Μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος και πανευφήμου Ευφημίας (11 Ιουλίου)

Μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος και πανευφήμου Ευφημίας, ότε τον Τόμον του της Πίστεως όρου των εξακοσίων τριάκοντα Θεοφόρων Πατέρων των εν Χαλκηδόνι συνελθόντων, τουτέστι της αγίας και Οικουμενικής Δ’ Συνόδου, εκράτυνεν
Η Αγία αύτη και καλλίνικος Μάρτυς Ευφημία, ήτον κατά τους χρόνους Διοκλητιανού και Πρίσκου ανθυπάτου Ρώμης εν έτει σπη’ [288]. Εκατάγετο δε από την Χαλκηδόνα, θυγάτηρ ούσα, πατρός μεν, Φιλόφρονος καλουμένου, μητρός δε, Θεοδοσιανής. Αύτη λοιπόν διαβαλθείσα, πως ωμολόγει τον Χριστόν, ετιμωρήθη με τροχούς και με φωτίαν, ομοίως και με μηχανάς και τρόπους άλλων βασάνων. Ύστερον δε εδόθη εις τα θηρία δια να την φάγουν, έμεινεν όμως από αυτά αβλαβής. Είτα δαγκαθείσα ολίγον από μίαν αρκούδαν, και προσευχηθείσα, παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού μέσα εις το θέατρον. Το δε τίμιον αυτής λείψανον απετέθη μέσα εις ένα κιβώτιον. Και όρα πλατύτερον το Συναξάριον αυτής κατά την δεκάτην έκτην του Σεπτεμβρίου. Μετά δε παρέλευσιν χρόνων πολλών, όταν επλατύνθη η ευσέβεια εις τον κόσμον, τότε έγινε τοιούτον τεράστιον εις τας ημέρας Θεοδοσίου του μικρού εν έτει υι’ [410]. Ένας Μοναχός και Ιερεύς, Ευτυχής ονομαζόμενος, έγινεν αρχηγός αιρέσεως. Έλεγε γαρ ο φρενοβλαβής, ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έχει μίαν μόνην φύσιν την της θεότητος δηλαδή, και μίαν μόνην ενέργειαν την της θεότητος, όστις εκαθηρέθη από τον Άγιον Φλαβιανόν τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως. Ο δε δυστυχής Ευτυχής μεταχειρισθείς όργανα και μέσα τους του βασιλέως αθέους ευνούχους, δεν έπαυε ταράττων την Εκκλησίαν, και ενέδρας ποιών, έως οπού ο βασιλεύς Θεοδόσιος ετελεύτησεν.
Όταν δε ο Μαρκιανός εβασίλευσε μαζί με την Πουλχερίαν, επρόσταξε να γένη Οικουμενική Σύνοδος εν Χαλκηδόνι εν έτει υνα’ [451]. Όθεν εσυνάχθησαν εξακόσιοι τριάκοντα Επίσκοποι. Εποίησαν δε αμφότερα τα μέρη, τα των Ορθοδόξων δηλαδή και τα των κακοδόξων Μονοφυσιτών, δύω τόμους, ήτοι βιβλία. Και ανοίξαντες το σεντούκι, οπού περιείχε το τίμιον λείψανον της Αγίας Ευφημίας, απέθεσαν τα βιβλία επάνω εις το στήθος της βουλλωμένα. Ύστερα δε από διωρισμένας ημέρας ανοίξαντες, είδον και εξέστησαν. Εθεώρησαν γαρ, τον μεν τόμον των αιρετικών ερριμμένον κατά γης, κάτω εις τους πόδας της Αγίας, τον δε τόμον των Ορθοδόξων, τον περιέχοντα τον όρον και την απόφασιν της αγίας Συνόδου, είδον οπού εκράτει η Μάρτυς εις τας αγκάλας της. Τούτου δε γενομένου, εθαύμασαν άπαντες δια το τοιούτον τεράστιον. Και οι μεν Ορθόδοξοι, εστηρίχθησαν εις την πίστιν και εδόξασαν τον Θεόν, τον ποιούντα καθ’ εκάστην μεγάλα και παράδοξα προς επιστροφήν και διόρθωσιν των πολλών. Οι δε αιρετικοί Μονοφυσίται, κατησχύνθησαν. Τελείται δε η της Αγίας ταύτης Ευφημίας Σύναξις και εορτή, εις τον μαρτυρικόν αυτής Ναόν, τον ευρισκόμενον εις τόπον λεγόμενον Αντιόχου, κοντά εις τον Λαύσον.

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης