Kριτήριο πνευματικής ζωής

Το κριτήριο της πνευματικής ζωής δεν βρίσκεται στην επιφάνεια, αλλά στο βάθος. Όχι σε αυτό πού φαίνεται, αλλά σε αυτό που είναι. Από το να φαίνεται κανείς δίκαιος και να είναι δίκαιος, υπάρχει συχνά αβυσσώδης απόσταση. Ή αληθινή από την ψεύτικη αγιότητα διαφέρει όσο το γνήσιο από το κάλπικο νόμισμα. Και ή αληθινή πνευματικότητα εύκολα νοθεύεται από την τυπολατρία και τον φαρισαϊσμό. Ό Φαρισαίος ενδιαφέρεται να φαίνεται, όχι να είναι. Αυτό πού χαρακτηρίζει τον φαρισαϊσμό είναι αυτό πού φαίνεται, ή επιφάνεια, ή προσποίηση, ή επιτήδευση. Αρκεί να φαίνεται δίκαιος, άγιος, ενάρετος. Να τον νομίζουν έτσι. Αυτό και μόνο του αρκεί. Αν δεν είναι, δεν τον απασχολεί. Τα χέρια να είναι καθαρά από τις σκόνες. Ή καρδιά ας ασφυκτιά από τις αναθυμιάσεις των παθών, ας πνίγεται μέσα στη λάσπη του εγωκεντρισμού, ας είναι πετρωμένη από τη σκληρότητα και την απανθρωπιά. Τον άνθρωπο του «θεαθήναι» αυτά δεν τον απασχολούν. Νομίζει πώς είναι εντάξει απέναντι στον Θεό και στην κοινωνία, γιατί φαίνεται εντάξει. Ό Φαρισαίος είναι άνθρωπάρεσκος όχι θεάρεστος.

Περιοδικό ΖΩΗ