Εκείνοι που κτίσαν τον Απόστολό σε καρπασίτικο ακροθαλάσσι "είχαν το δίχως άλλο ψυχή ποιητών - Γιάννης Πεγειώτης

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΤΡΕΑΣ ΜΑΣ

ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑΝ ΜΑΣ

ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΑΝΔΡΕΑΝ ΧΑΡΑΚΗ

Γιάννης Πεγειώτης

Έτσι αποκτήσαμε και τον Απόστολο Αντρέα μας εις πείσμαν των κοντόθωρων

Η εκκλησία της γειτονίας μας ήταν ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμονας ο Αης Γιάννης ο γνωστός στη λεωφόρο Μακαρίου. Τότε μικροί νήπια ακόμη λέγαμε μηχανικά το όνομα του ήταν και το γενικό όνομα της μεγαλογειτονιας μας της ενορίας μας. Ήταν όμως και ένας προσδιορισμός ταυτότητας καταγωγής οικονομικής κατάστασης.
Μετα την εισβολή δεν μας χωρούσε η εκκλησία μας. Ο κόσμος πολλής οι μανάδες και οι γιαγιάδες δεν είχαν άλλο αποκούμπι. Έτσι αποφασίστηκε να κτιστεί στο κηπούι της οδού Αγίας Σοφίας μια μικρή έστω εκκλησία του Αποστόλου Ανδρέα. Μια εκκλησία στου Χαράκη. Βάλαμε όλοι μπρος. Πολέμησαν την απόφαση κάτι κομματικοί. Ο Θεός να τους συγχωρεί. Άμα αποφάσισαν οι γιαγιάδες οι παππούδες ο δάσκαλοι. Μπροστάρηδες ο Νίκος Έλληνας ο λεβέντης ο Ανδρέας Πηλαβάκης ο Φίλιππος μα προπάντος κάτι βετεράνοι παππούδες με αρχηγό τον ματρε Ζήνωνα. Έτσι αποκτήσαμε και τον Απόστολο Αντρέα μας εις πείσμα των κοντόθωρων. Καλά το λέγαν οι πρωτινοί. Μεν τα βάλλεις με τον Αποστολον Αντρέα ούτε με τους αγίους τους παππούδες και τις γιαγιάες

ΜΝΗΜΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ

Εκείνοι που κτίσανε τον Απόστολό σε καρπασίτικο ακροθαλάσσι "είχαν το δίχως άλλο ψυχή ποιητών
ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΩΡΟΝ ΕΙΣ ΕΟΡΤΑΣΤΑΣ
Ο Κύριος Αντρέας ο Βλάσκος δε μίλησε ποτέ για την Καρπασία.
Ετοίμασε το αυτοκίνητο, ένα πολύ πράσινο Ντεκαβε. Κίνησε χάραμα με τη φαμελιά ολάκερη. Το ξημέρωμα της αύριον ημέρας θα τους έβρισκε μακρύα. Προσκύνημα εις Απόστολον Ανδρέαν. Στο μεγάλο πανηγύρι. Ήταν το μοναστήρι στο τέλος μιας χερσονήσου, ακρίτας πέτρινος στα ακροτέλευτα.
Μακρύ κομμάτι γης βρεγμένο από τρεις πλευρές. Ο Αντώνης έλειψε τη μέρα εκείνη. Εμείς δεν είχαμε αυτοκίνητο. Κάποτε μεγαλώνοντας θα επήγαινα.
Λεωφορεία αγροτικά και μη αγκομαχούσαν ξεκινώντας δεκαριές ώρες πριν για την μεγάλη μάζοξη. Η Κύπρος σκυφτή τη μέρα εκείνη. Καταλαγιάζαμε και λίγο. Γονατιστή παράκληση ή ευχαριστία.
Όσο τον έμαθα είναι από χαρτιά. Στις εφημερίδες διάβαζα από το εβδομήντα οκτώ και δώθε για αλυσίδες, πιστούς, ψαλμούς, και λειτουργίες. Ένας μαθητής του Χριστού " εγκλωβισμένος". Αυτός και οι κατοσταριες ψυχών που απομείναν.
Παράκαιρα ηχούσε ο λόγος και ο απροσκύνητος του Ριζοκαρπάσου. Πόση αλήθεια. Εκείνοι που κτίσαν τον Απόστολό σε καρπασίτικο ακροθαλάσσι "είχαν το δίχως άλλο ψυχή ποιητών "
Απόσπασμα από το κείμενο ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ 196...
Πρώτη δημοσίευση ΥΦΑΔΙ 1991
 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