ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ’ ΛΟΥΚΑ - π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ’ ΛΟΥΚΑ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ὁ Ἰησοῦς εἶπε: «Ἔχε θάρρος κόρη μου». Ἡ πεποίθησις πού εἶχες ὅτι θά ἔβρισκες τήν ὑγεία σου, αὐτή ἡ πίστις σοῦ χαρίζει τώρα πού μέ ἀγγίζεις, τήν θεραπεία. Ἐγώ ἔδωκα τήν ἰατρική ἐπιστήμη καί τούς ἰατρούς εἰς τόν κόσμον.

Ἐν τούτοις οἱ δυνατότητες οἱ ἀνθρώπινες, εἶναι περιορισμένες-πεπερασμένες. Γι’ αὐτό οἱ ἰατροί-ἐρευνητές, προσπαθοῦν πάντοτε νά εὕρουν καινούρια φάρμακα, καινούριες μεθόδους θεραπείας. Καθίσταται λοιπόν προφανές, ὅτι μόνον Ἐγώ εἶμαι ὁ  αἰώνιος ἰατρός ψυχῶν καί σωμάτων.

Θεός Ἀληθινός, εὐδοκῶ ἤ παραχωρῶ, ὥστε νά δύνανται οἱ ἄνθρωποι νά ἐπιτύχουν κάποια πράγματα, ἀνάλογα μέ τήν πίστη ἤ τήν ταπείνωσή τους. Ἡ ἴδια ἀπάντηση ἐδόθη ἀπό τόν Μεσσία καί στόν Ἀρχισυνάγωγο· ὅταν ἀγγελιοφόροι τοῦ διεμήνυαν: «Πέθανε ἡ θυγάτηρ σου· μήν ἐνοχλεῖς τόν Διδάσκαλο». Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς: «Μή φοβοῦ, μόνον πίστευε καί σωθήσεται».

Φρονοῦμε λοιπόν ἀδελφοί, ὅτι ἡ πίστις στόν Ἰησοῦ εἶναι ἡ δύναμις ἡ νικῶσα ἀσθένειες κι αὐτόν τοῦτον τόν θάνατον· ἀρκεῖ νά δεχόμαστε τόν λόγον Του μέ πίστη, χωρίς ἀμφιβολίες. Ὀφείλουμε νά λέγωμε: «Λέγε, Κύριε, μίλησε· σ’ ἀκούει ὁ δοῦλος σου».

 Στήν φυτεία πού ἐφύτευσε καί φυτεύει ὁ Οὐράνιος Πατέρας, ποθῶ Κύριε νά ἀνήκω κι ἐγώ· ἔτσι νά ἀπαντοῦμε στήν πρόσκληση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πάντοτε. Ἐσύ εἶσαι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή κι ἐμεῖς θέλουμε νά εἴμαστε τά κλήματα καί ὁ Θεός Πατήρ ὁ γεωργός. Τοιουτοτρόπως, ἁγία γερόντισσα, νικῶνται οἱ ψυχικές καί σωματικές ἀσθένειες, ἀκόμη κι ὁ θάνατος. Φυσικά, καθ’ ὅσον αὐτήν τήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί Παράδοση πού παραλάβαμε ἀπό τούς Προφῆτες, Ἀποστόλους καί Πατέρες, τήν κρατᾶμε, τήν βιώνουμε καί τήν παραδίδουμε στή συνέχεια στίς ἑπόμενες γενεές, πᾶσῃ θυσία, στά παιδιά μας.

Εἶπεν ὁ Κύριος: «Ἄφετε τά παιδία ἐλθεῖν πρός με». Συνεπῶς ἀδελφοί, γεννᾶται αἴφνης τό ἐρώτημα: «Ὁδηγοῦμε ἐμεῖς οἱ μεγαλύτεροι, τά παιδιά μας, τά παιδιά τῆς Ἑλλάδος, στό Χριστό; Ἐργαζόμαστε ἄραγε κάθε ὥρα καί στιγμή γιά τήν αἰώνιον ζωή, γνωρίζοντας ἀπόλυτα ὅτι τάς χρείας καί τάς ἀνάγκας μας θεραπεύει ὁ Χριστός;».

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε: «Τό Ὀρθόδοξον Πνεῦμα εἶναι τό ἀληθές· ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ μόνη κιβωτός σωτηρίας». Οὔτως φρονοῦντες λοιπόν καί στίς ἀσθένειες καί στόν θάνατο, προστρέχουμε στήν Ἐκκλησία, στόν Θεό Πατέρα, στόν Ἰησοῦν Χριστόν, στό Πανάγιον Πνεῦμα· ἀρνούμενοι νά γινόμεθα παίγνιο τῶν δαιμόνων. Εἴμαστε τά ἅγια μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Μεσσίου καί γυρίζουμε τήν πλάτη στίς «ἐκκλησίες» τῶν πονηρευομένων, ὅπου ἀκάθαρτα πνεύματα ἐμπαίζουν καί θανατώνουν τούς ἀνθρώπους!

Γνωρίζουμε ἐπίσης καί κατανοοῦμε ὅτι κάθε φορά πού ἀναγινώσκεται τό Εὐαγγέλιο, μιλάει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός· ἐν τούτοις δυστυχῶς στούς καιρούς μας, ἀρκετοί προτιμοῦμε νά ζοῦμε σάν μοιχοί καί μοιχαλίδες, ἀρνούμενοι τόν μόνον ἀληθινόν Νυμφίον καί «ἐρωτοτροποῦμε» μέ τά εἴδωλα, μέ τούς δαίμονες. Ἀλλοίμονον, αὐτό τό  κατάντημα, ἀποτελεῖ τήν ὄντως μοιχεία, ὅπου σιχαίνεται ὁ Θεός· καί εἶναι ἡ βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στήν ὁποία δέν ὑπάρχει θεραπεία, ἀλλά εἰσαγάγεται στή ζωή τῶν ἀπειθούντων ἡ ἀσθένεια καί ὁ θάνατος, χωρίς προοπτική Ἀναστάσεως. Θαρροῦμε λοιπόν ἀδελφοί ὅτι χρειαζόμαστε σήμερα νά εἰσέλθει στήν καρδιά μας τό φρόνημα τοῦ Εὐαγγελίου, ἔτσι ὥστε ἀληθῶς νά ἀγγίζουμε τόν Χριστόν ὡς ἡ αἱμορροοῦσα, λαμβάνοντες Χάριν, γιά νά ἔχωμε ζωή.

«Θάρσει θύγατερ…», «Μή φοβοῦ· μόνον πίστευε…», λέγει ὁ Κύριος στήν αἱμορροοῦσα καί στόν Ἰάειρο. Πίστεψε κι ἐσύ ἀδελφέ, τόν λόγον τοῦ Λόγου. Ἀπευθύνεται καί σ’ἐμᾶς ὁ Κύριος. Εἴθε, ἄς σταματήσουμε τώρα τήν αἱμορραγία τῆς ἁμαρτίας πού ὁδηγεῖ στόν αἰώνιο θάνατο. Γένοιτο Κύριε.

Παρακαλῶ σε φίλε γνήσιε τοῦ Χριστοῦ  ἀνδρίζου, κραταιούσθω· βλέπε τούς ἐχθρούς τῆς Ἀληθείας, πῶς προσπαθοῦν νά σέ πείσουν νά ἀπομακρυνθεῖς ἀπό τόν Χριστό, τόν Σταυρόν Του τόν Τίμιον, τήν Ἀνάσταση. Στανικά πιέζουν, μέ δόλο, νά ἐνταχθεῖς στά εἴδωλα, στήν λατρεία τοῦ Ἑωσφόρου, στήν «ἐκκλησία» τῶν πονηρευομένων.

 Προτρέπουν κάθε ἡμέρα· μᾶς λέγουν: «Μήν ὁμολογεῖτε τόν Βασιλέα, Θεάνθρωπον Ἰησοῦν, οὔτε τόν Σταυρόν καί τήν Ἀνάστασιν καί πιστέψτε στά εἴδωλα ἤ ἀκολουθῆστε γόητες καί πλάνους». Ἀνόητοι καί ψευδόχριστοι, ψευτοσωτῆρες, ἄρρωστοι στό σῶμα καί πεθαμένοι ὄντες στή ψυχή, εἰρωνεύονται τήν Ἀνάσταση, ὡς ἐκεῖνοι πού ἐκόπτοντο καί κατεγέλουν σήμερα στό σπίτι τοῦ Ἰαείρου· διεστραμμένοι κατά πάντα καί διά πάντα, κατάρας τέκνα.

Προσπαθοῦν νά πείσουν τούς ἀνθρώπους  νά ἀποδεχθοῦμε ὅτι δῆθεν, τά προβλήματα τοῦ κόσμου θά τά λύσει ἡ λογική καί ἡ ἐπιστήμη, χωρίς τήν πίστη στόν Σωτῆρα Χριστό. Ὦ, τῆς ἀθλιότητος τό κεφάλαιον!!!

Ἀγωνίζονται καθ’ἡμέραν νά κρύψουν τό ἀπ’ αἰῶνος μυστήριον· τό Κεφάλαιον τῆς Σωτηρίας, τήν θείαν Οἰκονομίαν πού ἔφερε ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς στούς ἀνθρώπους. Μακάρι νά ἀντισταθοῦμε ἀδελφοί· μακάριος ὄντως ὁ λαός ἐκεῖνος πού ἐλπίζει ἐπί Κύριον καί εὐλογημένον τό ἔθνος ὅ ἐξελέξατο ὁ Θεός, νά ὁμολογεῖ-νά βιώνει τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν καί Παράδοσιν.

Εὔχου, ἁγία γερόντισσα, νά μή παραδώσουμε τά πρωτοτόκια, ἀντί πινακίου φακῆς στούς ἀντίχριστους· καί νά μή  καταντήσουμε, νά τρῶμε ξυλοκέρατα μέ τούς χοίρους, ὀσφραινόμενοι καί τό ἐξέραμα τῶν σκύλων.

Τονίζουμε  καί πάλι χριστιανοί μου: «Μοιχεία, σημαίνει ἀποδοχή-πίστη σέ ἄλλον θεόν και ταυτόχρονα ἄρνηση τοῦ Μόνου Ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τοῦ Θεανθρώπου Μεσσία Ἰησοῦ». Αὐτό ἐπ’ οὐδενί· δέν τό ἀνέχεται ὁ Τριαδικός Θεός. Ἦλθε στή γῆ ὁ Μεσσίας, μᾶς ἔδωσε τόν Ἑαυτό Του, τό Πανάγιο Σῶμα καί τό Τίμιον Αἷμα Του νά τρεφόμαστε καί ὁ Τίμιος Σταυρός νά εἶναι  ἡ θεραπεία ψυχῶν καί σωμάτων καί ἀνάστασις νεκρῶν.

Ὦ, ἄνθρωποι!! «Δικαιοσύνη μάθετε οἱ ἐνοικοῦντες ἐπί τῆς γῆς». Ἡ ἀξίνη ἐπί τό δέντρον τό ἄκαρπον κεῖται· καί ὅπως τονίσαμε «πᾶσα φυτεία ἤν οὐκ ἐφύτευσε ὁ Πατήρ, ἐκριζωθήσεται-ἐξολοθρευθήσεται». (βλέπουμε σήμερα, τί συμβαίνει στόν κόσμο)

Τό λοιπόν «στῶμεν καλῶς»· προσευχή, προσοχή, μετάνοια. Ὁ Κύριος ἐγγύς· ναί ἔρχου Κύριε.

Στόν Ἰησοῦν Χριστόν, ἡ Δόξα, ἡ Βασιλεία καί ἡ Προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.