Ἦταν παραμονὴ τῆς Γιορτῆς Της

 

Ἦταν παραμονὴ τῆς Γιορτῆς Της

Σηψαιμία! Σοβαρὴ ἀσθένεια καὶ ὕπουλη. Τὸ σάπιο αἷμα προσβάλλει ὅλα τὰ ὄργανα τοῦ σώματος καὶ ἐκεῖνα δὲν λειτουργοῦν! Καὶ τότε; Ὁ ἄρρωστος στὴν Ἐντατική, ὑποστηριζόμενος μὲ μηχανήματα, ἕνα διασωληνωμένο σῶμα, «φυτό»! Οἱ ἀγαπημένοι του ἄνθρωποι στὴν πόρτα τῆς Μ.Ε.Θ. ἀγωνιοῦν καὶ οἱ γιατροὶ κάθε τόσο, τοὺς ἐνημερώνουν: - Ὧρες μετροῦμε, δὲν ὑπάρχει ἐλπίδα ζωῆς! Καὶ περνοῦσαν οἱ ἡμέρες καὶ περνοῦσαν οἱ νύχτες, συμπληρώθηκε μήνας στὴν ἴδια δραματικὴ κατάσταση. Τέτοιος καιρὸς ἦταν. Καὶ οἱ προσευχὲς καὶ οἱ παρακλήσεις στὴν Παναγία μας ἀνέβαιναν θερμὲς μὲ ἀγάπη καὶ πίστη δυνατή…

Ἦταν παραμονὴ τῆς Παναγίας μας, στὸν πανηγυρικὸ Ἑσπερινό, ποὺ οἱ καμπάνες χτυποῦσαν χαρμόσυνα γιὰ τὴ Γιορτή Της. Γιορτάζει ἡ Μάνα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Μάνα τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κόσμου. Καὶ τὸ Ἐκκλησάκι στὸ Νοσοκομεῖο γιορτάζει, ἡ Παναγία ἡ Βοήθεια! Καὶ τότε βγαίνει ἀπὸ τὴν Ἐντατικὴ ἡ γιατρὸς ἔκπληκτη. Καλεῖ τοὺς συγγενεῖς καὶ  τοὺς λέει:-Σᾶς ἔχω καλά νέα. Ἔγινε θαῦμα στὸν ἄνθρωπό σας, μεγάλο θαῦμα. Ἄρχισαν νὰ λειτουργοῦν τὰ ὄργανά του. Ἀπίστευτο. Τώρα ἔχουμε ἐλπίδες! Ἀγκαλιάζονται οἱ συγγενεῖς ἐνθουσιασμένοι καὶ κατεβαίνουν στὸ Ἐκκλησάκι νὰ εὐχαριστήσουν τὴν Παναγία, ποὺ ἄκουσε τῆς καρδιᾶς τους τὸν πόθο.

Ἡ εὐλογημένη ἀρχὴ ἔγινε. Θα παραμείνει ἀκόμη στὴν Ἐντατικὴ νὰ ὁλοκληρωθεῖ ἡ λειτουργία τῶν ὀργάνων. Τὸ ἑτοιμοθάνατο σῶμα ἔπαιρνε ζωή, τὰ δάχτυλα στὰ χέρια καὶ στὰ πόδια κινοῦνταν, τὰ βλέφαρα ἄνοιγαν, τὰ χείλη ψέλιζαν ἤχους, τὸ χαμόγελο ἔσκαγε στὸ κάτωχρο πρόσωπο… Κι ὅλα αὐτὰ στὶς 15 Αὐγούστου, στὴ Γιορτὴ τῆς Παναγίας μας. Ἕνα μήνα ἀκόμη στὴν Ἐντατική, ἡ ζημιὰ ἦταν ἀνεπανόρθωτη. Ἀλλὰ ἡ Παναγία μας τὰ διόρθωσε ὅλα. Ἕνα μήνα ἀκόμη στὴν Κλινική τοῦ Νοσοκομείου. Ὁ ἄνθρωπός μας ζεῖ. Μεγάλο τὸ θαῦμα. Οἱ γιατροὶ δὲν τὸ πιστεύουν. Ξεσηκώθηκε τὸ Νοσοκομεῖο ἀπὸ τὸ γεγονός, δὲν τὸ πιστεύουν ἀλλὰ χαίρονται…

Εἶναι ὅμως διστακτικοί. Καὶ ἐνημερώνουν τὴν οἰκογένεια. Οἱ βλάβες εἶναι μεγάλες. Ὁ ἄνθρωπός τους δὲν θὰ μπορέσει νὰ μιλήσει ξανά, δὲν θὰ μπορέσει νὰ περπατήσει, δὲν θὰ μπορέσει νὰ ἀναπνέει χωρὶς ὀξυγόνο καὶ ἴσως καὶ ὁ ἐγκέφαλος… Εἶναι εὐχαριστημένοι  ποὺ ζεῖ!! Ἐκεῖνοι ὅμως οἱ πονεμένοι ἄνθρωποι πιστεύουν πὼς τὸ μεγάλο θαῦμα τῆς Παναγίας μας θὰ ὁλοκληρωθεῖ. Καί περιμένουν καί ὑπομένουν καρτερικά, μέ πίστη.

Τί ἔγινε ὅταν ὁ ἄνθρωπός τους ξαφνικά ἄρχισε νὰ μιλάει, ὅταν ὑποβασταζόμενος ἄρχισε νὰ περπατάει, ὅταν…, ὅλη ἡ Κλινικὴ κάθε τόσο μαζευόταν στὸ δωμάτιο 309 γιὰ νὰ δεῖ τὸ νέο θαῦμα, ποὺ οἱ γιατροὶ παρακολουθοῦσαν ἀμήχανοι καὶ συγκινημένοι. – «Τί ἄλλο τρελὸ θὰ δοῦμε νὰ συμβαίνει σὲ ἐσᾶς. Θὰ σκίσουμε τὰ πτυχία μας» εἶπε κάνοντας χιοῦμορ ἕνας γιατρὸς καὶ ἐκεῖνοι ἀπάντησαν: - «Αὐτὰ τὰ τρελά, δηλαδὴ τὰ ὑπέρλογα,  ποὺ δὲν ἐξηγοῦνται μὲ τὴ λογική, ἀλλὰ συμβαίνουν ὁλοζώντανα κι ἀληθινὰ,   στὴ γλῶσσα τῆς Πίστης μας τὰ λέμε θαύματα καὶ εἶναι θαυμαστά ἔργα τοῦ Θεοῦ…».

Τὸ 2011 τὸ καλοκαίρι βρισκόταν σέ βέβαιο θάνατο. Ὁ Καθηγητής τῆς Λοιμοξιολογίας εἶπε: «Τρεῖς φορές πέθανες καί σέ ἐπαναφέραμε στή ζωή! Πρέπει νά γιορτάζεις καί τοῦ Ἁγίου Λαζάρου».Ἐξαιρετικοί ὅλοι οἰ Γιατροί, ἀλλά καλύτερος… ὁ π. Χαρίτων. Ἡ Παναγία μας μέσα ἀπό τις φροντίδες τους, μὲ μία σειρὰ ἀπὸ μεγάλα θαύματα τοῦ ἔδωσε τὴ ζωή, τόν ἐλέησε. Ζεῖ δεκατρία χρόνια φυσιολογικὰ καὶ ἐργάζεται κανονικά. Μόνο κάποια φάρμακα πρωὶ – μεσημέρι – βράδυ τοῦ θυμίζουν τὴ σηψαιμία, τὰ θαύματα τῆς Παναγίας μας, τὶς ἐκπλήξεις καὶ ὁμολογίες τῶν γιατρῶν καὶ τὴ μεγάλη ἀγάπη τῆς οἰκογένειάς του καί τῶν φίλων του. Ζεῖ καὶ εὐχαριστεῖ καὶ δοξάζει τόν Ζῶντα Θεὸν καὶ τὴν Παναγία Παρθένα, τὴ Μάνα μας.

Ὁ νεκρός πού ἀναστήθηκε εἶμαι ἐγώ, πού μοιράζομαι μαζί σας αὐτή τή θαυμαστή ἐμπειρία τῆς ζωῆς μου. Αὐτό τό ἔργο τῆς  Παναγίας μας πού ἄρχισε τήν παραμονή τῆς Γιορτῆς Της, κρατάει μέχρι σήμερα. Δοξασμένο τὸ ὄνομά Της. Μὴν ἀφήνουμε ποτὲ τὸ ἅγιο χέρι Της. Κάτι καλὸ ἔχει γιὰ τὸν καθένα μας, γιὰ ὅλους!

Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα κάτω ἀπό την ἁγία Σκέπη Της!

Σᾶς εὐχαριστῶ  θερμά

Μ. Πρωτοκλήτου