«Τώρα διαβάζω την "Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως" του Τζορτζ Φίνλεϊ και τις αναμνήσεις του αμερικανού φιλέλληνα γιατρού Σάμιουελ Χάου εκείνης της εποχής. Αλλά, πρέπει νομίζω, δια ροπάλου, όλοι οι Έλληνες να διαβάσουν τα "Aπομνημονεύματα" του στρατηγού Μακρυγιάννη! Πρέπει να επινοήσουμε ένα είδος απαγόρευσης. Να πούμε λ.χ. απαγορεύεται στους Έλληνες να διαβάσουν το "Συμπόσιον" του Πλάτωνος ή την Τριλογία του Στρατή Τσίρκα κτλ. Ίσως με την ηδονή που προκαλεί η απαγόρευση να τσιμπήσουν! Τώρα διαβάζω κάτι που έχει γραφτεί 190 χρόνια πριν. "Eμείς σκοτωνόμασταν και οι πολιτικοί τήραγαν τους σκοπούς τους" γράφει ο Μακρυγιάννης. Διαβάζεις επί της ουσίας το σήμερα. Η πατρίδα υπήρξε άτυχη. Με αυτούς τους πολιτικούς, ως φαίνεται, δεν βρήκαμε προκοπή. Το δυστύχημα της Ελλάδος είναι ότι, μετά τον Ελευθέριο Βενιζέλο, δεν είχε ποτέ πραγματικούς ηγέτες στο τιμόνι».
Άρης Σφακιανάκης
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
Μου θύμισε αυτό που έκανε ο Καποδίστριας με τις πατάτες. Οι παιδεία μας δεν μας έμαθε να διαβάζουμε ιστορία γιατί οι διαχρονικά κυβερνόντες μας θέλουν χαχόλους για να μας κάνουν ότι θέλουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύστοχες σκέψεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι !
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να επινοήσουμε ένα είδος απαγόρευσης.
Αλλά ποιά θα είναι αυτή για ένα λαό που κοιμάται με ισχυρό αναισθητικό από την εποχή της χειρουργικής επέμβασης του Παπαδόπουλου ως τώρα;