Παιδιά μου εὐλογημένα,
Μέσα στόν ὠκεανό τῆς σύγχρονης πολυκύμαντης ζωῆς, καί στό βαθύ πνευματικό σκοτάδι πού καλύπτει τόν σύγχρονο κόσμο, ἀνέτειλε καί πάλι τό ἀνέσπερο Φῶς τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τά μάτια καί οἱ καρδιές ἀπετίναξαν τόν φόβο τῆς φρικτῆς νυκτός, πού τήν συνέθεταν ἡ μοναξιά, ἡ ὀδύνη καί ἡ ἀπελπισία καί ἤδη μέσα στούς ὁλόφωτους Ναούς τῆς Ὀρθοδοξίας, βιώνουν τό ἄφατο μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Σαρκί Παθόντος καί ἐκ Τάφου Ἀνατείλαντος Κυρίου.
Τά Χριστοφόρα πλήθη τῶν ἀνθρώπων γίνονται μαζί μέ τίς Μυροφόρες Γυναῖκες καί τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, κήρυκες τῆς ἀδιαμφισβήτητης ἀλήθειας, ὅτι κατελύθη τό κράτος τοῦ θανάτου καί ὁ ἅδης ἐπικράνθη καί κατηργήθη.
Μικροί καί μεγάλοι, ἄνδρες καί γυναῖκες, πλούσιοι καί πένητες καί ἄνθρωποι κάθε φυλῆς, ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει ἐναγκαλίζονται καί κατασπάζονται ἀλλήλους, διότι οἱ χρόνιοι τοῦ μίσους ἐλύθησαν δεσμοί. «Ἀναστάσεως ἡμέρα καί ἀλλήλους περιπτυξώμεθα..... Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει...» (Δοξαστικόν τῆς Ἑορτῆς)
Σήμερα τά πάντα ἀστράφτουν ἀπό οὐράνια χάρη, τά πάντα ἄλλαξαν, ὁ πόνος ἀπώλεσε τήν δύναμή του, ἡ θλίψη ἔχασε τήν ἰσχύ της, καί τά δάκρυα τῆς ἀπελπισίας, μετεβλήθησαν εἰς ρυάκια εὐφροσύνης.
Ὅθεν κἀγώ, ἐν ἀγάπῃ πατρικῇ, ἐπί τῇ Ἀναστάσει τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, πάντας κατασπάζομαι καί ἐν εὐφροσύνῃ κραυγάζω.
Δεῦτε τέκνα καί ἀδελφοί,
Οἱ καλῶς ἀθλήσαντες καί τόν ἀγῶνα τόν καλόν τελέσαντες, καί ἐν ἀγάπῃ καί ἐλεημοσύνῃ τάς ἡμέρας σας κοσμήσαντες, τόν οὐράνιον μισθόν ἀπολαύσατε.
Ὅσοι εἰς τάς τρίβους τῶν Ἁγίων ἐβαδίσατε καί τήν πολιτείαν αὐτῶν ἠγαπήσατε καί ἐμιμήθητε, δεῦτε μετ’ αὐτῶν ἀναστασίμως χορεύσατε.
Ὅσοι τόν χιτῶνα τοῦ Βαπτίσματος καθαρόν ἐτηρήσατε καί οἱ ἄλλοι οἱ ὁποῖοι μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας αὐτόν ἐλευκάνατε, εἰς τόν οὐράνιον Νυμφῶνα τοῦ Ἀναστάντος εἰσέλθετε καί πανευφροσύνως τήν Ἀνάστασιν ἑορτάσατε.
Ἡ ἀλήθεια ἔλαμψε. Χαίρετε ἀδελφοί. Τίποτε δέν δύναται νά σταθῇ πλέον ἐμπόδιον μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπου. Τίποτε δέν εἶναι δυνατόν νά μᾶς χωρίσῃ ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, οὔτε νά ὑψωθῇ ἀνάμεσά μας καί νά μᾶς δυσκολεύσῃ, ὥστε νά άτενίσωμε τό φῶς τῆς ἀγάπης εἰς τοῦ ἀδελφοῦ μας τό ἐράσμιον πρόσωπο.
Ὅλα σήμερα ἔγιναν οὐρανός, φῶς, χαρά, εὐλογία. Πανηγυρίσατε, ὅσοι πιστοί ἐπί τῆς γῆς, μετά τῶν ἀγγέλων καί τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων.
Ὅσοι ἐζήσατε μέχρι τώρα μόνοι, χαρῆτε, διότι ἡ μοναξιά κατελύθη.
Ὅσοι τήν ἀδικίαν ἐβιώσατε, σκιρτήσατε διότι ὁ τῆς Δικαιοσύνης Ἥλιος ἐκ Τάφου ἀνέτειλε.
Ὅσοι προεπέμψατε τά ἠγαπημένα σας πρόσωπα κατά τήν ἔξοδόν τους ἐκ τοῦ ματαίου τούτου κόσμου, εὐφράνθητε διότι εἶσθε καί εἴμεθα ὅλοι βέβαιοι, ὅτι ἀπολαμβάνουν τῆς αἰωνίου χαρᾶς καί μακαριότητος, ἐν τοῖς οὐρανοῖς. «Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος». ( Ἱερός Χρυσόστομος)
Ὅσοι τήν πτωχείαν ἐγνωρίσατε, ἀπολαύσατε τόν μέγα πλουτισμόν, καί γευθῆτε τῆς μακαρίας καί οὐρανίου ξενίας καί τῆς ἀθανάτου Τραπέζης, τήν ὁποία παραθέτει, ἐν εὐφροσύνῃ, ὁ Ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Οἰκοδεσπότης. «Μηδείς θρηνείτω πενίαν, ἐφάνη γάρ ἡ κοινή βασιλεία». ( Ἱερός Χρυσόστομος)
Ὅσοι μόνα τά πλούτη τά ἐγκόσμια ἠγαπήσατε, ἐκτινάξατε τόν βαρύ ζυγόν καί τῆς φρικτῆς φυλακῆς τοῦ φθαρτοῦ πλούτου τά δεσμά, διαρρήξατε. «Ἰδού γέγονεν τά πάντα καινά». ( Β’Κορ. ε,17 )
Ὅσοι εἰς μόνην τήν ματαίαν αὐτήν ζωήν τάς ἐλπίδας ἐστηρίξατε καί διά τόν ἔσω ἄνθρωπον ἀμελήσατε, σπεύσατε καί προφθάσατε, «ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας». ( Β’Κορ. στ,2 )
Ὅσοι δέν ἐφροντίσατε τά αἰσθήματα τῆς καρδίας σας νά ἐλευθερώσετε καί τήν ἀγάπην σας πρός τόν συνάνθρωπο νά ἐκδηλώσετε, τάς ἀγκάλας ἑτοιμάσατε καί ἐν εὐφροσύνῃ ψυχῆς κραυγάσατε, «Χριστός Ἀνέστη, χαρά μου». ( Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ)
Ὅσοι τούς πτωχούς καί τούς πένητας ἡλεήσατε τόν μισθόν παρά Κυρίου ἀπολαύσατε καί οἱ ἄλλοι οἱ ὁποῖοι διά τούς ἐλαχίστους, τούς ἐν ἀνάγκαις ὄντας, τυχόν δέν ἐμεριμνήσατε, τήν λαμπράν ἡμέραν, σήμερον, μετ’ αὐτῶν τιμήσατε. Συνδαιτημόνας σας αὐτούς καλέσατε καί τούς οὐρανίους στεφάνους κερδίσατε. «Πλούσιοι καί πένητες μετ’ ἀλλήλων χορεύσατε» ( Ἱερός Χρυσόστομος).
Καί οἱ νέοι, ὅσοι τήν ὄντως ζωήν ἐπιζητήσατε καί ἐπιζητεῖτε καί τήν χαράν μέ φλόγα ψυχῆς ἐπιθυμεῖτε, σπεύσατε σήμερον καί τόν Ἀναστάντα ὑπαντήσατε. «Ζήσατε, Πάσχα τό τερπνόν καί πανσεβάσμιον. Ἰδού ἐκ τοῦ Τάφου ὡραῖος, ὁ Κύριος ἀνέτειλε». ( Ἐκ τῆς ὑμνολογίας τῆς Ἑορτῆς).
Δεῦτε πάντες, Ἱερεῖς τοῦ Κυρίου, Λαέ τοῦ Κυρίου, πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων, νεανίσκοι καί παρθένοι, πλούσιοι καί πένητες, μετά τῶν Ἀγγελικῶν δυνάμεων, καί μετά πάντων τῶν Ἁγίων, τόν Ἀναστάντα, δοξάσατε.
Πάσχα ἐστίν ἡ τῆς εἰρήνης ὑπόθεσις,
ἡ τῆς καταλλαγῆς ἀφορμή,
ἡ τοῦ πολέμου ἀναίρεσις,
ἡ τοῦ θανάτου κατάλυσις,
ἡ τοῦ διαβόλου ἧττα. (Ἁγίου Ἱωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, λόγος είς τό Ἅγιον Πάσχα)
Ἀνέστη γάρ ὁ Χριστός καί κατελύθη ἡ τοῦ διαβόλου τυραννίς καί τοῦ Ἅδου τό κράτος ἠφάνισται.
Χριστός Ἀνέστη, Ἀδελφοί μου.
Σᾶς κατασπάζομαι ὅλους ἐν φιλήματι ἁγίῳ.
Τά ἔτη σας πολλά καί Ἀναστάσιμα.
Μέσα στόν ὠκεανό τῆς σύγχρονης πολυκύμαντης ζωῆς, καί στό βαθύ πνευματικό σκοτάδι πού καλύπτει τόν σύγχρονο κόσμο, ἀνέτειλε καί πάλι τό ἀνέσπερο Φῶς τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τά μάτια καί οἱ καρδιές ἀπετίναξαν τόν φόβο τῆς φρικτῆς νυκτός, πού τήν συνέθεταν ἡ μοναξιά, ἡ ὀδύνη καί ἡ ἀπελπισία καί ἤδη μέσα στούς ὁλόφωτους Ναούς τῆς Ὀρθοδοξίας, βιώνουν τό ἄφατο μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Σαρκί Παθόντος καί ἐκ Τάφου Ἀνατείλαντος Κυρίου.
Τά Χριστοφόρα πλήθη τῶν ἀνθρώπων γίνονται μαζί μέ τίς Μυροφόρες Γυναῖκες καί τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, κήρυκες τῆς ἀδιαμφισβήτητης ἀλήθειας, ὅτι κατελύθη τό κράτος τοῦ θανάτου καί ὁ ἅδης ἐπικράνθη καί κατηργήθη.
Μικροί καί μεγάλοι, ἄνδρες καί γυναῖκες, πλούσιοι καί πένητες καί ἄνθρωποι κάθε φυλῆς, ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει ἐναγκαλίζονται καί κατασπάζονται ἀλλήλους, διότι οἱ χρόνιοι τοῦ μίσους ἐλύθησαν δεσμοί. «Ἀναστάσεως ἡμέρα καί ἀλλήλους περιπτυξώμεθα..... Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει...» (Δοξαστικόν τῆς Ἑορτῆς)
Σήμερα τά πάντα ἀστράφτουν ἀπό οὐράνια χάρη, τά πάντα ἄλλαξαν, ὁ πόνος ἀπώλεσε τήν δύναμή του, ἡ θλίψη ἔχασε τήν ἰσχύ της, καί τά δάκρυα τῆς ἀπελπισίας, μετεβλήθησαν εἰς ρυάκια εὐφροσύνης.
Ὅθεν κἀγώ, ἐν ἀγάπῃ πατρικῇ, ἐπί τῇ Ἀναστάσει τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, πάντας κατασπάζομαι καί ἐν εὐφροσύνῃ κραυγάζω.
Δεῦτε τέκνα καί ἀδελφοί,
Οἱ καλῶς ἀθλήσαντες καί τόν ἀγῶνα τόν καλόν τελέσαντες, καί ἐν ἀγάπῃ καί ἐλεημοσύνῃ τάς ἡμέρας σας κοσμήσαντες, τόν οὐράνιον μισθόν ἀπολαύσατε.
Ὅσοι εἰς τάς τρίβους τῶν Ἁγίων ἐβαδίσατε καί τήν πολιτείαν αὐτῶν ἠγαπήσατε καί ἐμιμήθητε, δεῦτε μετ’ αὐτῶν ἀναστασίμως χορεύσατε.
Ὅσοι τόν χιτῶνα τοῦ Βαπτίσματος καθαρόν ἐτηρήσατε καί οἱ ἄλλοι οἱ ὁποῖοι μέ τά δάκρυα τῆς μετανοίας αὐτόν ἐλευκάνατε, εἰς τόν οὐράνιον Νυμφῶνα τοῦ Ἀναστάντος εἰσέλθετε καί πανευφροσύνως τήν Ἀνάστασιν ἑορτάσατε.
Ἡ ἀλήθεια ἔλαμψε. Χαίρετε ἀδελφοί. Τίποτε δέν δύναται νά σταθῇ πλέον ἐμπόδιον μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπου. Τίποτε δέν εἶναι δυνατόν νά μᾶς χωρίσῃ ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, οὔτε νά ὑψωθῇ ἀνάμεσά μας καί νά μᾶς δυσκολεύσῃ, ὥστε νά άτενίσωμε τό φῶς τῆς ἀγάπης εἰς τοῦ ἀδελφοῦ μας τό ἐράσμιον πρόσωπο.
Ὅλα σήμερα ἔγιναν οὐρανός, φῶς, χαρά, εὐλογία. Πανηγυρίσατε, ὅσοι πιστοί ἐπί τῆς γῆς, μετά τῶν ἀγγέλων καί τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων.
Ὅσοι ἐζήσατε μέχρι τώρα μόνοι, χαρῆτε, διότι ἡ μοναξιά κατελύθη.
Ὅσοι τήν ἀδικίαν ἐβιώσατε, σκιρτήσατε διότι ὁ τῆς Δικαιοσύνης Ἥλιος ἐκ Τάφου ἀνέτειλε.
Ὅσοι προεπέμψατε τά ἠγαπημένα σας πρόσωπα κατά τήν ἔξοδόν τους ἐκ τοῦ ματαίου τούτου κόσμου, εὐφράνθητε διότι εἶσθε καί εἴμεθα ὅλοι βέβαιοι, ὅτι ἀπολαμβάνουν τῆς αἰωνίου χαρᾶς καί μακαριότητος, ἐν τοῖς οὐρανοῖς. «Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος». ( Ἱερός Χρυσόστομος)
Ὅσοι τήν πτωχείαν ἐγνωρίσατε, ἀπολαύσατε τόν μέγα πλουτισμόν, καί γευθῆτε τῆς μακαρίας καί οὐρανίου ξενίας καί τῆς ἀθανάτου Τραπέζης, τήν ὁποία παραθέτει, ἐν εὐφροσύνῃ, ὁ Ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Οἰκοδεσπότης. «Μηδείς θρηνείτω πενίαν, ἐφάνη γάρ ἡ κοινή βασιλεία». ( Ἱερός Χρυσόστομος)
Ὅσοι μόνα τά πλούτη τά ἐγκόσμια ἠγαπήσατε, ἐκτινάξατε τόν βαρύ ζυγόν καί τῆς φρικτῆς φυλακῆς τοῦ φθαρτοῦ πλούτου τά δεσμά, διαρρήξατε. «Ἰδού γέγονεν τά πάντα καινά». ( Β’Κορ. ε,17 )
Ὅσοι εἰς μόνην τήν ματαίαν αὐτήν ζωήν τάς ἐλπίδας ἐστηρίξατε καί διά τόν ἔσω ἄνθρωπον ἀμελήσατε, σπεύσατε καί προφθάσατε, «ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας». ( Β’Κορ. στ,2 )
Ὅσοι δέν ἐφροντίσατε τά αἰσθήματα τῆς καρδίας σας νά ἐλευθερώσετε καί τήν ἀγάπην σας πρός τόν συνάνθρωπο νά ἐκδηλώσετε, τάς ἀγκάλας ἑτοιμάσατε καί ἐν εὐφροσύνῃ ψυχῆς κραυγάσατε, «Χριστός Ἀνέστη, χαρά μου». ( Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ)
Ὅσοι τούς πτωχούς καί τούς πένητας ἡλεήσατε τόν μισθόν παρά Κυρίου ἀπολαύσατε καί οἱ ἄλλοι οἱ ὁποῖοι διά τούς ἐλαχίστους, τούς ἐν ἀνάγκαις ὄντας, τυχόν δέν ἐμεριμνήσατε, τήν λαμπράν ἡμέραν, σήμερον, μετ’ αὐτῶν τιμήσατε. Συνδαιτημόνας σας αὐτούς καλέσατε καί τούς οὐρανίους στεφάνους κερδίσατε. «Πλούσιοι καί πένητες μετ’ ἀλλήλων χορεύσατε» ( Ἱερός Χρυσόστομος).
Καί οἱ νέοι, ὅσοι τήν ὄντως ζωήν ἐπιζητήσατε καί ἐπιζητεῖτε καί τήν χαράν μέ φλόγα ψυχῆς ἐπιθυμεῖτε, σπεύσατε σήμερον καί τόν Ἀναστάντα ὑπαντήσατε. «Ζήσατε, Πάσχα τό τερπνόν καί πανσεβάσμιον. Ἰδού ἐκ τοῦ Τάφου ὡραῖος, ὁ Κύριος ἀνέτειλε». ( Ἐκ τῆς ὑμνολογίας τῆς Ἑορτῆς).
Δεῦτε πάντες, Ἱερεῖς τοῦ Κυρίου, Λαέ τοῦ Κυρίου, πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων, νεανίσκοι καί παρθένοι, πλούσιοι καί πένητες, μετά τῶν Ἀγγελικῶν δυνάμεων, καί μετά πάντων τῶν Ἁγίων, τόν Ἀναστάντα, δοξάσατε.
Πάσχα ἐστίν ἡ τῆς εἰρήνης ὑπόθεσις,
ἡ τῆς καταλλαγῆς ἀφορμή,
ἡ τοῦ πολέμου ἀναίρεσις,
ἡ τοῦ θανάτου κατάλυσις,
ἡ τοῦ διαβόλου ἧττα. (Ἁγίου Ἱωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, λόγος είς τό Ἅγιον Πάσχα)
Ἀνέστη γάρ ὁ Χριστός καί κατελύθη ἡ τοῦ διαβόλου τυραννίς καί τοῦ Ἅδου τό κράτος ἠφάνισται.
Χριστός Ἀνέστη, Ἀδελφοί μου.
Σᾶς κατασπάζομαι ὅλους ἐν φιλήματι ἁγίῳ.
Τά ἔτη σας πολλά καί Ἀναστάσιμα.
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν.
Ἅγιον Πάσχα 2010
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο Πατρών Χρυσόστομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου