Όχι λαμπιόνια, αλλά καρδιές που αγαπούν. - Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης Πρόδρομος

Όχι λαμπιόνια, αλλά καρδιές που αγαπούν.

Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης Πρόδρομος

 Αγαπητοί μου φίλοι

Έχουμε αναρωτηθεί αν ο Χριστός δεν γεννιέται μόνο μία νύχτα τον χρόνο, αλλά κάθε στιγμή που ο άνθρωπος φτάνει στα όριά του;

Έχουμε αναρωτηθεί αν η φάτνη Του δεν είναι πια μόνο η Βηθλεέμ, αλλά κάθε τόπος όπου η αδικία, η πείνα, η μοναξιά και η σιωπηλή κραυγή ζητούν παρηγοριά;

Ζούμε σε μια οικουμένη κουρασμένη, που μετρά αντίστροφα για μια αλλαγή αριθμών, αλλά ξεχνά να μετρήσει τις πληγές που δημιουργεί και που δημιουργούμε κι εμείς οι ίδιοι.

Μήπως, τελικά, Εκείνος γεννιέται σήμερα στο πρόσωπο του πεινασμένου παιδιού, στο βλέμμα της μάνας που δεν έχει τι να προσφέρει, στο χώμα της Αφρικής που διψά για αγάπη περισσότερο κι από νερό;

Μήπως απλώνει τα σπάργανά Του μέσα στη δική μας αδιαφορία και περιμένει όχι λόγια, αλλά μετάνοια;

Όχι λαμπιόνια, αλλά καρδιές που αγαπούν.

Έχουμε αναρωτηθεί αν κάθε αυγή Τον συναντούμε ως Βρέφος και κάθε δειλινό Τον σταυρώνουμε ξανά με την αμέλειά μας;

Κι Εκείνος, αντί να απομακρυνθεί, επιμένει να επιστρέφει να μας αγκαλιάζει, να μας συγχωρεί, να ελπίζει σε μας περισσότερο απ’ όσο ελπίζουμε εμείς στον εαυτό μας;

Αν δεν βρούμε την δύναμη να πεθάνει ο παλαιός άνθρωπος μέσα μας, τότε και φέτος «λαθών ετέχθη».

Και ο Χριστός, σιωπηλός και ταπεινός, θα φύγει πάλι προς την έρημο, προς τη ξενιτιά, σε τόπους φτωχούς μα καθαρούς, όπου δεν Τον γνωρίζουν καλά, αλλά Τον προσδοκούν αληθινά.

Καλά Χριστούγεννα.