Χριστούγεννα
2024
Η γέννηση του Άστεγου, γιορτάζεται «σε
κάθε» σπίτι!
Τώρα που πλέον οι κοινωνίες μας έχουν
αποχρωματισθεί, και κάτι τέτοιο δυστυχώς το θεωρούν θετικό προσόν… (ενώ ένα
ξύλο ή ένα κτίριο όταν… αποχρωματισθεί κινδυνεύει περισσότερο να σαπίσει ή να
καταρρεύσει…!) έχει μείνει το εμπορικό κέρδος στη θέση του περιεχομένου και του
νοήματος της γιορτής και έχει σκοπίμως φυσικά μπει και το οικονομικό όφελος!
Κοινωνιολογικές έρευνες κάνουν διαπιστώσεις που φέρνουν κατάθλιψη αλλά το θέμα
της γιορτής δεν είναι η ψυχολογική ανάταξη των εορταζόντων. Τραγικό σύμπτωμα
είναι η θεωρητική προσπάθεια να περιοριστεί και να εξαντληθεί το νόημα της
γιορτής σ’ αυτό (την κερδοφορία) και μόνον. Και όχι τώρα, στην εκπτωτική μας
εποχή, αλλά… ανέκαθεν!! Εννοείται ότι μια τέτοια στάση είναι ιδεολογική και
εκφράζει ένα άγχος μήπως υπάρξει μια (έστω και ελάχιστη) πιθανότητα πίσω και
μέσα από το περιτύλιγμα να υφίσταται περιεχόμενο… πελώριο, πλούσιο, θεμελιώδες,
και υπαρξιακό για την ανθρώπινη ζωή!
Ακόμα και ο Μπέρναντ Σω είχε υποτάξει το λαμπερό μυαλό του στην σκοπιμότητα δηλώσεων σαν την παρακάτω:
«Η ημέρα των Χριστουγέννων είναι απλώς μια
συνωμοσία που συντηρείται από το εμπορικό κύκλωμα»! Χωρίς να θέλει να αποδεχτεί αυτό που,
τουλάχιστον εκείνος, καταλάβαινε, ότι δηλαδή, κάτι τέτοιο, δεν είναι τόσο
ψευδές όσο εκπληκτικά και εντυπωσιακά ανόητο! Θα μπορούσε κάλλιστα να
ισχυριστεί ο οποιοσδήποτε, ότι τα δυο φύλα (άντρας–γυναίκα) εφευρέθηκαν από
κοσμηματοπώλες, που ήθελαν να πουλήσουν… βέρες!!
Όλοι μας, άντρες και γυναίκες, είμαστε όλοι στην
ίδια βάρκα, σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα ζωής! Οφείλουμε ο ένας στον άλλον
μια τρομερή και τραγική εμπιστοσύνη, αν θέλουμε να μη πνιγούμε! Είμαστε σε
εποχή που χρειάζεται καθένας μας να εξετάζει τον εαυτό του και τον κόσμο
γενικότερα (ανθρώπους–συνθήκες) με ριζική ειλικρίνεια. Είμαστε σε εποχή που
πρέπει να απαρνηθούμε την αλαζονεία, τους περισπασμούς που φαντάζουν ζωή, τις
αυταπάτες δύναμης και προσωπικής κυριαρχίας, όλα όσα γίνονται βάσεις για να
«εξαπατάμε» πάντα τον εαυτό μας.
Η ειλικρίνεια αφορά περισσότερο την ποιότητα
(αλήθεια–αποφασιστικότητα) των δικών μας κινήτρων αναζήτησης και κατά δεύτερο
λόγο τα κίνητρα των άλλων. Αν είμαστε στη βάση: «Οὐ μέ πείσης, κἄν μέ πείσης»
τότε λέμε ψέματα στον εαυτό μας και πελαγώνουμε.
Τα Χριστούγεννα στηρίζονται σε ένα αρχαίο και
αποδεκτό παράδοξο. Στο ότι το Κέντρο και η Δύναμη ολόκληρου του σύμπαντος,
αγαπώντας γίνεται μέρος του κόσμου μας, μέσα σ’ ένα παραμελημένο παράπηγμα ενός
πανδοχείου! Η υπόθεση της ιστορίας των Χριστουγέννων είναι η Ευαγγελική
διήγηση, ότι το… Απόλυτο (δηλαδή ο Θεός) κυβερνούσε κάποτε το σύμπαν από ένα
στάβλο βοοειδών, όπως λέει ο Γκίλμπερτ Τσέστερτον!
