ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΤΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΟΧΘΗΣ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΟΙ  ΠΛΟΥΣΙΟΙ  ΤΗΣ  ΑΠΕΝΑΝΤΙ  ΟΧΘΗΣ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

      Κυριακή 24 Νοεμβρίου χθες ΙΓ Λουκά, και στο Ευαγγέλιο ακούσαμε, πως κάποιος άρχοντας απαντά στο Χριστό καμαρωτά, περίπου σαν να λέει, και τι είναι αυτά, ότι τις βασικές εντολές: «Μη μοιχεύσεις, μη φονεύσεις, μην κλέψεις, μην ψευδομαρτηρήσεις, τίμα τον πατέρα και τη μητέρα σου», τις τηρεί από τα νιάτα του πιστά ! Αλλά ! ‘Όταν ο Κύριος του προτείνει να προχωρήσει και στο ένα που του απομένει πια. «Πούλησε όσα έχεις, μοίρασέ τα στους φτωχούς, κι έτσι θα έχεις θησαυρό κοντά στο Θεό, κι έλα να με ακολουθήσεις». «Αυτός δε ακούσας ταύτα περίλυπος εγένετο»-στενοχωρήθηκε πολύ-«Ήν γαρ πλούσιος σφόδρα»-γιατί ήταν πάμπλουτος» !

     Προσθέτω εδώ ότι ο Ευαγγελιστής Ματθαίος στην ίδια περικοπή γράφει αόριστα «εις», ένας-19.16-και στο τέλος διευκρινίζει ότι επρόκειτο για άτομο νεαρό-«Ακούσας δε ο νεανίσκος τον λόγον απήλθε λυπούμενος, ην γαρ έχων κτήματα πολλά»-19,22-διατύπωση που και προτιμώ. Καθώς δυόμιση αιώνες μετά σε αντίστοιχη Κυριακή, ένα παλικάρι ίσαμε είκοσι χρονών πάει ως έχει μάθει στη Εκκλησία, κι ακούει το ίδιο Ευαγγέλιο, «όπου ο Κύριος απευθύνεται στον πλούσιο και του λέει. «Πούλησε όσα έχεις, μοίρασε τα στους φτωχούς, κι έτσι θα έχεις θησαυρό κοντά στο Θεό, κι έλα να με ακολουθήσεις». Και νιώθει ότι αυτή η περικοπή σαν έχει αναγνωστεί γι αυτόν αποκλειστικά, προσωπικά. Νιώθει πως  ο Χριστός του απευθύνει πρόσκληση προσωπική να τον ακολουθήσει.

      Και, χωρίς να χάσει ούτε λεπτό με το τέλος της Λειτουργίας έχει λάβει τη μεγάλη απόφαση. Γυρίζει στο σπίτι του, χαρίζει όλα τα κτήματα που του κληροδότησαν οι γονείς του, γύρω στα τριακόσια πολύ εύφορα χωράφια στους συγχωριανούς τους για να μην τον βαραίνει πια τίποτα γήινο … Πουλάει και όλη την άλλη κινητή περιουσία του, εισπράττει πολλά χρήματα, που κι αυτά τα μοιράζει στους φτωχούς …». Και βγαίνει από τα είκοσι μέχρι τα βαθύτατα γηρατειά του, πάνω από τα εκατό, ασκητής κι ερημίτης συντροφιά με το Χριστό» !-Βίος Μ. Αντωνίου από Μ. Αθανάσιο.

******   *** ******

        Πάμε τώρα μαζί σε Απόστολο Παύλο, και Α΄ προς Τιμόθεο Επιστολή, που με τη Β’ μαζί και την προς Τίτο αποτελούν τις τρεις λεγόμενες Ποιμαντικές Επιστολές της Καινής Διαθήκης, όπου και διαβάζουμε τα εξής στο 6,17κε.

    «Τοις πλουσίοις εν τω νυν αιώνι παράγγελλε –Τιμόθεε-μη υψηλοφρονείν, μηδέ ηλπικέναι επί πλούτου αδηλότητι, αλλ’ εν τω Θεώ το ζώντι, τω παρέχοντι ημίν τα πάντα πλουσίως εις απόλαυσιν, αγαθοεργείν, πλουτείν εν έργοις καλοίς, ευμεταδότους είναι, κοινωνικούς, αποθησαυρίζοντες εαυτοίς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, ίνα επιλάβονται της αιωνίου ζωής».

    «Στους πλουσίους αυτού του κόσμου-χριστιανούς να παραγγέλλεις-Τιμόθεε-να μην υπερηφανεύονται, ούτε να στηρίζουν τις ελπίδες τους σε κάτι άδηλο κι αβέβαιο όπως ο πλούτος, αλλά στον αληθινό Θεό, που όλα μας τα δίνει πλουσιοπάροχα να απολαμβάνουμε. Να τους παραγγέλλεις να κάνουν το καλό, να γίνονται πλούσιοι σε έργα καλά, να είναι πρόθυμοι να δίνουν, να μοιράζονται με τους άλλους τα αγαθά. Έτσι θα αποταμιεύουν το θησαυρό τους, και θα βάζουν ένα καλό θεμέλιο για το μέλλον, για ν’ αποκτήσουν την αιώνια ζωή» !

      Απλά, λιτά, μετρημένα κουκιά.  1. Πλούτος χωρίς περηφάνιες, ότι είσαι δα κάτι το ξεχωριστό ! Και μάλιστα για πράγμα  άδηλα και αβέβαια σταθερό, ακόμα κι αν είναι από έντιμη απόκτηση και κατοχή.  Είναι που λέει στην προς Ρωμαίους επιστολή. «Μη υπερφρονείν παρ’ ο δει φρονείν, αλλά φρονείν εις το σωφρονείν»-«Μη φρονείτε για τον εαυτό σας παραπάνω από  ό,τι  πρέπει να φρονείτε. Αλλά να σας διακρίνει η μετριοφροσύνη και η σύνεση»-12,3.  2. Το αντίθετο στήριξη όλης της ελπίδας και προοπτικής ζωής σας στο Θεό, τον μόνο ατράνταχτο και σταθερό, τον και πλουσιοπάροχο δωρητή όλων των αγαθών.  3. Να τους παραγγέλλεις να κάνουν το καλό, να γίνονται πλούσιοι σε καλά έργα, να είναι πρόθυμοι να δίνουν, να κάνουν και τους άλλους κοινωνούς στα αγαθά τους ! Να επιλέγουν έτσι να αποταμιεύουν τον καλύτερο θησαυρό να βάζουν ένα καλό θεμέλιο για το μέλλον, για ν’ αποκτήσουν την αιώνια ζωή» !

     Κι αν κάνετε τον κόπο να διαβάσετε τη μικρή προς Φιλήμονα Επιστολή-υπάρχουν ωραίες μεταφράσεις-θα δείτε πως η πρόταση είχε στην περίπτωση αυτού βρει ανταπόκριση. Κι αν προσέξετε ότι, ο «δέσμιος στη Ρώμη Παύλος»-σε κατ’ οίκον περιορισμό-όχι μόνο δεν καταδίδει το δραπέτη, πιθανώς και κλέφτη δούλο του Φιλήμονα Ονήσιμο, πράγμα που συνεπαγόταν θάνατο, αλλά και τον κάνει χριστιανό, και ως παιδί δικό, αναγεννημένο «εν τοις δεσμοίς μου», τον στέλνει στο Φιλήμονα, ζητώντας, κι όντας βέβαιος πώς θα τον δεχτεί, δε θα δυσκολευτείτε να καταλάβετε ποιο ευρύ, γνήσιο, κι αληθινό κοινωνικό μήνυμα διαθέτει και για σήμερα η απέναντι όχθη, και πόσο «σκιάς ασθενέστερα» είναι πάντα τα τρέχοντα λοιπά ! Αλλά δυστυχώς, πώς, και πόσο, και γιατί μοιάζει και από την ίδια περί πολλά τε και άλλα τυρβάζουσα απέναντι όχθη, να έχει στο περιθώριο βληθεί.

Αθανάσιος Κοτταδάκης