Ω, Παναγιά μου Κυπραίισσα, Κανακαριά και Μαχαιριώτισσα,
με χίλια ονόματα και άμετρες χάρες
άπλωσε τη φτερούγα σου πάνω από τις οδύνες του κόσμου
δοξαστικό απόσπασμα γαλήνης
μέσα στις ταλαιπωρημένες σπηλιές των καιρών,
κυρά Χρυσοσπηλιώτισσα και Χρυσαλινιώτισσα.
Α, Μεγαλόχαρη, Χρυσορογιάτισσα και Χρυσελαιούσα
ανάτειλε το έλεός σου να θερμαίνει
τους παγωμένους αρμούς των θρυμματισμένων πανιών
που δέρνονται μέσα στον καταποτήρα του πόντου,
άκουσε τη δέησή μου, που ανεβαίνει λατρεία και θυμίαμα
από τους γονατισμένους πρόποδες του αγαπημένου βουνού.
Είσαι η Σταυροφορούσα, ω, σήκωσε το σταυρό της Οικουμένης,
η Ιαματική, αχ άλειψε με λάδι τις σάρκες
που τις σπαράζουνε τα θηρία της γης.
Παναγιά της Ζωοπηγής και του Άρακα και της Ασίνου
ας κατέβει η χάρη σου, Παναγιά Τροοδίτισσα,
ως κατεβαίνει η δροσιά της αυγής επί το όρος Ερμών
ως κατεβαίνει στα γέρικα κλαδιά των ρουμανιών του Τροόδους
να καθαρίσει τους ρύπους και τις κηλίδες που επλήθυναν.
Α Παναγιά Στάζουσα και Παναγιά Αιματούσα
μαύρα και πηχτά αίματα σταλάζουν στα κατάλευκα κρίνα,
Παναγιά μου Γλυκιώτισσα, γεμάτη γλύκα και έλεος
κορμάκια παιδιών ζητούνε το βάλσαμο του φίλου σου,
ω Παναγιά μου Γλυκοφιλούσα!
«Αππιδάκη βουνό μου», Κύπρος 1984, σ. 26
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου