«Πάτερ,» μου είπε, «πότε θα φτιάξεις και σε εμάς ένα σχολείο;» - Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης

Καθώς στεκόμουν στις όχθες του ποταμού, το φως του ήλιου χρύσιζε τα νερά, ενώ ο απαλός άνεμος χάιδευε το πρόσωπό μου. Η καρδιά μου γέμιζε γαλήνη, μια γαλήνη που μόνο η παρουσία του Θεού μπορεί να προσφέρει. Στο χέρι μου κρατούσα το καλάμι μου – ένα απλό κομμάτι ξύλου, μα για μένα κάτι περισσότερο. Ήταν το στήριγμά μου στις διαδρομές της ζωής εδώ στη Νότια Μαδαγασκάρη, σύμβολο της πορείας που βαδίζω με ταπείνωση και πίστη.

Η ζωή σε αυτή τη γη είναι σκληρή. Τα παιδιά περπατούν ατελείωτες ώρες για να φτάσουν στα σχολεία που χτίσαμε. Γυναίκες και παιδιά διασχίζουν χιλιόμετρα για μια στάλα καθαρού νερού. Οι φυλακισμένοι ζουν σε συνθήκες που θρυμματίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μα δέχονται το φαγητό που τους προσφέρουμε με δάκρυα ευγνωμοσύνης. Οι ασθενείς, με μάτια υγρά, ευχαριστούν για τη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που τους προσφέρουμε. Κι όμως, μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει φως, υπάρχει ελπίδα.

Εκείνη την ημέρα, είχα μόλις ευλογήσει το ξεκίνημα ενός νέου πηγαδιού, ενός πηγαδιού που θα έδινε ζωή σε ένα απομακρυσμένο χωριό. Οι άνθρωποι είχαν μαζευτεί γύρω μας, τα βλέμματά τους γεμάτα ανακούφιση και ελπίδα. Κάπου ανάμεσά τους, ένα μικρό αγόρι με πλησίασε. Τράβηξε το ράσο μου με διστακτική τόλμη και με κοίταξε στα μάτια.

«Πάτερ,» μου είπε, «πότε θα φτιάξεις και σε εμάς ένα σχολείο;»

Η ερώτησή του με άγγιξε βαθιά. Έσκυψα, γονάτισα μπροστά του, όπως πάντα κάνω όταν μιλάω με τα παιδιά. Ήθελα να τον κοιτάξω στα μάτια, να δει ότι τον ακούω, ότι με νοιάζει.

«Προσευχήσου, παιδί μου,» του απάντησα. «Ο Θεός ακούει τις προσευχές των παιδιών. Και να είσαι σίγουρος, θα βρούμε τον τρόπο.»

Το χαμόγελό του ήταν η απάντηση που χρειαζόμουν εκείνη τη στιγμή. Σε κάθε παιδί που συναντώ, βλέπω ένα κρίκο της ζωντανής αλυσίδας της πίστης μας, μια ψυχή που διψάει για ελπίδα, για αγάπη, για έναν καλύτερο κόσμο.

Ο ποταμός συνέχισε να κυλά, όπως κυλά η χάρη του Θεού, ασταμάτητη και ζωοποιός. Και εγώ, κρατώντας το καλάμι μου, συνέχισα τον δρόμο μου. Γιατί ξέρω ότι, ακόμα και όταν οι δρόμοι μοιάζουν αδύνατοι, Εκείνος πάντα βρίσκει τρόπους να ανοίγει νέες διαδρομές.

Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης