Ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρός Κοσμάς, ομιλητής για τον Απόστολο των Εθνών.

Κόρινθος: Συνοδικός εσπερινός για τον ιδρυτή της Εκκλησίας της Ελλάδος

29/06/2019

 
Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς  ,ο οποίος αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στο βίο, στη μόρφωση και στη δράση του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος ήταν φανατικός Φαρισαίος, νομοδιδάσκαλος και διώκτης της Εκκλησίας του Χριστού. Στην συνέχεια μίλησε για την μεταστροφή του Αποστόλου των Εθνών που έγινε, στον δρόμο προς την Δαμασκό με την εμφάνιση του ίδιου του Αναστάντος Κυρίου και η απόφασή του να διαδώσει το Ευαγγέλιο του Χριστού σε ολόκληρο τον γνωστό τότε κόσμο.
 
Ο Μητροπολίτης Αιτωλίας μίλησε, εξάλλου, για τη μεγάλη πίστη του Αποστόλου Παύλου στον Τριαδικό Θεό, στη Θεότητα του Αναστάντος και στην ιερότητα της δικής του αποστολής, στην αγάπη του προς τον Αναστάντα Χριστό και προς τους συνανθρώπους του, που ήταν η φωτιά που φλόγιζε την αποστολική του καρδιά για να κηρύσσει αδιάκοπα το ευαγγέλιο, αλλά και στην ιερή ανησυχία που είχε μέσα του ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος αγωνιούσε, ανησυχούσε, ήθελε το ευαγγέλιο του Χριστού, το ευαγγέλιο της σωτηρίας, να κηρύσσεται, να ομολογείται, να βιώνεται καθαρό, ανόθευτο, απερίτμητο, χωρίς αιρετικές πλάνες και κοσμικούς συμβιβασμούς και αλλοιώσεις, όπως το παρέδωσε ο Κύριος, όπως το κήρυσσε ο ίδιος, για να μη ματαιώνεται η σωτηρία των ψυχών.*
 
Επεσήμανε, ακόμη, ότι «ο Απόστολος Παύλος ήταν πατέρας στοργικός. Πονούσε για την παραχάραξη και την παρακοή του Ευαγγελίου, αλλά και για την αμαρτία, που απέκλειε τη σωτηρία. Ήθελε όλοι, όλοι να σωθούν. Ήθελε όλοι να μη μείνουν στη φθορά, αλλά να γίνουν αιώνια μέλη της «μελλούσης πόλεως». Ο Απόστολος Παύλος «ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι» (Β’ Κορ. ιβ , 4). Έγινε ουρανοβάμων. Είδε, εγνώρισε το κάλλος το άρρητον του παραδείσου. Η πίστις του στον Τριαδικό Θεό, η αγάπη του στον Αναστάντα Κύριο και Θεό του, ο οποίος «ήνοιξε παραδείσου τας πύλας», η αγάπη του στον κάθε άνθρωπο τον έκαναν να τρέχη παντού και να συνιστά το φάρμακο που σώζει και ετοιμάζει την ψυχή για τον παράδεισο. Αυτό ήταν και είναι η μετάνοια».*
 
*Υπογράμμισε, επίσης, ότι «αυτή η μεγάλη, η μοναδική, η φωτισμένη, η ενωμένη με τον Χριστό, τον σαρκωθέντα Θεό μας, η αγιασμένη καρδιά του Αποστόλου Παύλου κατώρθωσε τα ακατόρθωτα για την λογική και κοσμική σκέψη: έφερε τον χριστιανικό πολιτισμό στην Ευρώπη. Αν δεν ερχόταν ο Απόστολος Παύλος στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, θα προσκυνούσαμε ίσως ακόμη δαιμόνια. Κυρίως όμως μας υπέδειξε το δρόμο της σωτηρίας μας, το δρόμο που οδηγεί στην Ανάστασι, την αφθαρσία, στην αθανασία, στην αιώνια του Χριστού μας βασιλεία. «Τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονεν καινά τα πάντα» (Β Κορ. ε , 17)», ενώ κάλεσε τον Αρχιεπίσκοπο και τους Αρχιερείς να ευχηθούν «ο Αναστάς Κύριος και Θεός μας, ο μόνος Λυτρωτής μας, να χαρίζει πάντοτε και σήμερα στους συγχρόνους κήρυκας και διακόνους του Ευαγγελίου, καρδιές με φλόγα πίστεως, με αγάπη θερμή προς το Χριστό και τους συνανθρώπους μας, με καθαρότητα και αγιασμό, για να προσφέρουν το Ευαγγέλιο ανόθευτο στις ψυχές των συγχρόνων Ελλήνων οι οποίοι ζητούν επανευαγγελισμό. Ευχηθείτε κι εμείς όλοι μας, οι Πανέλληνες, να αγαπήσουμε, να μαθητεύσουμε να φέρουμε στην καρδιά και τη ζωή μας το ιερό Ευαγγέλιο, όπως ο Απόστολος Παύλος, και να ομολογούμε παντού και πάντοτε ότι μόνο ο Σαρκωθείς και Αναστάς Κύριος και Θεός μας, Ιησούς Χριστός μπορεί να λυτρώσει σήμερα τον καθένα μας, την οικογένειά μας, την πατρίδα μας».