Αν αυτό μας σκανδαλίζει και δυσκολευόμαστε να το
αποδεχτούμε και να εμπιστευτούμε Αυτόν που το κάνει και γίνεται άνθρωπος για
μας, τότε η ποιότητα της «ειλικρίνειάς» μας έχει σκοπιμότητες φοβιών (…μη μου
γυρέψει να Του μοιάσω;) που γεννάνε την αρνητική μας στάση. Σ’ αυτήν την
περίπτωση δεν έχουμε ούτε την απλότητα της ελεύθερης ανταπόκρισης των βοσκών,
ούτε την σύνεση του προβληματισμού των Μάγων.
Αποτέλεσμα: Δεν θα Τον συναντήσουμε. Ήρθε
αφανώς–σιωπηλά κυριολεκτικώς από την «πόρτα υπηρεσίας», αποφεύγοντας την
ενόχληση της προσοχής μας, για τον φόβο υποχρεωτικής επιβολής Του! Θέλει να Τον
αναζητήσουμε, όχι να μας επιβληθεί. Η διαφορά δεδομένων, Εκείνος–Άκτιστος ,
εμείς κτίσμα «εφήμερο», εμπεριέχει για μας την πιθανότητα της φοβικής αποδοχής
(Δίας και κεραυνοί!) πράγμα που καθόλου Εκείνος δεν θέλει!… ὅστις θέλει ὀπίσω
μου ἐλθεῖν…. ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν… δίδασκε!!
Και οι βοσκοί και οι Μάγοι συναντώντας Τον
γονάτισαν μπροστά Του και προσευχήθηκαν. Η προσευχή είναι ένα ραντεβού. Η προσευχή είναι πάντα μια συνάντηση. Η προσευχή δεν είναι μια εξάσκηση του
εαυτού μας. Είναι αλήθεια ότι η λέξη «προσευχή»δεν είναι της μόδας και η τυχόν
επιστροφή σε υπαρξιακές αναζητήσεις και στην πνευματικότητα, εκφράζεται σήμερα
με άλλες λέξεις… Μιλάμε σεμνά για διαλογισμό, «πνευματικό χρόνο»…
«επανασύνδεση»! Η χριστιανική αποκάλυψη διακηρύσσει ένα Θεό που έρχεται να μας συναντήσει. Όχι
μια ανώνυμη δύναμη, μια τυφλή και ψυχρή ενέργεια, ούτε ένα ανώτερο ον! Οι άνθρωποι σήμερα θεωρούμε τον εαυτό μας…
ελεύθερα ηλεκτρόνια, που διεκδικούν δικαιώματα χωρίς δεσμεύσεις με τους άλλους!
Το άτομο σκέφτεται τον εαυτό του ως μονάδα, ικανό να κατασκευάσει τον εαυτό του
σύμφωνα με τις δικές του επιλογές. Για τους χριστιανούς όμως το ιδιαίτερο στον
άνθρωπο είναι ότι δεν οικοδομεί μόνος τον εαυτό του, δεν υπάρχει μόνος,
«κανένας δεν είναι νησί», αλλά πάντα μέσω των άλλων. Ο Θεός έρχεται ρωτώντας μας: Πού είσαι;
Έρχεται να ζητήσει την καρδιά μας, θέλει να είμαστε σε κοινωνία.
Εμείς ακόμα «ψάχνουμε» (όταν το κάνουμε!) να
βρούμε πού είναι Εκείνος! Το «έκαναν» και οι βοσκοί και οι Μάγοι. Έψαχναν όμως
ξεχνώντας τον εαυτό τους και με σωστό οδηγό. Η αγία Γραφή, το Ευαγγέλιο είναι
για μας τώρα και σήμερα ο οδηγός αναζήτησης Του. Ας ξεκινήσουμε. Ας αρχίσουμε
από την ενανθρώπιση Του–γέννηση Του. Ο Ίδιος ο Χριστός είναι το Χριστουγεννιάτικο δώρο
σε όλους μας. Ας το
«γευτούμε»!!!
Εύχομαι στους ενορίτες και στους συμπολίτες μας,
μια επιτυχή αναζήτηση.
Εύχομαι την εύρεση του πραγματικού θησαυρού, που
είναι ο Χριστός.
Εύχομαι Αυτός ο θησαυρός να είναι το περιεχόμενο
της καρδιάς όλων μας.
Καλά Χριστούγεννα
Καλές Γιορτές με τους αγαπημένους σας.
ο εφημέριος σας
π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου