Ο γερο δάσκαλος ποιος τον θυμάται;
Τον ανεξύπνητο ύπνο κοιμάται
τον ξενυχτάνε δυο χωριανοί.
Οι νέοι σκόρπισαν στα καφενεία
δυο τρεις που πήγανε στην εκκλησία
δε βγάλαν λόγο για τη θανή.
Ο ψάλτης βιαζόταν είχε βαφτίσια
βουβά τον θάψανε στα κυπαρίσσια
και τον ξεχάσανε πολύ καιρό.
Ο δασοφύλακας τον άλλο χρόνο
κάρφωσε κάγκελα κι έφτιαξε μόνο
με δυο σανίδια ένα σταυρό.
Κάποιος αργόσχολος ειρηνοδίκης
βρήκε το κείμενο της διαθήκης
όπου διαβάσαμε το λόγο αυτό:
Στον τάφο θά ‘θελα σαν θα πεθάνω
πως ήμουν δάσκαλος να γράψουν πάνω
και δίχως λάθη παρακαλώ.
Ο γέρο δάσκαλος (1946) - Κ.Χ. Μύρης
(Κώστας Γεωργουσόπουλος)
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Ερμηνεία: Μαρία Δημητριάδη
Το διαβαζεις και δεν μπορει παρα να βουρκωνεις. Κι αν εισαι δασκαλος της καρδιας να επιθυμεις το αυτο. Αθανασιος Κοτταδακης
ΑπάντησηΔιαγραφή