« Κύριε μου, γιατί να υποφέρω τόσο πολύ;»
παραπονιόταν κάποτε ο ασθενής ενάρετος γέρων Αρτέμιος ο Γρηγοριάτης.
Τότε είδε τον Δεσπότη Χριστό, ο οποίος του έδειξε τα χέρια του και την πλευρά του και του έλεγε.
Κοίταξε πόσο υπομονή έκανα.
Εσύ για την αγάπη μου δεν υπομένεις;
Εξαιρετικό και Όντως Διδακτικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆμα δεν πονάς
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν νιώθεις τα πάθη του Χριστού μας.
ΔΟΞΑ ΣΟΙ ΚΥΡΙΕ...ΔΟΞΑ ΣΟΙ.!.
Κύριε Τάσο αν θέλετε μπορείτε να το δημοσιεύσετε
ΑπάντησηΔιαγραφήΙ Κ Ε Σ Ι Α
Δεν είναι πως δεν αγωνίζομαι σ’ αυτή τη ζωή
Δεν είναι πως δεν υπηρετώ ολημερίς τους άλλους
Δεν είναι πως δεν θυσιάζω τον περισσότερο χρόνο μου γι’ αυτούς
Είναι πως ώρες - ώρες βαρυγκωμώ και γογγύζω
Είναι πως ξεχνώ το στόχο μου
Είναι πως πορεύομαι χωρίς να συνειδητοποιώ κάθε στιγμή, ότι υπηρετώντας τους άλλους - τους αδελφούς Του - υπηρετώ Εκείνον
Και φοβάμαι -ειλικρινά φοβάμαι-
Πως παλεύω άσκοπα
Πως βολοδέρνω χωρίς λόγο
Πως ο αγώνας μου θα πάει τελικά χαμένος…
Σε παρακαλώ Κύριε,
Θύμιζέ μου όταν ξεχνώ …
Μείνε δίπλα μου βοηθός
Δίνε μου δύναμη να υπερβαίνω τον εαυτό μου στις δύσκολες στιγμές, που δεν είναι λίγες …
Σε ευχαριστώ
Κ.
Το Αλλῆλων τα βάρη βαστᾶζετε
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι
Η ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ
ΤΟΥ
ΑΓΑΠᾶΤΕ ΑΛΛῆλους...
ΑΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ
ΟΤΙ...ΘΕΟς ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙ....
(ασθενής)