Συνέντευξη του π. Ηλία Μάκου για τις αιρέσεις στην εφημερίδα "Απογευματινή"

 Συνέντευξη του π. Ηλία Μάκου για τις αιρέσεις στην εφημερίδα "Απογευματινή"

"Στην εποχή μας οι άνθρωποι καταντούμε ευάλωτοι σε οτιδήποτε..." 

Συνέντευξη για τις αιρέσεις παραχώρησε ο π. Ηλίας Μάκος στην ημερήσια πανελλήνιας κυκλοφορίας εφημερίδα "Απογευματινή" (14/12/2024) και στην έγκριτη δημοσιογράφο Εύα Παπαδάτου.
Το καυτό θέμα των αιρέσεων και των συνεπειών από τη δράση τους, ανέδειξε με πρωτοσέλιδο δημοσίευμά η η εφημερίδα. 
                                        Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ.: Πρόσφατα συμμετείχατε σε μια διάσκεψη για τις αιρέσεις. Ποιο ήταν το συμπέρασμα και ποια η κατάσταση στην Ελλάδα γύρω από τις αιρέσεις;
Απ.:      Ο αγώνας της Εκκλησίας να μην παραπλανηθούν και αποπροσαντολιστούν οι άνθρωποι από διάφορες  ομάδες, οι οποίες  βγάζουν το κάθε πρόσωπο έξω από τον τελικό σκοπό της σωτηρίας του, είναι συνεχής.
Χρειάζεται άμεσα, και προς αυτή την κατεύθυνση κινείται η Ορθοδοξία, να αντιμετωπιστούν οι πολλαπλοί κίνδυνοι, που υποσκάπτουν τα θεμέλια της ίδιας της ύπαρξης του ανθρώπου.
Η Ορθοδοξία δεν ενεργοποιεί μόνο θεωρητικές αναζητήσεις, αλλά και ευαισθητοποιεί και εδραιώνει τα μέλη της σε μια εύρωστη ψυχοδυναμική προοπτική, όχι μέσα από προκατασκευασμένες διαδικασίες, αλλά ενεργητικά, μέσα από μια πράξη, που δεν φοβάται τη θεωρία και από μια θεωρία, που εμπιστεύεται την πράξη. 
         
Ερ.: Πώς πιστεύετε ότι κάποιοι πέφτουν θύματα των επιτήδειων; Ποιο είναι το προφίλ των ανθρώπων που ακολουθούν τις αιρέσεις;
 
Απ.: Ο  κάθε άνθρωπος έχει ατομική ευθύνη, για το τι επιλέγει. Δυστυχώς οι άνθρωποι, ειδικά στις ημέρες μας αφήνουμε αληθινά μαργαριτάρια, όπως είναι οι αξίες της πίστης, τα διδάγματα της πίστης, για να πάρουμε ψεύτικα, πιο φανταχτερά. Δεν ξεχωρίζουμε το άγιο από το άγριο, το αγαθό από το απατηλό, το ωφέλιμο από το ανώφελο. Συνήθως είναι χαμηλού μορφωτικού προφίλ, ταλανιζόμενοι από διάφορες απογοητεύσεις ,  ωστόσο αυτό, που έχει σημασία, δεν είναι το προφίλ, αλλά να μην παρασυρόμαστε  από επιτήδειους, που μας "προσφέρουν" θεραπεία “δια πάσαν νόσον…”, χρησιμοποιώντας, τέτοια αυθάδεια και ύβρις, ως “όργανό” τους το θείο στοιχείο, αφού μόνο η εσώτερη επαφή μας με το Θεό είναι το… όχημα που μας οδηγεί στην αλήθεια και στη λύτρωση από κάθε στεναγμό.
Όποια τεχνάσματα και αν ακολουθούνται από τις αιρέσεις, όπως οι διάφορες παραπλανητικές υποσχέσεις, η καλλιέργεια φρούδων ελπίδων για μια καλύτερη ζωή, η οικονομική, ενδεχομένως,  στήριξη κ.λπ,. η μοναδική επαγγελία, στην οποία οφείλουμε να ακουμπήσουμε χωρίς δισταγμούς και φόβους, είναι η ρητή διαβεβαίωση του Κυρίου ότι “ιδού εγώ  μεθ’ ημών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος” και υποδεικνύει σαφέστατα την ορθή στάση μας. 
Και ορθή είναι η στάση μας, αν πούμε όχι στον παραλογισμό και ναι στη δύναμη της πίστης, για να νιώσουμε και να ζήσουμε την αναζωογόνηση, την ανύψωση και την ανόρθωση της καρδιάς μας.  
 
