«ΑΓΑΠΗ είναι. .. η μαμά που γιορτάζει» γράφει µε αφορμή την επετειακή ημέρα µια εργαζόμενη μητέρα: «Έπειτα από µια ημέρα δουλειάς ως τις 8 το βράδυ και µια έξοδο για να δούμε κάτι φίλους όπου κατέληξα να κοιμάμαι στον καναπέ τους (!) ξύπνησα το επόμενο πρωί από τις φωνούλες της εντεκάμηνης κόρης µου που φώναζε «µαµά» ... την κοπέλα που την φροντίζει! Μέσα στις ενοχές, συνειδητοποίησα πως αυτό, μαζί µε το γεγονός ότι κάποιος άλλος πριν από εμένα θα δει το παιδί µου να κάνει τα πρώτα του βήµατα Γι να λέει την πρώτη του λέξη, είναι το τίµημα της εργαζόμενης μητέρας ... » («Καθημερινή» 8.5.201Ο). Συγκλονιστική η εξομολογητική αύτη ομολογία έρχεται να προστεθή σε δημοσίευμα της Kate Ravilious («The Guardian»): «Η στέρηση του μητρικού χαδιού και της ζεστής αγκαλιάς στην πρώτη βρεφική ηλικία επιφέρει σημαντικές μεταβολές στη δομή του εγκεφάλου, τέτοιες ώστε το παιδί να εξελιχθεί σε αγχώδη ενήλικα, που θα δυσκολευτεί να δημιουργήσει θερμές και ειλικρινείς σχέσεις µε το περιβάλλον του» (Σερ Πόλακ, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Ουίνσκόνσιν). Βεβαίως υπάρχουν σήμερα οι αυξημένες ανάγκες, άλλα ας µη λησμονούμε, πως την αγκαλιά της μητέρας ποτέ δεν αντικαθιστούν οι ξένες πληρωμένες αγκαλιές.
Περιοδικό «ΖΩΗ»
Σωστά το λέει το άρθρο. Το περιοδικό μπορεί να πιάσει τους παλμούς της σημερινής ζωής. Είναι από τα εξαιρετικά πνευματικά περιοδικά η ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφή