας γιὰ 21 αἰῶνες, «νῦν καὶ ἀεὶ καί εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων»!

Ὑπάρχουν δυστυχῶς Χριστιανοὶ ποὺ δηλώνουν εὐθαρσῶς: Ἐγὼ πιστεύω στὸν Χριστό, προσεύχομαι, προσέχω τὴ ζωή μου, ἀποφεύγω τὸ κακό, κάνω ἐλεημοσύνες. Δὲν δέχομαι ὅμως τὴν Ἐκκλησία! Κρῖμα, αὐτονομοῦνται ἐγωιστικά, κόβουν τὴν πίστη στὰ μέτρα τους, ἐθελοθρησκεία λέγεται αὐτὴ ἡ στάση.

Γιατί ξεχωρίζουν τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία; Γιατί τοὺς εἶναι ἀνυπέρβλητη δυσκολία ἡ Ἐκκλησία; Τί διαφορετικὸ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας ἀπὸ τὸν Ἱδρυτή της, τὴν κεφαλή της, τὸν Χριστό; Μεγάλο λάθος καὶ μεγάλη ἁμαρτία. Ἀνοησία τὸ λές. Μπορεῖ νὰ πιστεύεις στὸ γιατρὸ καὶ ὄχι στὸ Νοσοκομεῖο, στὴ νοσηλεία, στὰ φάρμακα; Μπορεῖς νὰ πιστεύεις στὸν δάσκαλο καὶ ὄχι στὸ σχολεῖο, στὰ μαθήματα, στὴ γνώση; Μπορεῖς νὰ πιστεύεις στὸ στρατηγό ,καί ὄχι στὸ στρατό, στὴν ἐκπαίδευσή του, στὸ ρόλο του; Ὄντως μεγάλη ἡ ἀνοησία! Ὅπου ὁ Χριστὸς ἐκεῖ καὶ ἡ Ἐκκλησία καὶ ὁ λαός της! Ἕνα σῶμα μὲ κεφαλὴ τὸν Κύριο καὶ μέλη τοὺς πιστούς της… «Δὲν ὑπάρχει σωτηρία ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία» τονίζουν οἱ ἅγιοι Πατέρες!

Διαμαρτύρονται ἀκόμη κάποιοι: Δὲν μποροῦμε νὰ πᾶμε κατευθείαν στὸν Τριαδικὸ Θεό, παρακάμπτοντας τὰ ἐνδιάμεσα; Γιατί νὰ ὑπάρχει ἡ ἀνθρώπινη παρεμβολὴ καὶ ἡ ἀνάγκη νὰ ἀνήκουμε σὲ ἕνα σῶμα, στὸν λαὸ Θεοῦ; Γιατί νὰ ὑποτασσόμαστε στήν αὐθεντία μιᾶς παράδοσης στὴν παρουσία μιᾶς Ἱεραρχίας;

Γιατί τελικὰ νὰ ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία; Διότι ὅταν πιστεύεις στὸ Χριστό, πιστεύεις καὶ στὴ διδασκαλία Του! Ἀλλιῶς τί εἶναι ὁ Χριστὸς ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία; Πιστεύουμε στὴν Ἐκκλησία καὶ ζοῦμε μὲ τὴν Ἐκκλησία, γιατί αὐτὸ θέλει ὁ Θεός μας! Πῶς θὰ βαπτιστοῦμε εἰς Χριστὸν χωρὶς τὴν Ἐκκλησία; Πῶς θὰ εὐλογηθεῖ ὁ γάμος χωρὶς τὸν Νυμφαγωγὸ μέσα στὴν Ἐκκλησία;  Πῶς θὰ καθαριστεῖ ἡ ψυχή μας χωρὶς τὴν ἄφεση ἁμαρτιῶν στὴν ἱερὰ ἐξομολόγηση, χωρὶς τὶς νουθεσίες τοῦ Πνευματικοῦ; Ποῦ θὰ μεταλάβουμε τὸν Χριστὸ εἰς ζωὴν αἰώνιον; Πῶς θὰ ἀγαπηθοῦμε, θὰ ἑνωθοῦμε, θὰ χαροῦμε, θὰ εὐλογηθοῦμε ὡς χριστιανοὶ ἀδελφοί; Ποῦ θὰ προσευχηθοῦμε καὶ θὰ προγευτοῦμε τὸν Παράδεισο χωρὶς τὸν ἐκκλησιασμό μας στὴ θεία Λατρεία; Ὅλα τὰ Μυστήρια μὲ κέντρο τὸν Χριστὸ καὶ τὸ Εὐαγγέλιό Του στὴν Ἐκκλησία, μᾶς εἶπε νὰ γίνονται: «Ἐν Ἐκκλησίαις εὐλογεῖτε τὸν Θεόν». Ἐκκλησία πύλη τοῦ Οὐρανοῦ. Μυστήριο λοιπὸν ἡ Ἐκκλησία ποὺ πρέπει νὰ τὸ κατανοήσουμε καί νά τό βιώσουμε μὲ τὴν καρδιά μας.

Γιατί ἀντιδροῦν κάποιοι μὲ τὴν Ἐκκλησία; Ὅποιος ὄντως ἀγαπᾶ ἀληθινὰ τὸν Χριστὸ, ζεῖ μὲ συνέπεια καὶ ἐνθουσιασμὸ ὅλη τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ! Ὅμως προσοχὴ στὶς παρεξηγήσεις καὶ στὶς γενικεύσεις: Ἂν ἡ συμπεριφορὰ κάποιου ἱερέα ἢ κάποιου χριστιανοῦ ἢ ἀκόμη καὶ τῆς διοικούσης Ἐκκλησίας σὲ στενοχωρεῖ, «ἐν πλατυσμῶ καρδίας» διαχειρίσου το. Ποτὲ ὅμως σὲ βάρος τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας ὡς  Σῶμα Χριστοῦ καί ὠς πνευματικὸ Καθίδρυμα! Ποτέ! Πάντα μαζί της!