«Το απόγευμα είδα από μακριά μια γριά γυναίκα, μαυροφορεμένη, που είχε πλησιάσει τον τάφο (Άγνωστο Στρατιώτη) και έκανε μετάνοιες μπροστά του και μου φάνηκε πως προσευχόταν μεγαλόφωνα, μόνη μες στην ερημιά της πλατείας των παλαιών Ανακτόρων, με πλήθος οπλισμένους φρουρούς τριγύρω. Η εικόνα αυτή μου έκανε εντύπωση. Συλλογίζομαι πως από τον πόλεμο του 1940-41 το έθιμο του Άγνωστου Στρατιώτη άρχισε για πρώτη φορά να ζει αληθινά στην Ελλάδα, να βρίσκει αυθόρμητη ανταπόκριση στη λαϊκή ψυχή, ενώ ως τότε δεν ήταν παρά ένας τόπος που αφορούσε αποκλειστικά τις επίσημες αρχές».
Γεώργιος Θεοτοκάς
Δεν την κατανοώ αυτή την κατάντια. Γιατί να είναι μόνο για τις αρχές και τις εξουσίες ο χώρος αυτός και όχι για να αποθέτη τον σεβασμό του ο απλός λαός.
ΑπάντησηΔιαγραφή