Παύλος ο μέγας Ομολογητής και Μάρτυς εκατάγετο από την Θεσσαλονίκην, εχρημάτισε δε νοτάριος, ήτοι γραμματικός Αλεξάνδρου του αγιωτάτου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως και Διάκονος της εν αυτή αγίας Εκκλησίας, εν έτει τνα’ [351]. Τούτον λοιπόν εχειροτόνησαν οι ορθόδοξοι Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως μετά τον θάνατον του Αλεξάνδρου. Κωνστάντιος δε ο βασιλεύς, με το να ήτον Αρειανός, όταν εγύρισε από την Αντιόχειαν, εξέβαλεν αυτόν από τον πατριαρχικόν θρόνον, και αντί τούτου έκαμε Πατριάρχην τον Νικομηδείας Ευσέβιον τον Αρειανόν. Ο δε Άγιος Παύλος επήγεν εις την Ρώμην, και εκεί ευρήκε τον Μέγαν Αθανάσιον, εκβεβλημένον όντα και αυτόν από τον θρόνον του.
Με γράμματα λοιπόν του βασιλέως Κώνσταντος απολαμβάνουσι και οι δύω τους θρόνους των. Αλλά πάλιν εκβάλλονται από τον ίδιον Κωνστάντιον με την συμβουλήν των Αρειανών. Τότε γράφει ο Κώνστας προς τον αδελφόν του Κωνστάντιον, ότι αν ο Αθανάσιος και ο Παύλος ούτος δεν απολάβουν τους θρόνους των, θέλω έλθω με δύναμιν στρατευμάτων εναντίον σου. Όθεν απέλαβε πάλιν τον θρόνον του ο μακάριος Παύλος. Μετά δε τον θάνατον του Κώνσταντος, εξορίζεται ούτος εις Κουκουσόν της Αρμενίας και απεκλείσθη μέσα εις ένα οίκον. Λειτουργών δε τω Θεώ την αναίμακτον λειτουργίαν, επνίγη από τους Αρειανούς με το ίδιόν του ωμοφόριον και ούτω παρέδωκε την ψυχήν του ο τρισμακάριος εις χείρας Θεού.
Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου