ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ …
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
Και πιάσαμε αμέσως να άδουμε αρχίζοντας ως ήταν το πρέπον με Ρωμανό το Μελωδό, «πρίγκιπα των μελωδών», τον κορυφαίο της Ορθόδοξης Υμνογραφίας. «Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει-Και η γη το σπήλαιον τω Απροσίτω προσάγει.-Άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι.-Μάγοι δε μετά αστέρος οδοιπορούσι». Το περίφημο Προοίμιο του από 24 Οίκους Κοντακίου του στη Γέννηση του Χριστού. Τέσσερις στίχοι κι ατόφιο, κι ολοζώντανο το Πανόραμα των Χριστουγέννων. Και τέλος το Εφύμνιο. «Δι ημάς γαρ εγεννήθη, παιδίον νέον ο προ αιώνων Θεός». Ήγουν, ο στίχος σύνοψη της όλης Θεολογίας της Σαρκώσεως του Θεού Λόγου ! Το καίριο μήνυμα απλό, πολύ απλό, που να περνάει όμως και περνάει μέσα βαθιά στον πιστό.
Και
παρευθύς ν’ ακολουθεί ως ήταν επόμενο, και ακολούθησε το προσκλητήριο σήμα,
χρέος αγάπης κάθε χριστιανού της σήμερον, να προσκυνήσει προσωπικά και να
δοξολογήσει με τον τρόπο της ζωής το Θεό Βρέφος αδύναμο. «Δεύτε ίδωμεν
πιστοί-πού εγεννήθη ο Χριστός- Ακολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει ο
αστήρ,- Μετά των Μάγων, Ανατολής των Βασιλέων.- Άγγελοι υμνούσιν
ακαταπαύστως εκεί.- Ποιμένες αγραυλούσιν, ωδήν επάξιον.-Δόξα εν
υψίστοις λέγοντες,-τω σήμερον εν σπηλαίω τεχθέντι-εκ της
Παρθένου, και Θεοτόκου, εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας». Γιατί και
σήμερα, δεν τελούμε μια απλή ανάμνηση ή
τιμή του κορυφαίου γεγονότος, αλλά το Ιερουργούμε, που θα πει το
κάνουμε άμεσο και παροντικό, και ο καθένας διαλέγει την οδό ζωής από την
οποία θα δοξάσει και θα προσκυνήσει το Θεό Βρέφος αδύναμο, αυτή των απλοϊκών
ποιμένων, των σοφών μάγων, ή των υπερκόσμιων αγγέλων.
Κατόπιν συνεχίσαμε με μερικά θαυμάσια Χριστουγεννιάτικα άσματα … «Δυτικά», κάποιοι θα τα πουν και … αιρετικά, αρχίζοντας από την παγκόσμια γνωστή πια «Άγια Νύχτα», που, «σε προσμένουν.-με χαρά οι χριστιανοί.-και με πίστη ανυμνούμε.-το Θεό δοξολογούμε.-μ’ ένα στόμα μια φωνή.-ναι με μια φωνή» ! Και. «Η ψυχή μας φτερουγίζει.-πέρα στ’ άγια τα βουνά.-όπου ψάλλουν οι αγγέλοι.-απ’ τα ουράνια θεία μέλη.-στο Σωτήρα Ωσαννά.-ψάλλουν Ωσαννά»! Οπότε. «Στης Βηθλεέμ ελάτε όλοι.-τα βουνά τα ιερά.-Και μ’ ευλάβεια μεγάλη.-‘κει που τ’ Άγιο Φως προβάλλει.-προσκυνείστε με χαρά.-ναι με μια χαρά». Ευλάβεια σε όλη της την απλότητα και λιτότητα που θέλει ο Κύριος, και ταιριάζει στον Κύριο !
Προχωρήσαμε και σε άλλα, μεγάλης θέρμης, ευδιάκριτης ζωντάνιας, κοινωνίας αληθινής χαράς ! «Χαίρε η γη κι ουρανοί, γεννήθηκ’ ο Χριστός.-Κάθε καρδιά, ας τον υποδεχτεί.-Στο σκότος φέρνει φως… Δόξα και φως στο Λυτρωτή που ήρθε δω στη γη.-πελάγη, όρη, κοιλάδες και νερά σκιρτήστε με χαρά … Παντού τη Χάρη του σκορπά, του κόσμου ο Βασιλιάς.-Γαλήνη φέρνει, σαν θείο θησαυρό, κι ειρήνη στο λαό…». Επίσης. «Οι ποιμένες γονατίζουν ταπεινά και προσκυνούν.-Κι οι αγγέλοι φτερουγίζουν με χαρά, και τραγουδούν-. Ωσαννά εν τοις υψίστοις,-τ’ ουρανού και γης ο Κτίστης.-εγεννήθηκε στη γη. Μεσ’ στης νύχτας τη σιγή. -Ας χαρεί κάθε πιστός, εγεννήθη ο Χριστός …». Και βέβαια η λαμπρή καταληκτική στροφή, πρόταση ταπεινής προσκύνησης και ευφρόσυνης δοξολογίας. «Ταπεινά σε προσκυνούμε, Νεογέννητε Χριστέ.-Και βαθιά σ’ ευγνωμονούμε, ω Πανάγαθε Θεέ.- Ας δοξάσει όλη πλάση ! Και ο ύμνος μας ας φτάσει ως ψηλά στους ουρανούς ! Κι ας χαρεί καρδιά και νους ! Σήμερα χαρά και φως, εγεννήθη ο Χριστός» !
Ψάλλαμε
και άλλα, αλλά θα ολοκληρώσω, αν θυμάμαι καλά, με το ακόλουθο, απαλό, ήρεμο,
γαλήνιο, παθητικό, γραφικό. «Η χιονισμένη Βηθλεέμ έχει αποκοιμηθεί.-Μον’
η φλογέρα του βοσκού από μακριά αντηχεί.-Μα ξάφνου μεσ’ στη νύχτα, φως
έλαμψε γλυκό.- Που φώτισε γλυκά της γη, σαν δώρο θεϊκό ! … Με πόθο σε
προσμένουν οι φτωχές μας οι καρδιές.-Σε καρτερούν να σε δεχτούν, σαν
ρόδα-τριαντάφυλλα-ολάνοιχτες.- Ω Άγιο Βρέφος έλα, μείνε μαζί με
μας.-Κάνε μας φάτνες της ψυχές, ω Κύριε της Χαράς» !
Και
βέβαια κλείσαμε με το ανυπέρβλητο και παν-αρμόνιο Απολυτίκιο των Χριστουγέννων,
άγνωστου αγίου Υμνογράφου, που ως τώρα, πρώτη εικοσαετία του 21ου
αιώνα αναρίθμητα αμέτρητοι χριστιανοί ορθόδοξοι άφησαν κι αφήνουν να αναπηδά από
τα χείλη τους βγαλμένο απ’ το πολύ μέσα της
καρδιά τους. «Η Γέννησή σου Χριστέ ο Θεός ημών.- Ανέτειλε τω κόσμω το
φως το τοις γνώσεως.- εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες .-υπό
αστέρος εδιδάσκοντο Σε προσκυνείν τον Ήλιον της Δικαιοσύνης.- και Σε
γινώσκειν εξ ύψους Ανατολήν.-Κύριε δόξα Σοι».
Αναπόληση και ρεμβασμός τα ανωτέρω εις
σεβασμό και τιμή του νέου τότε θεολόγου Δημητρίου Τρακατέλλη, πολύ μετά
Αρχιεπίσκοπου Αμερικής, και βέβαια πιο πολύ, μέρα που είναι, εις μνήμη και
αγάπη του Ομαδάρχη μου, αείμνηστου ιατρού και όχι μόνο Τάσου Ζαννή.
Με την ευκαιρία επαναφέρω την ευδιάκριτα
αυστηρή επισήμανση του Μεγάλου Βασιλείου από το «Πολύπτυχο» του στα
Χριστούγεννα- το οποίο ειρήσθω εν παρόδω δεν ξέρω πόσοι διάβασαν ή πρόσεξαν. «Μάγοι να προσκυνούν το Χριστό, και
χριστιανοί να συζητούν, πώς σε σάρκα ο
Θεός ! Και σε τι είδους σάρκα ! Κι αν είναι τέλειος άνθρωπος ή ατελής αυτός που
προσλήφθηκε ! Ας σιγήσουν πια στην
Εκκλησία του Θεού τα περιττά.» Που δυστυχώς όμως Άγιε και Μεγάλε Πάτερ, όχι
μόνο δε σίγησαν, αλλά και επιτάθηκαν με τις αιρετικές «εξυπνάδες» του ενός και
του άλλου ! Έτι δε και μετακύλησαν την προσοχή των χριστιανών στα ψιλολογήματα και υπέρ περιττά-«το ηδύοσμον, και το άνηθον, και το
κύμινον»-που λέει ο ίδιος ο Χριστός και συμπληρώνει. «Και αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και το έλεος»-τουτέστιν
βάλατε στο περιθώριο αυτό που όντως είμαι Εγώ, «ο Θεός –που-Αγάπη- χωρίς
όρια-εστί». Και υπονοεί, και
υποδείχνει ευδιάκριτα, και λέει ονομαστικά ποιοι το έκαναν και ο κάνουν αυτό ! Όσο
κι αν προσπαθούν να τα φορτώνουν εις αλλότριους ώμους, και όχι δυστυχώς ως
είναι άξιον, και δίκαιον, και πρέπον, και οφείλουν εις τους εαυτών !Η ταπείνωση
έχει ανάγκη από θάρρος, αλλά πού;
Η ανεξιχνίαστη άβυσσος της φιλανθρωπίας του
Νεογέννητου Χριστού σε όλους τους χριστιανούς, σε όλους τους ανθρώπους !
Αθανάσιος Κοτταδάκης
Αγαπητέ κ. Κοτταδάκη στην ερώτησή σας «δεν ξέρω πόσοι διάβασαν ή πρόσεξαν» το κείμενό «ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΟΛΥΠΤΥΧΟ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ» με την υπογραφή σας https://anastasiosk.blogspot.com/2024/12/blog-post_547.html σας πληροφορώ όπως είδα στα στατιστικά του Ιστολογίου ότι το διάβασαν ή έκαναν «κλικ» στο συγκεκριμένο άρθρο σας 16.200 επισκέπτες του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ για τους κόπους σας.
Καλές εορτές.
Αναστάσιος Κωστόπουλος
Αναμνήσεις γλυκές από το χτες, οι καλύτερες αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων. Διαβάζοντάς το έφερα στη μνήμη μου πολλά δικά μου. Όμορφα νοσταλγικά τα χρόνια εκείνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι ύμνοι και τα τραγούδια για τα Χριστούγεννα έχουν την αξία τους. Είναι ζυμωμένα με την ζωή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις μέρες αυτές πολλές οι αναμνήσεις των εορταστικών ζεστών οικογενειακών και συλλογικών χρόνων της νιότης. Χρόνων με επιθυμία προσφοράς για κάτι καλύτερο. Το αποτέλεσμα;
ΑπάντησηΔιαγραφή«Και αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και το έλεος»
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιανυούσης τῆς ἑορταστικῆς περιόδου τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας Χρόνια Πολλά κι Εὐλογημένα στούς ἀξιότιμους ἀρθρογράφους καί στούς ἀξιόλογους ἐπισκέπτες-σχολιαστές, ἰδιαιτέρως δέ στόν ἀγαπητό κ. Ἀναστάσιο Κωστόπουλο καί τό ἱστολόγιο «ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ» πού διευθύνει ἐπ’ἀγαθῶ τοῦ ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ.
