Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ

Συνέχεια από προηγούμενη ανάρτηση

Η ενθρόνισή του έγινε στην έδρα της Μητροπόλεως στο Δελβινάκι στις 29 Ιουνίου 1967 από τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ. Μία σύντομη παρένθεση : Τότε, ο αείμνηστος Ιωαννίνων Σεραφείμ δεν είχε κανένα ενδοιασμό να ενθρονίσει ως κανονικό Μητροπολίτη Δρυινουπόλεως τον εκλεγέντα από Αριστείνδην Σύνοδο … Στον ενθρονιστήριο λόγο του ο Σεβαστιανός δεν έκανε «προγραμματικές δηλώσεις», όπως συνηθίζεται, αλλά αφού απηύθυνε ευχαριστίες αναφέρθηκε στην αποστασία των ανθρώπων από το Θεό και κάλεσε σε μετάνοια. Αντιλαμβανόμενος την αμηχανία του ακροατηρίου λόγω του ασυνήθους του κηρύγματος δικαιολογήθηκε : «Ας μη φανεί παράξενον, ότι ο νέος Επίσκοπος αρχίζει με ένα τοιούτο κήρυγμα. Κήρυγμα μετανοίας και επιστροφής προς τον Χριστόν. Πιστεύω ακραδάντως ότι από τούτο το κήρυγμα έχουμε ανάγκην περισσότερον οι σημερινοί Χριστιανοί Έλληνες. Αποτελεί άλλωστε το κήρυγμα της μετανοίας το θεμέλιον της Χριστιανικής διδασκαλίας. Με κήρυγμα μετανοίας ήρχισεν ο Πρόδρομος το έργο του. Με τούτο το κήρυγμα ήρξατο και ο Κύριος της δημοσίας δράσεώς του. Τούτο και Παύλος από του βήματος του Αρείου Πάγου – σαν την αποψινήν εσπέραν – εβροντοφώναξεν προς τους ομοεθνείς μας. Είναι το κήργμα πο συντρίβει τα πάθη και τους εγωισμούς και δημιουργεί τας ψυχικάς νεκραναστάσεις, που χαρίζει μια νέα ζωή αγιασμού, ειρήνης, αγάπης, χαράς, σεβασμού και αληθινού πολιτισμού». Για τα σχέδιά του περιορίστηκε μόνο να πει
: «Υπόσχομαι ότι θα κάνω παν το δυνατόν δια να ανταποκριθώ εις την βαρείαν δοκιμασίαν και αποστολήν μου. Ενώπιόν μου θα είναι πάντοτε η εικών του καλού ποιμένος, όπως την παρουσιάζει ο Κύριος. Του ποιμένος ουχί του μισθωτού, αλλά του καλού ποιμένος. «όστις … την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων» ! Βέβαια στον ενθρονιστήριο λόγο του δεν θα μπορούσε να λησμονήσει τους Βορειοηπειρώτες : «Κατά την στιγμήν αυτήν καθ’ ήν το πρώτον ανέρχομαι τον θρόνον τούτον, … στρέφεται ο νους μου προς τους αλυτρώτους αδελφούς μας της Βορείου Ηπείρου τους στενάζοντας υπό τον ζυγόν της πικράς δουλείας δια να τους διαδηλώσωμεν ότι, όχι μόνον αι προσευχαί μας θα τους συνοδεύουν καθημερινώς, αλλά και παν το δυνατόν θα πράξωμεν, όπως λυτρωθούν των δεσμών της δουλείας και συντόμως επανέλθουν εις τους κόλπους της μητρός Ελλάδος» Θέλοντας, λοιπόν, καὶ μή, ὁ Δεσπότης μας – λέει ο διάδοχός του π. Ανδρέας - ἔβαλε «τὸ χέρι στ’ ἀλέτρι». Κι’ ἄρχισε, μὲ ζῆλο ἱεραποστολικό, πού, ἄλλωστε, ἦταν γνώριμος σ’ αὐτόν, νὰ ὀργώνῃ τὴν Ἐπαρχία του μὲ περιοδεῖες συνεχεῖς, μὲ κηρύγματα, κατηχητικά, ἁγιογραφικοὺς κύκλους, χειροτονίες καλῶν κληρικῶν κ.ο.κ. Φέρουν την προσωπική του σφραγίδα ο περίκλυτος Ναός του Αγ. Κοσμά, τα φιλανθρωπικὰ Ἱδρύματα (ὅπως τὸ Γηροκομεῖο το 1968, με ένα χρόνο Επισκοπείας !) καὶ τὰ δὺο μαθητικὰ Οἰκοτροφεῖα ἀρρένων (το 1969 στα δύο χρόνια του ως Επίσκοπος ! το ονόμαζε «Οικοτροφείο Υποψηφίων εργατών του Ευαγγελίου - Άγ. Κοσμάς ο Αιτωλός» καὶ αργότερα θηλέων), εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις, πνευματικά κέντρα (στην Κόνιτσα, το Δελβινάκι, τα Δολιανά), καθὼς καὶ από το 1991 τὸ «Ράδιο Δρυϊνούπολη», ο Ραδιοφωνικὸς Σταθμὸς τῆς Μητροπόλεως που ακούγεται από την Άρτα και την Κέρκυρα μέχρι το Αργυρόκαστρο την Πρεμετή, το Λεσκοβίκι, τους Αγίους Σαράντα και τη Χειμάρρα ! Ἡ ἀκριτικὴ Ἐπαρχία παρουσίαζε ἕνα πρωτοφανῆ πνευματικὸ καὶ ἱεραποστολικὸ ὀργασμό, εντελώς δυσανάλογο με το ανθρώπινο και λοιπό δυναμικό που διάθετε !
Χαρακτηριστικά : Ολόκληρη η Μητρόπολη αριθμεί 12.000 άτομα!
Οι κάτοικοι των περισσοτέρων χωριών είναι άνω των 70 ετών. Από τις 96 ενορίες :
* Οι 30 έχουν κάτω από 20 άτομα
* Οι 18 έχουν από 20-50 άτομα
* Οι 38 έχουν από 50-100 άτομα * Οι υπόλοιπες 10 έχουν σχετικώς ικανοποιητικό αριθμό !
Στην Κόνιτσα, σ’ αυτή την ακριτική και ερημωμένη ουσιαστικά περιοχή η προσωπικότητα του Σεβαστιανού είλκυσε λαμπρούς επιστήμονες άνδρες και γυναίκες (κυρίως εκπαιδευτικοί άλλά και άλλων ειδικοτήτων) οι οποίοι του αφιερώθηκαν και έμειναν θυσιαστικά κοντά του εμπνεόμενοι από τη διακονία και τα οράματά του. Αλλά και πολλοί κληρικοί ή υποψήφιοι κληρικοί συνδέθηκαν με την ξένη ως τότε Κόνιτσα και έμειναν κοντά στο Σεβαστιανό. Ανέφερα στην αρχή τους νυν Μητροπολίτες Δρυινουπόλεως Ανδρέα και τον Μεσογαίας Νικόλαο. Θα προσέθετα τον ηγούμενο του Μολυβδοσκεπάστου, τον ηγούμενο του Στομίου, τον μέχρι πρότινος γενικό αρχιερατικό π. Χριστόδουλο, τον π. Ιωήλ, τον π. Χερουβίμ, ανθρώπους οι οποίοι υπηρέτησαν και υπηρετούν θυσιαστικά την Κόνιτσα λόγω Σεβαστιανού. Έτσι ο ίδιος ανέδειξε με την προσωπικότητά και το πολυτιμότατο έργο του την φτωχική επαρχία της Κονίτσης, που είναι μία από τις μικρότερες μητροπόλεις της Ελλάδος, προπύργιο του ακριτικού Ελληνισμού και προμαχώνα των Ελληνορθοδόξων ιδεωδών και οραμάτων. Για την αναδιοργάνωση της Ι. Μητροπόλεως εκτός των καθαρά πνευματικών δράσεων ανέφερα και την ανέγερση και ανακαίνιση πολλών κτηρίων. Ένα όμως κτήριο αρνήθηκε ο Σεβαστιανός να ανακαινήσει. Ήταν το Μητροπολιτικό Μέγαρο ή σωστότερα τον πειράζαμε εμείς λέγοντάς το Μητροπολιτικό Ερείπιο, στο οποίο διέμενε με τον π. Ανδρέα Τρεμπέλα, και το αυτοκίνητό της Μητροπόλεως. Το Επισκοπείο είναι ένα παλαιό ιστορικό πέτρινο κτήριο της Κόνιτσας στο οποίο διέμενε Μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδων Βλάχος, ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Μάλιστα σε κρύπτη του κτηρίου έκρυβε ο Σπυρίδων και οπλισμό για τον Αυτονομιακό Αγώνα. Αρνιόταν να εγκαταστήσει κεντρική θέρμανση και χρησιμοποιούσε ξυλόσομπες. Το δάπεδο έτριζε στο περπάτημα και τις απλές ξύλινες τάβλες του τις κάλυπτε μουσαμάς ή κουρελούδες το χειμώνα. Ούτε λόγος να γίνεται για βαριά έπιπλα. Κάποιες παλιές βιβλιοθήκες και αρκετές απλές, παλαιές καρέκλες. Σε απλότητα ήταν πολύ πιο κάτω από το μέσο επίπεδο των σπιτιών της Κόνιτσας. Έμοιαζε περισσότερο με φτωχό αγιορείτικο κελί παρά με Επισκοπείο ! Για το αυτοκίνητό του τι να πούμε ; Ένα Opel της δεκαετίας του 1960 το χρησιμοποιούσε μέχρι το 1993 για τις μετακινήσεις του στην ορεινή και δύσβατη Μητρόπολη αλλά και για να κατεβαίνει στην Αθήνα. Αρνιόταν συστηματικά τις πολλές προσφορές αυτοκινήτων που του έγιναν. Ας αναφέρω και ένα περιστατικό που τα λέει όλα. Όταν εκοιμήθη και οι συνεργάτες του θέλησαν να ντύσουν το λείψανό του αγόρασαν παντελόνι, διότι όσα είχε ήσαν μπαλωμένα, καθαρά αλλά μπαλωμένα ! Και σκεφτείτε ήταν ένας άνθρωπος από τα χέρια του οποίου πέρασαν την τετραετία 1990-1994 για το Βορειοηπειρωτικό ποσά που άγγιξαν το 1.000.000.000 δρχ ! Έζησε ως πραγματικός μοναχός. Αρνήθηκε για τον εαυτό του και αυτά που κάθε άνθρωπος θα τα θεωρούσε απολύτως θεμιτά.