Το δώρο της αγάπης.
Καθώς ο ήλιος έγερνε σιγά-σιγά πίσω από τους
λόφους της Μαδαγασκάρης, βρέθηκα να παίζω ποδόσφαιρο με τα παιδιά του χωριού. Η
μπάλα, φτιαγμένη από κουρέλια και σχοινιά, κυλούσε πάνω στο ξερό χώμα,
σηκώνοντας μικρά σύννεφα σκόνης. Γέλια αντηχούσαν παντού, κι εγώ, φορώντας το
ράσο μου, έτρεχα μαζί τους, ξεχνώντας την κούραση, ξεχνώντας τα προβλήματα.
Δεν έβλεπα μπροστά μου μόνο παιδιά. Έβλεπα ψυχές
που, παρά την φτώχεια και τις δυσκολίες, κρατούν μέσα τους μια ασύγκριτη
ζωντάνια, μια ακατάβλητη ελπίδα. Ένα από τα παιδιά, καθώς καθίσαμε αργότερα στη
σκιά ενός δέντρου, με ρώτησε με ειλικρίνεια: «Πατέρα, γιατί παίζεις μαζί μας;
Εσύ δεν έχεις σοβαρότερα πράγματα να κάνεις;»
Χαμογέλασα και κοίταξα τα μικρά, φωτεινά πρόσωπά τους. «Παιδί μου,» του απάντησα, «ποτέ μην πιστέψεις ότι υπάρχει κάτι πιο σοβαρό από την αγάπη. Και η αγάπη φανερώνεται όταν γελάμε μαζί, όταν περνάμε χρόνο μαζί, όταν σου δείχνω ότι για εμένα εσύ είσαι ο κόσμος μου. Ο Χριστός μας δεν είπε να μην αγαπάμε μόνο με τα λόγια, αλλά και με τις πράξεις μας. Και σήμερα, εδώ, παίζοντας μαζί σας, σας λέω με κάθε τρόπο ότι σας αγαπώ.»
Αυτή η απλή στιγμή έγινε για μένα προσευχή. Μέσα
από το παιχνίδι, μέσα από τη σκόνη και τα γέλια, ένιωσα πως βρισκόμουν μπροστά
στον ίδιο τον Χριστό, που μας καλεί να Τον συναντήσουμε στα «μικρά» της ζωής.
Αυτά τα παιδιά, με τα ξυπόλητα πόδια και τις πεινασμένες κοιλιές, μου δίδαξαν
ότι η χαρά δεν γεννιέται από την αφθονία, αλλά από την κοινή παρουσία, από τη
ζωντανή αγάπη που μοιράζεται.
Αύριο ίσως ξαναπαίξουμε. Ίσως όμως, αυτή τη φορά,
να τους μιλήσω για την πιο όμορφη αλήθεια: ότι η αγάπη του Θεού δεν μας
εγκαταλείπει ποτέ. Και ότι, μέσα από τις δυσκολίες, μπορούμε να κρατήσουμε το
φως ζωντανό στις καρδιές μας. Όπως και σήμερα, στο παιχνίδι μας, εκείνο το φως
ήταν τόσο δυνατό, που φώτιζε ακόμα και τη σκόνη που ανέβαινε ψηλά στον ουρανό.
Επίσκοπος
Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης
Ο Θεός να σας ευλογεί.
ΑπάντησηΔιαγραφή