Μέσα στό εὐφρόσυνο κι ἑορταστικό αὐτό κλῖμα, ὁ ἀξιότιμος κ. Κοτταδάκης, μέ τό σημερινό νοσταλγικό κι ἐπίκαιρο ἄρθρο του, ἀνακάλεσε ἀπό τό παρελθόν κι ἔφερε στή μνήμη μας, γιά νά θυμηθοῦν οἱ παλαιότεροι καί νά μαθαίνουν οἱ νεότεροι, εὐχάριστες κι ἀξέχαστες ἀναμνήσεις, ἀποδίδοντας ἔτσι ἐλάχιστο φόρο τιμῆς σέ σεβαστά κι ἀγαπημένα πρόσωπα καί σημαντικούς σταθμούς καί γεγονότα τῆς ζωῆς του.
Στήν κατακλείδα ὅμως τοῦ ὡς ἄνω κειμένου του, κατέθεσε καί δύο ἁγιογραφικά χωρία πού γεννοῦν ἀπορίες καί ἐρωτηματικά.
Τό ἕνα εἶναι ἀπό τά φοβερά «Οὐαί» τοῦ Κυρίου μας ὅπου δέν παρατίθεται αὐτούσιο τό χωρίο ἀλλά παραλείπεται ἡ φράση «καὶ τὴν πίστιν» τήν ὁποία ἀναφέρει ὁ Κύριος καί τήν χαρακτηρίζει ὡς ἕνα ἀπό τά βασικά, «τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου» πού εἴχαν ἀφήσει στήν ἄκρη οἱ Φαρισαίοι: «Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ... καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν·...» (Ματθ. κγ΄23).
Τό ἄλλο εἶναι στήν ἐρμηνευτική προσέγγιση πού ἐπιχειρεῖται ἐπί τοῦ ἀνωτέρω ἁγιογραφικοῦ χωρίου: «τουτέστιν βάλατε στο περιθώριο αυτό που όντως είμαι Εγώ, «ο Θεός –που-Αγάπη- χωρίς όρια-εστί» ὅπου προστίθεται τό «χωρίς ὅρια» στό ἁγιογραφικό: «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, ...» (Α΄ Ἰω. δ΄16).
Ἄραγε ὑπάρχει κάποιος ἰδιαίτερος λόγος γιά τήν παράλειψη στό πρῶτο χωρίο ἤ περί τῆς προσθήκης στό δεύτερο καί τόν ὁποῖο ἀγνοοῦμε;
Ἀναρωτιέμαι.
Μέ ἐκτίμηση
Θεόδωρος Σ.
Αυτούς που τάχα μου αγνοούν που πατάει η πίστη στην Κυριακάτικη και σε κάθε Λειτουργία ευρύτερα, ήτοι στην προ αυτής εκφώνηση, «αγαπήσωμεν αλλήλους», απαράβατα, «ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν» ! Αλλιώς "αέρα δέρομεν" ! Έτι δε είναι βουτηγμένοι ως το λαιμό στην καχυποψία για την πίστη των άλλων ακόμα και σε μέρες γιορτής του αβυσσαλέου άλματος Αγάπης του Θεού, τους αφήνεις να μένουν εκεί που διάλεξαν, κρατώντας σφιχτά στο χέρι τη … γαλατική τους ευγένεια, μόνο «προσόν» των εις ους απευθύνει τα «ουαί» του ο Κύριος ομοίων τους. Αθανάσιος Κοτταδάκης
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον Πειραιώτη-ΑγιοΒασιλείωτη κ.Κοτταδάκη https://youtu.be/eYOxNHvFrMI?feature=shared
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλές οι φωνές της χορωδίας του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς, αλλά δέν ήταν απαραίτητο να χρησιμοποιήσουν πιάνο μέσα στον ναό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα στον άγιο Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα να απολαύσεις τετράφωνη με όργανο στην Θεία Λειτουργία και σε άλλους ναούς υπάρχει όργανο στους ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ Κερκυραϊκούς ναούς. Το πιάνο σε ενόχλησε. Θα απολαύσεις και το Πιστεύω με υπόκρουση οργάνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια του λόγου το αληθινό παρακολούθησε χοροστασία του Μητροπολίτη μας Νεκτάριου που δεν τον λες και μοντέρνο παραδοσιακός είναι και μαχητικός.
. https://www.youtube.com/watch?v=zcQlOtlcn9E&list=PLzH4o9MyVTqDvsIO5rUuYwF8SDra7ORVn
Πράγματι στην Κέρκυρα χρησιμοποιείται αρμόνιο στην Θεία Λειτουργία, αλλά καί στα υπόλοιπα Επτάνησα ψάλλουν συνήθως τετράφωνες χορωδίες.
ΔιαγραφήΑλλά αυτό είναι καθαρή Δυτική επίδραση, λόγω της μακρόχρονης κατοχής των Επτανήσων από τους Ενετούς, τους Γάλλους, τους Αγγλους, οι οποίοι επηρέασαν την ζωή των κατοίκων, όσον αφορά τα έθιμα, ακόμη καί στην Εκκλησιαστική ζωή.
Είναι, τελος πάντων μία τοπική παράδοση, η οποία βέβαια δέν έχει κανένα λόγο να εφαρμοστεί στην Καλαμάτα, στην Λάρισα ή στο Αγρίνιο.
Αλλοίμονο αν επικρατήσει η συνήθεια να βάζουμε μουσικά όργανα ή ορχήστρες μέσα στους ναούς.
Τότε θα μάς πλημμυρίσει η Εκκοσμίκευση.
« Έτι δε είναι βουτηγμένοι ως το λαιμό στην καχυποψία για την πίστη των άλλων..»
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανῶς καί ὄχι γιά τόν λόγο αὐτό (καχυποψία για την πίστη των άλλων) ἀλλἀ γιά τήν ἀπιστίαν τῶν ἄλλων (ἀβάπτιστοι γάρ), ἀμέσως μετά τήν Λειτουργία τῶν Κατηχουμένων, ὁ διάκονος ἐκφωνεῖ καί προστάζει «Ὅσοι κατηχούμενοι, προέλθετε· οἱ κατηχούμενοι, προέλθετε· ὅσοι κατηχούμενοι, προέλθετε. Μή τις τῶν κατηχουμένων», τοῦτ' ἔστιν «Ὅσοι εἴσαστε κατηχούμενοι νὰ πηγαίνετε· οἱ κατηχούμενοι νὰ πηγαίνετε· ὅσοι εἴσαστε κατηχούμενοι, νὰ πηγαίνετε. Κανένας ἐδῶ ἀπὸ τοὺς κατηχούμενους».
Καί μόλις ἐξέλθουν οἱ κατηχούμενοι ἄρχεται ἡ Λειτουργία τῶν Πιστῶν.
Ἐάν γιά τούς κατηχούμενους δηλαδή γιά ὅσους δέν ἔχουν ἀκόμη βαπτιστεῖ ἀλλά εἶναι στό στάδιο κατήχησης εἰς τά τῆς Πίστεως ἰσχύει αὐτό καί ἐντέλλεται ἡ ἔξοδός τους ἀπό τό Ναό ἀπό κάποιο σημεῖο τῆς Θείας Λειτουργίας καί μετά πού εἶναι μόνο γιά τούς πιστούς, πόσο μᾶλλον ἰσχύει γιά τούς ἐκτός τῆς Πίστεως (ἑτεροδόξους καί ἀλλοθρήσκους).
Εἴτε τό θέλουμε εἴτε ὄχι ἡ Πίστη στό Χριστό διαφοροποιεῖ τούς ἀνθρώπους καί τούς χωρίζει σέ πιστούς καί ἀπίστους.
Κι αὐτό φυσικά δέν ἔχει καμμιά σχέση μέ τό χρέος τῆς ἀγάπης πού βαρύνει τούς πιστούς ἀπέναντι σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους ἀφοῦ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ εἶναι νά «... ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς.» (Ματθ. ε΄44).
Τί πλέον τούτων;
Μετά ἀπό αὐτά μποροῦμε νά έπικαλεστοῦμε τό λόγο τοῦ Κυρίου πώς «τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν.» (Ματθ.ε΄37).
Δέν συμφωνεῖτε;
Μέ ἐκτίμηση
Θεόδωρος Σ.
Γνωριζω πολυ καλα το πνευμα των γραπτων σας, και τη νυν διβουλη "εξοδο διαφυγης" σας. "Ικανον εστιν". Αθ. Κοτταδακης
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά έγραψε εγώ άλλα λες εσύ, μιλάς για πλήρη εκκοσμίκευση επειδή βάλανε πιάνο και τραγούδησαν κάποια τραγούδια και είπαν και κάποιους ύμνους χωρίς το πιάνο. Εγώ όμως σου απέδειξα ότι κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας χρησιμοποιούν ορισμένοι το δυτικό όργανο, άλλο μια εκδήλωση στο ναό και άλλο η Λατρεία. Αυτό ήθελα να καταδείξω, εάν δεν μπορείς να το καταλάβεις είναι ένα θέμα το οποίο προβληματίζει εσένα, δεν βλέπω καμία εκκοσμίκευση από τη στιγμή κατά την οποία μέσα στο χώρο του ναού μπορούν λέγονται τραγούδια, τα οποίο είναι χριστιανικά, όπως και ύμνοι, . Παρακολούθησα το βίντεο καταπληκτικό, υπέροχο. Δεν είπανε κανέναν σκοπό τραγουδιστικό που δεν είχε σχέση με κοσμικότητα. Ας βλέπουμε λοιπόν τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι ή όπως θα θέλαμε να παραπλανήσουμε τους άλλους μεταφέροντας τις δικές μας ιδεοληψίες. Όταν πήγαινα στο κατηχητικό, στο ναό δεν υπήρχε πνευματικό κέντρο, και οι γιορτές των Χριστουγέννων γινόντουσαν μέσα στο ναό, και λέγαμε τραγούδια και άκουγαν οι γονείς, και χειροκροτούσαν οι γονείς, και χαιρόντουσαν όλοι. Αυτό δεν ήταν κοσμικότητα με τα δικά σου δεδομένα. Σε παρακαλώ μην ψάχνεις να βρεις ψύλλο στ άχυρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣεβαστές οι απόψεις του Θεόδωρου Σ τις διαβάζω και εγώ αλλά άλλο το σεβαστές, άλλο το αποδεκτές. Συμφωνώ μαζί σας κ. Κοτταδάκη. Βέβαια, δεν μπορούμε να απορρίψουμε όλα όσα γράφει έχει μια προκατάληψη μα γράφει και πράγματα σωστά κάποιες φορές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο νοσταλγικό σα κείμενο με έφερε και εμένα σε υπέροχες μέρες που πέρασαν….
Αν διαβάσετε τα σχόλια 10 - 15 και 12 - 46 του Θεόδωρου καί τα σχόλια 7 - 03 καί 4 - 34 του κ. Κοτταδάκη, θα δείτε ότι τα μέν αναφέρονται σε συγκεκριμένα θέματα με παραπομπές, ενώ τα άλλα είναι απλώς προσωπικές γνώμες καί κρίσεις.
ΔιαγραφήΥπάρχει δηλαδή ποιοτική διαφορά στο περιεχόμενο, που γίνεται αντιληπτή από τούς αναγνώστες καί κλίνει την πλάστιγγα υπέρ του Θεόδωρου.
Ονοματεπωνυμο παρακαλω και επιπεδο θεολογικων γνωσεων σας για να εκτιμηθει η ... "ετυμηγορια" σας ! Αθαν. Κοτταδακης
ΑπάντησηΔιαγραφή