Απάνω απ όλα να αγαπάμε την καλωσύνη. Να
χαιρόμαστε νάμαστε καλοί και νοιώθουμε κοντά μας καλούς ανθρώπους. Κανένα
πράγμα δεν είνε σαν την καλωσύνη. Το πρόσωπό της λαμποκοπά σαν τον ήλιο που
χρυσώνει την πλάση το πρωί της έμορφης μέρας του καλοκαιριού. Τι ευλογημένοι
που είναι οι καλοί άνθρωποι, οι πρόσχαροι, οι γλυκομίλητοι, οι απλοί, οι
απονήρευτοι, οι πονετικοί, οι ταπεινοί! Τι αληθινός πλούτος μέσα σε μια τέτοια
καρδιά! Και τι φτώχεια, τι μιζέρια, τι ασχήμια μέσα στις κακές ψυχές, στις
εγωιστικές, κι ἂς φουσκώνουνε απ ἔξω κι ἂς παραστένουνε τον πλούσιο! Πόσο
ξεκουράζεται η ψυχή μας από τη δροσιά της καλωσύνης και πόσο κουράζεται η ψυχή
μας από τον λίβα της κακίας.
Φώτης Κόντογλου
«Ευλογημένο
Καταφύγιο», Αθήνα, Εκδ. Ακρίτας
Ιδου η υπεροχη της Αγαπης απο την ξερη πιστη, που εχουν και τα δαιμόνια ! Κατι πηρε το ματι μου να λεει επ αυτου και ο Μητροπολιτης Ζιμπαμπουε. Κι εγω οταν ακουω για ορθοδοξη ιεραποστολη σε Αφρικη Ασια ... υποκλινομαι. Αθαν. Κοτταδακης
ΑπάντησηΔιαγραφήΞαναδιαβασα Κοντογλου μεχρι "μια τετοια καρδια". Ξαναδιαβασα τι εστι ζωντανη πιστη, η καλωσυνη. Αυτο μονο. Χωρις αυτο, τιποτε. Διαβαστε Χριστο, Ιωαννη, Παυλο, Ιακωβο Αδελφοθεο οσοι τυφλοι. Αθαν. Κοτταδακης
ΑπάντησηΔιαγραφή