Ερ.: Ποιοι είναι οι κυριότεροι λόγοι, κατά τη γνώμη σας, που κάποιος μπορεί να αναζητήσει "διέξοδο" σε μία αίρεση;
 
Απ.: Στην εποχή μας οι άνθρωποι, εγκλωβισμένοι σε εγωισμούς, ατομισμούς, σκοπιμότητες, συμβιβασμούς, απογοητεύσεις, εξυπνάδες και ολιγοπιστία, καταντήσαμε ανάπηροι πνευματικά.  Για παράδειγμα ένας άνθρωπος μπορεί να είναι: 25% πιστός, 25% άπιστος, 25% έμπορος, 25% παλιάνθρωπος (δηλαδή ψεύτης, υποκριτής, καιροσκόπος, συμφεροντολόγος, άσκεφτος, αδίστακτος). Τι σημαίνει αυτό; 100% ευάλωττος σε οτιδήποτε.  100% θα ανοίξει η Κερκόποτρα  του προσωπικού μας φρουρίου και θα μπει μέσα μας το αβέβαιο και θα μας καταλάβει και θα μας αφανίσει.
Επιπλέον, ας αναρωτηθούμε πόσα άτομα καταλήγουν στις αιρέσεις από την κακοτροπία Χριστιανών, που παριστάνουμε τους πιστούς, αλλά στην πράξη εμφανίζουμε λειψή πίστη. 
   
Ερ.:  Ποιες είναι οι άμυνες της ελληνικής εκκλησίας ώστε να προστατευτεί το ποίμνιο από τις αιρέσεις:

Απ.: Η Εκκλησία κάνει ό,τι μπορεί σε πνευματικό επίπεδο, δείχνοντας πάντα πνεύμα αγάπης στον άνθρωπο ως πρόσωπο. Αυτό, που προέχει είναι να προστατευτούν τα ηθικά βάθρα της κοινωνίας και η ψυχική ευρωστία των ανθρώπων. 
Οι αιρέσεις και οι παραθρησκείες δεν αντέχουν στο άνοιγμα του πλούτου της Ορθόδοξης παράδοσης  και της ζωντανής επαφής με την Ορθόδοξη Εκκλησία και Θεολογία.    
Η Ορθοδοξία μπορεί να αποτελέσει το “οδηγητικό φως” και να βοηθήσει αποτελεσματικά στη λύση των προβλημάτων, που ταλανίζουν τους ανθρώπους  και τους οδηγούν συχνά στην αμηχανία, στην απελπισία και στο αδιέξοδο.  
Με βάση τις αξίες της πίστης δεν χρειαζόμαστε τους “θαυματοποιούς” και τα “θαύματά”τους, αλλά έχουμε τη δυνατότητα να παλεύουμε στη ζωή με αγωνιστική διάθεση, χωρίς κοινωνικούς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, έτσι ώστε να νοηματοδοτήσουμε με ευτυχία τα καθημερινά και τα ανθρώπινα και να κάνουμε μεγάλα και σημαντικά τα μικρά και ασήμαντα, τέλεια και άριστα τα ατελή και τα άσχημα, χρηστά τα άχρηστα.
Με πυλώνες το ήθος μας, τη λειτουργική συμπεριφορά μας, την ανόθευτη πίστη μας και τον ορθό σκοπό μας, οι οποιοιδήποτε  “τσαρλατάνοι” δεν θα βρίσκουν εύκολα κορόιδα.
Αν με την ελπίδα βαδίζουμε οι άνθρωποι προς το μέλλον, διαμορφώνοντας την προοπτική της ζωής μας, με την ελπίδα διαμορφώνουμε και μια προοπτική, που δεν περιορίζεται στα όρια του κίβδηλου κόσμου, αλλά τον υπερβαίνει.

Ερ.:  Πιστεύετε ότι η woke ατζέντα έχει συμβάλλει στην εξάπλωση των αιρέσεων κι αν θεωρείτε ότι είδη γυμναστικής σαν τη γιόγκα και άλλες μορφές διαλογισμού αποτελούν προπύργιο για τις αιρέσεις.
 
Απ.: Δεν χρειάζεται να το πούμε εμείς, προκύπτει.     Εκείνο, όμως, που χρειάζεται να πούμε είναι να μην αποδειχθούμε “αφελείς” οι άνθρωποι, κάνοντας “αφαιρέσεις” από τη ζωή μας και πιστεύοντας ακατανόητες και αδικαίωτες διακηρύξεις για μια ευτυχία ανέφελη, για ένα δρόμο ανθόσπαρτο, χωρίς εμπόδια, χωρίς στάσεις, χωρίς πισωγυρίσματα. Και αυτό, γιατί οι αδυναμίες όλων μας, τα πάθη, ο “πονηρός” δίνουν καθημερινά το “παρών” στην πορεία μας. 
Μην εξαρτούμε την πορεία μας από άτομα ή μηχανισμούς,  γιατί θα έρθουμε αντιμέτωποι με την αναποτελεσματικότητα και την όλο και μεγαλύτερη κατάπτωσή μας.
Και θα γινόμαστε όλο και πιο ανελεύθεροι, θα δουλωνόμαστε όλο και περισσότερο και θα ανακαλύπτουμε όλο και νέες εξαρτήσεις και η χαρά μας θα είναι όλο και πιο πενιχρή και πρόσκαιρη.
Εύκολα αναμιγνύεται, όταν δεν υπάρχει πραγματική κοινωνία με τον Θεό και λείπει η υγιής θρησκευτικότητα, η αλήθεια με το ψέμα, η πίστη με τη δεισιδαιμονία και την παραπλάνηση.