Salom (ειρήνη) - γ.χ.γ

Salom (ειρήνη)

Περάσαν χρόνια απ' την αρπαγή σου
μα επέστρεψες να ντυθείς τ' άδειο πουκάμισο.
Αναθάρρησε πως θα ζωντανέψει το μάρμαρο στ' απάντημα..

Το χώμα διψούσε πάλι για δικαίου αίμα..
Δώσε αφορμή στον Μυρμιδόνα τα τείχη να περιδιαβεί..

Ακροπατώντας στάθηκες εμπρός του
ένοχα και ηδονικά ανάσανες πάνω στο στέμμα
Βλέμμα-σαϊτιά στις μύχιες επιθυμίες..
Επαλήθευες τ' όνομά σου καταργώντας το.

Έτριξες τα δάχτυλα χαρίζοντας το μέτρο.
Ιστός που υφαινόταν “εν κυμβάλοις ευήχοις”
Υψώθηκαν τα χέρια, καπνός που ανεβαίνει,
Περσίας τα αρώματα, σκέψη θολή.

Δυο μάτια κι ένα πιάτο σε περίμεναν..
Εσύ συνέχισες να αφαιρείς αναστολές.

Γλιστρούσαν στα ρεφρέν τα πέπλα
Απόμεινε των κεριών το φως στερνό σκέπασμα
Τα κλικ τελειώσαν στη σκανδάλη,
το αίμα ταξίδευε καυτό κι ορμητικό.

Ξάφνου σώπασε ο αέρινος της ερήμου ψίθυρος
στ' ατσάλινο φιλί του δήμιου.
Του Δυσσέα το γέννημα..
Δώρο κι εφιάλτης...

γ.χ.γ