Άκουγε ο παπα-Φώτης την καμπάνα να χτυπάει γιορτερά και να διαλαλεί πως
ο Χριστός γεννήθηκε, πως κατέβηκε στη γης να σώσει τον κόσμο. Κούνησε το
κεφάλι, αναστέναξε.
-Άδικα, άδικα Χριστέ μου, μουρμούρισε. Κοντεύουν
δυό χιλιάδες χρόνια, κι ακόμα... ακόμα σε σταυρώνουν. Πότε θα γεννηθείς, Χριστέ
μου, να μη σταυρωθείς πια, να ζεις μαζί μας αιώνια;
Νίκου Καζαντζάκη
Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται
Μία συμπαθητική φράση δέν αναιρεί την αντιχριστιανικότητα του έργου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα κι αυτή η σιγουριά οτι είσαι πιστός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙφ
Πιστός είμαι, αλλά καμμία σιγουριά δέν έχω. Ο εαυτός μου πηγαίνει πότε δεξιά καί πότε αριστερά.
ΑπάντησηΔιαγραφή«-Άδικα, άδικα Χριστέ μου, μουρμούρισε. Κοντεύουν δυό χιλιάδες χρόνια, κι ακόμα... ακόμα σε σταυρώνουν. Πότε θα γεννηθείς, Χριστέ μου, να μη σταυρωθείς πια, να ζεις μαζί μας αιώνια;»
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτόν παραπάνω μονόλογο πού μέ ὀργή κι ἀγανάκτηση ἐκφράζεται ὁ παπα-Φώτης γιά τό κακό πού ὑπάρχει γύρω, δύο τινά πιθανόν νά συμβαίνουν, ἤ δέν εἴχε διαβάσει τό Εὐαγγέλιο καί δέν γνώριζε τήν διαβεβαίωση διά τοῦ ἀψευδοῦς στόματος τοῦ Χριστοῦ «... ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.» (Ματθ. κη΄20) ἤ, ἄν τό εἴχε διαβάσει, τότε μέ συγχωρεῖτε, ἀλλά μᾶλλον... βλασφημεῖ γιατί ἄλλο Χριστό ἀναμένει!
Μόνο ἕνας βλάσφημος ἤ... ἀνίδεος θά μιλοῦσε κατ’αὐτόν τόν τρόπο καί θά ξεστόμιζε τέτοια... εὐχή.
Διότι πλαγίως μέ ἀλληγορικό τρόπο μέ τόν ἰσχυρισμό «ακόμα σε σταυρώνουν. Πότε θα γεννηθείς, Χριστέ μου», ἀπαξιώνει κι ἀμφισβητεῖ τήν πραγμάτωση τοῦ σχεδίου τῆς Θείας Οἰκονομίας.
Διότι μέ τήν ἀπαίτηση «να μη σταυρωθείς πια» προδιαγράφει καί παρερμηνεύει τό σκοπό τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ καί λησμονεῖ ἤ δείχνει νά ἀγνοεῖ τό λόγο Του σέ ἀνάλογη περίπτωση «ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων.» (Ματθ. ιστ΄23).
Διότι μέ τήν εὐχή «να ζεις μαζί μας αιώνια» προϊδεάζει καί ἐπαναπροσδιορίζει ὡς ἐπίγεια τή μέλλουσα ζωή, τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, μέ καθαρά κοσμικά κριτήρια πάλι ἀγνοῶντας τό «ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου·» (Ἰω. ιη΄36).
Τό δέ σπουδαιότερο εἶναι ἡ αὐτοδικαίωση καί μετάθεση τῶν εὐθυνῶν γιά ὅτι κακό συμβαίνει γύρω μας στούς... γύρω μας, οἱ ὁποίοι «ακόμα σε σταυρώνουν».
Κι ἔτσι «χρυσώνεται» ἡ χωρίς ἴχνος ταπείνωσης διαμαρτυρία του ὡς... εὐχή, ὑποκρύπτοντας βεβαίως τεχνηέντως μιά ὑφέρπουσα κατηγορία ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δέν ἐπεμβαίνει καί δέν καταργεῖ τό κακό.
Κάτω ἀπό αὐτή τήν προοπτική, ἡ «δίκαιη» ἀποδοκιμασία του καί τό «ἱερό» ξέσπασμά του, ἀποκτοῦν τά χαρακτηριστικά τῆς κακόβουλης βλασφημίας.
Δυστυχῶς, ὁ παπα-Φώτης (ὁ καλός τῆς ὑπόθεσης) βλασφημεῖ.
Ἄν κάνω λάθος συγχωρέστε με.
Μετά λύπης μου
Θεόδωρος Σ.