«Ἐτέχθης, ὡς αὐτὸς ἠθέλησας, ἐφάνης, ὡς αὐτὸς ἠβουλήθης, ἔπαθες σαρκί, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐκ νεκρῶν ἀνέστης, πατήσας τὸν θάνατον, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ ὁ τὰ σύμπαντα πληρῶν καὶ ἀπέστειλας ἡμῖν Πνεῦμα θεῖον, τοῦ ἀνυμνεῖν καὶ δοξάζειν σου τὴν Θεότητα».
Σήμερα η Εκκλησία πανηγυρίζει την Ανάληψη του Θεανθρώπου στους ουρανούς. Στους πρώτους αιώνες γιορταζόταν με την Πεντηκοστή, αφού, σύμφωνα με την Γραφή, ο Ιησούς προανήγγειλε την άνοδό Του στους ουρανούς, υποσχόμενος ότι θα στείλει στους μαθητές Του το Άγιο Πνεύμα, το οποίο θα τους οδηγήσει στην πλήρη φανέρωση της Αλήθειας.
Με την Ανάληψη ολοκληρώνεται το σχέδιο της θείας Οικονομίας (δηλ. της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο). Επαναφορά του ανθρώπου στον Παράδεισο και την ένδυση του αρχαίου κάλλους εν Χριστώ. Αυτός που ανέβηκε στον ουρανό, αφού προηγουμένως νίκησε το θάνατο, είναι ο Υιός του Ανθρώπου, ο οποίος εξύψωσε την ενωμένη με τη θεότητά Του προσληφθείσα ανθρώπινη φύση και έδωσε, σε κάθε άνθρωπο τη δυνατότητα να τον ακολουθήσει ελεύθερα.
Η θαυμαστή άνοδος στους ουρανούς πραγματοποιήθηκε στο Όρος των Ελαιών. Η αναχώρηση προκάλεσε πρόσκερη θλίψη στους μαθητές, επειδή δεν θα Τον είχαν πια ανάμεσά τους. Χαροποιήθηκαν, αφού τους ευλόγησε και τους υποσχέθηκε την αποστολή του Αγίου Πνεύματος. Μετά από δέκα ημέρες, το Άγιο Πνεύμα επιβεβαίωσε με την κάθοδό Του ότι ο Χριστός όχι μόνο δεν τους εγκατέλειψε, αλλά βρίσκεται διαρκώς μαζί τους, εντός της Εκκλησίας.
Στο Σύμβολο της Πίστεως, ομολογούμε πίστη στο Χριστό, τον «ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός» και εκφράζουμε την ελπίδα και προσμονή μας στον «και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος», ουσιαστικά ζούμε και γιορτάζουμε το γεγονός της Αναλήψεως.
Σήμερα, ηχεί στη μνήμη των ρωμιών το «Ἑάλω ἡ Πόλις» και η αξιοπρεπής απάντηση του υιού της Αγίας Υπομονής, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου απέναντι στον Πορθητή: «Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοὶ δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν» (=Το να σου παραδώσω την Πόλη ούτε δικό μου δικαίωμα είναι ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκους της· γιατί όλοι με μια ψυχή προτιμούμε να πεθάνουμε με τη θέλησή μας και δε λυπόμαστε για τη ζωή μας).
Με ευλάβεια, σιωπή και προσευχή μνημονεύουμε τους Ρωμιούς της Επταλόφου Πόλεως, της Κωνσταντίνου Πόλεως.
Του
Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου