Δεν
πρέπει να ζητήσουμε
συγχώρηση μόνο από αυτόν
που πικράναμε,
αλλά και από αυτόν
που μας πίκρανε,
να του δώσουμε το χέρι
με πραγματική αγάπη,
χωρίς εγωισμό,
αλλά με ταπείνωση.
συγχώρηση μόνο από αυτόν
που πικράναμε,
αλλά και από αυτόν
που μας πίκρανε,
να του δώσουμε το χέρι
με πραγματική αγάπη,
χωρίς εγωισμό,
αλλά με ταπείνωση.
Εάν δεν δεχθεί, εμείς δεν πρέπει να θυμώσουμε,
αλλά να πάμε σπίτι
να προσευχηθούμε
και να παρακαλέσουμε
τον Θεόν να τον συγχωρήσει.
Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης
(+ 4 Νοεμβρίου 1959)
Κακία δεν κρατώ. Αλλά δεν θα τους ζητήσω συγγνώμη. Δεν είναι συνηθισμένο γεγονός ούτε σε πολύ πνευματικούς ανθρώπους. Μου αρέσει να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου. Απεχθάνομαι την υποκρισία. Ο Θεός ας με ελεήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να είμαστε ειλικρινείς έτσι είναι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αλήθεια ότι ο άγιος εδώ βάζει πολύ ψηλά τον πήχυ της αγάπης και της ανεξικακίας, στοχεύοντας να εκριζώση και το παραμικρό ίχνος μνησικακίας και πικρίας από τα μύχια της ψυχής μας. Δυστυχώς η συντριπτική πλειοψηφία από όλους μας, και εμού συμπεριλαμβανομένου, περνάμε κάτω από τον πήχυ, ούτε καν τον ακουμπάμε για να τον ρίξουμε. Τουλάχιστον να προσευχώμαστε "υπέρ των επηρεαζόντων ημάς", όπως γράφει και το Ευαγγέλιο και, αν μας δίνεται ευκαιρία, να ανταποδίδουμε στο κακό καλό και στο μίσος αγάπη. Μακάριοι όσοι έχουν την ταπείνωση και την αγιότητα να κάνουν πράξη αυτή τη σύσταση του αγίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να είμαστε ειλικρινείς, είναι δύσκολος ο δρόμος που μας προτείνουν οι Άγιοι και το Ευαγγέλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον ας προσευχόμαστε για όσους μας πίκραναν...
«...να ζητήσουμε συγχώρηση ... και από αυτόν που μας πίκρανε...»
ΑπάντησηΔιαγραφήἍγιος Γεώργιος Καρσλίδης
Μέ συγχωρεῖτε, ἀλλά μέ τήν κοινή λογική ἀδυνατῶ νά τό ἐννοήσω αὐτό.
Τό νά ζητήσω συγγνώμη ἀπό κάποιον πού ἔβλαψα καί τόν πίκρανα μέ τή συμπεριφορά μου εἶναι πολύ λογικό θά λέγαμε, πολύ θεμιτό ἀλλά καί θεάρεστο.
Τό νά ζητήσω ὄμως συγγνώμη ἀπό κάποιον ἐπειδή ἐκεῖνος μέ ἔβλαψε καί μέ πίκρανε τί νόημα ἔχει;
Ἡ συγγνώμη ποῦ «κολάει»;
Καί ὅταν δέν καταλαβαίνω κάτι, φυσικό εἶναι νά μήν ἔχω καί τή διάθεση οὔτε καί τήν δυναμική νά τό ἐνεργήσω, νά τό κάνω πράξη.
Γιατί λοιπόν νά ζητήσω συγγνώμη ἀπό κάποιον πού ἐκεῖνος μέ ἔβλαψε;
Καί φυσικά τό νά εἰπώθηκε διαφορετικά ὁ λόγος αὐτός τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί διαφορετικά νά μᾶς μεταφέρθηκε τό θεωρῶ μᾶλλον ἀπίθανο.
Διότι εἶναι κι αύτό πού μᾶς προτρέπει ὁ ὅσιος Συμεὼν ὁ Μεταφραστής «Περὶ τοῦ, πῶς δεῖ προσέρχεσθαι τοῖς Ἀχράντοις Μυστηρίοις»:
«Μέλλων φαγεῖν, ἄνθρωπε, Σῶμα Δεσπότου,
φόβῳ πρόσελθε, μὴ φλεγῇς· πῦρ τυγχάνει.
Θεῖον δὲ πίνων Αἷμα πρὸς μετουσίαν,
πρῶτον καταλλάγηθι τοῖς σὲ λυποῦσιν,
ἔπειτα θαῤῥῶν, μυστικὴν βρῶσιν φάγε.»
Μήπως κι ἐδῶ τό «καταλλάγηθι τοῖς σέ λυποῦσιν» δέν συμβαδίζει μέ τήν αἴτηση συγγνώμης πρός αὐτούς πού μέ λύπησαν;
Ἔτσι, ἀναζητώντας κάποια ἐπεξήγηση γιά τή συγγνώμη πρός ἐκείνους πού μάς ἔχουν πικράνει, ἀπό τήν κατωτέρω διεύθυνση ἁλίευσα καί μεταφέρω:
https://megalipanagiathivon.gr/2023/06/20/%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B3%CE%B7%CE%B8%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%BB%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B9/
Πως εφάρμοσε ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος το ρητό: «πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσι»
Του ζητήσαμε κάποτε να μας ερμηνεύσει το «πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσι» των διδακτικών στίχων της Ακολουθίας της Θείας Μεταλήψεως, δεδομένου ότι λογική και κατανοητή φαίνεται κυρίως η συνδιαλλαγή μ’ αυτούς τους οποίους εμείς λυπήσαμε και όχι μ’ εκείνους που ελύπησαν εμάς.
Αυτός θέλοντας να μας διδάξει τις ωφέλειες από την εφαρμογή του παραπάνω στίχου, μας διηγήθηκε το εξής περιστατικό:
«Λειτουργούσα κάποτε στους Τρεις Ιεράρχας και μεταξύ των εκκλησιαζομένων ήταν και ο τάδε (θεολόγος, πνευματικοπαίδι του και άριστος ψάλτης). Όπως ήταν φυσικό ανέβηκε στο αναλόγιο, αλλά οι τακτικοί ψάλτες του ιδρύματος, γεροντάκια ευλαβή μεν και αφιλοχρήματα, πλην όμως όχι πολύ ικανοί στα ψαλτικά, δεν του παρεχώρησαν σχεδόν τίποτε να ψάλει. Εγώ μέσα στο Ιερό είχα αισθανθή άσχημα για τη στάση τους αυτή και έτσι έφθασε το «Κοινωνικό». Εκείνη την ώρα, σκέφτηκα ότι και αυτός ο μικρός πειρασμός έπρεπε με έναν όμορφο τρόπο να λυθή. Έτσι, εφάρμοσα το «πρώτον καταλλάγηθι τοις σε λυπούσι» και για να βοηθήσω εμμέσως τους ψάλτες του Ιδρύματος να αντιληφθούν το λάθος τους και για να διασκεδασθή ο λογισμός ο δικός μου:
Αμέσως, λοιπόν, κάλεσα στο Ιερό τον πρωτοψάλτη προτού κοινωνήσω και του ζήτησα συγγνώμη για την θλίψη την οποία ένοιωσα λόγω της «αφιλοξενίας» τους. Το αποτέλεσμα ήταν και εγώ να κοινωνήσω γαλήνιος και αυτός να αισθανθή ότι έσφαλαν και να ζητήσει ταπεινά συγνώμη.»
Πηγή: ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ – ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ Π.ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ (Έκδοση ΙΖ’ 2010 – ΙΕΡΟΝ ΥΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)
Εἶναι καταπληκτικό!
Κάτω ἀπό αὐτή τήν προοπτική νομίζω πώς δικαιολογημένα ἀπαιτεῖται νά ζητήσουμε μιά συγγνώμη.
Μιά συγγνώμη ἀπό κάποιον ὄχι γιά τήν ἄδικη συμπεριφορά του ἀλλά γιά τή θλίψη πού νοιώσαμε ἐναντίον του (ἡ ὁποία μπορεῖ νά μετατραπεῖ καί σέ ὀργή ἤ καί σέ ἀντιπάθεια θά συμπλήρωνα ἐγώ σάν πιό ἐπιρρεπής στήν ἁμαρτία) ἕνεκα αὐτῆς τῆς συμπεριφορᾶς του.
Μιά συγγνώμη γιατί μέσα μας προφανῶς καί αίσθανθήκαμε ἄσχημα ἐναντίον του ἑνῶ δέν θἄπρεπε.
Μιά συγγνώμη γιατί θεωροῦμε τόν ἑαυτό μας καί μόνο ὡς ἔνοχο γιά αὐτή τήν ταραχή καί τή θλίψη πού νοιώσαμε μετά ἀπό τήν ἀδικία.
Μιά συγγνώμη γιά τήν δική μας ὠφέλεια, γιά τή δική μας ψυχική γαλήνη καί εἰρήνη, γιά τή δική μας λύτρωση καί ἀπαλλαγή ἀπό πειρασμικούς λογισμούς πού γεννῶνται ὑπό τό βάρος ὁποιασδήποτε ἀδικίας.
Εὐχαριστοῦμε ἰδιαιτέρως γιά τήν ψυχωφελῆ αὐτή ἀνάρτηση.
Θεόδωρος Σ.
Παραινετικός λόγος του Αγίου Γεωργίου αλλά ανεφάρμοστος από την συντριπτική πολυοψία των βαπτισμένων Ορθοδόξων χριστιανών. Σωστά τα λέει αλλά δεν βλέπω να υπάρχει ανταπόκριση όχι από εμένα αλλά από βαθύτατα θρησκευόμενους ανθρώπους που κατέχουν υψηλά αξιώματα στην Εκκλησία και στα σωματεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γεχα διαπιστώνω ότι έχει την συνήθεια σε αρχιμανδρίτες να βάζει εγκόλπιο. Το είδα στο ημερολόγιο που είχε αφιερώσει στον άγιο Αμφιλόχιο που του είχε εγκόλπιο το βλέπω και εδώ στον αγιο Γεώργιο. Γιατί; Ποιος ο συμβολισμός; Τι να υποθέσω;;