ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ ΚΑΤΑ ΤΟ ΤΡΙΣΑΓΙΟΝ ΕΙΣ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟΝ ΚΑΕΝΤΩΝ ΧΟΡΤΙΑΤΗ

ΟΜΙΛΙΑ

ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ

ΚΑΤΑ ΤΟ ΤΡΙΣΑΓΙΟΝ

ΕΙΣ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟΝ ΚΑΕΝΤΩΝ ΧΟΡΤΙΑΤΗ

(22 Ὀκτωβρίου 2013)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως κύριε Βαρνάβα,

Ἱερώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι ἅγιοι ἀδελφοί,

Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἐπισκεπτόμενοι τὸ ἱστορικόν, μαρτυρικὸν ἀλλὰ καὶ εὐλογημένον χωρίον σας, ἀπο­λαμβάνοντες τῆς ἐνθέρμου ὑποδοχῆς σας καὶ ἀκούοντες τὰς εἰλικρινεῖς καὶ υἱϊκὰς προσ­ρήσεις σας πρὸς τὴν ἡμετέραν Μετριότητα, αἱ ὁποῖαι διατρανώνουν τὰ αἰσθή­μα­τα τῆς ἀφοσιώσεως καὶ τοῦ σεβασμοῦ σας πρὸς τὴν Μητέρα Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκ­­κλη­­σίαν, σᾶς εὐχαριστοῦμεν ἐκ βάθους καρδίας.

Κομίζοντες δὲ τὴν εὐλογίαν Αὐτῆς, ἐρχόμεθα ἐκ τοῦ σεπτοῦ κέντρου τοῦ εὐσε­βοῦς ἡμῶν Γένους, τὸ ὁποῖον πολλὰς δοκιμασίας ἔχει διέλθει, πολλὰς θλίψεις καὶ πό­νον ἔχει γευθῆ, ἀλλὰ καὶ τὴν Χάριν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν δωρουμένην εἰς τοὺς καρτεροῦντας καὶ ὑπομένοντας, ἔχει ἐπίσης ἀπολαύσει.

Ἱστάμενοι ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ μνημείου, τὸ ὁποῖον μᾶς θυμίζει τὰς δοκιμασίας τὰς ὁποίας ὑπέ­στησαν οἱ γονεῖς καὶ οἱ πρόγονοί σας ἀλλὰ καὶ κάποιοι εἰσέτι ἐπιζῶντες καὶ παρόντες ἐνταῦθα, τὸ ὁποῖον μᾶς θυμίζει τὸν πόνον καὶ τὴν θλῖψιν τὰ ὁποῖα κατέ­λα­­βον τὸ χωρίον σας κατὰ τὴν πρὸ ἑβδομηκονταετίας ἀποφράδα ἐκείνην ἡμέραν, αἰ­σθα­νόμεθα δέος καὶ συγκίνησιν. Ἀναλογιζόμενοι δὲ τὸ φρικτὸν τέλος πολλῶν συγχω­ρια­­νῶν σας καὶ τὸν ὀδυρμὸν καὶ τὰ δάκρυα τῶν διασωθέντων διὰ τὰ προσφιλῆ πρό­σω­πα καὶ τὸ χαρίεν χωρίον τὰ ὁποῖα κατέστησαν παρανάλωμα τοῦ πυρός, συμμεριζό­μεθα τὸ πένθος καὶ τὴν λύπην σας καὶ ἑνοῦμεν τὰς προσευχάς μας μὲ τὰς ἰδικάς σας.

Ἀναλογιζόμεθα ἐπίσης πόσον ἀποκτηνοῦται ὁ ἄνθρωπος ὅταν μακρυνθῇ ἀπὸ τὸν Θεόν, καταφρονήσῃ τὸ θέλημά Του καὶ ἐπιδιώξῃ νὰ ἐγκαθιδρύσῃ πολιτεύματα βασι­ζό­με­να ἐπὶ τῆς δῆθεν φυλετικῆς ἢ ἄλλης ὑπεροχῆς μιᾶς μερίδος καὶ ἐπὶ τῆς κατα­δυ­να­­στεύ­σεως τῶν ἀσθενῶν, τῶν ἀνισχύρων, τῶν δῆθεν φυλετικῶς ὑποδεεστέρων. Πό­­σον ἡ ἁμαρτία, δηλαδὴ ἡ μακρὰν τοῦ Θεοῦ ζωή, σκοτίζει τὸν νοῦν τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἐγχέει εἰς τὴν καρδίαν του τὸ μῖσος πρὸς τὸν ἀδελφόν, μὲ τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος ὥρισε νὰ συμ­βιοῖ, νὰ συνεργάζηται, νὰ συλλυπῆται καὶ νὰ συγχαίρῃ. Εἶναι τραγικὸν τὸ γεγονὸς ὁ ἄνθρω­πος, ὁ ὁποῖος ἐπλάσθη διὰ νὰ ἀγαπᾷ, αὐτὸς νὰ ἐχθρεύηται καὶ νὰ φονεύῃ τὸν ἀδελ­φόν του δι᾿ ἀσημάντους ἀφορμὰς ἢ νὰ ἀνταποδίδῃ ἑκατονταπλάσιον τὸ κακόν, καὶ μάλι­στα ἀδι­α­κρίτως εἰς ἀδελφούς του ἀθώους τοῦ αἵματος. Τοιαῦται ἄθεοι καὶ ἀντίχριστοι κοσμοθεωρίαι καὶ ἀντιλήψεις εἰς τοιαῦτα φρικτὰ καὶ ἀπάνθρωπα ἀποτε­λέ­­σμα­τα καταλήγουν, ὡς δηλοῖ καὶ τὸ ἔγκλημα τὸ ὁποῖον ἐτελέσθη εἰς τὸ χωρίον σας.

Αἰσθανόμεθα ὅμως καὶ ὅτι ὁ πόνος καὶ αἱ θλίψεις ἐσμίλευσαν τὰς καρδίας τῶν ἐπιζώντων καὶ τὰς κατέστησαν πλέον συμπονετικὰς καὶ συντετριμμένας. Ὡς δὲ μᾶς διδάσκει ὁ ἱερὸς Ψαλμωδός, ὁ Κύριος «καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην οὐκ ἐξου­δε­­νώ­σει». Τὰ δάκρυα μιᾶς τοιαύτης καρδίας ὁδηγοῦν εἰς τὴν ἱκεσίαν καὶ ἑλ­κύ­­ουν τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου.

Αἱ ἱκεσίαι τῶν διασωθέντων καὶ αἱ εὐχαὶ τῶν ἀδίκως κα­έν­των ἀθώων παιδίων καὶ γυναικῶν προσείλκυσαν τὴν χάριν καὶ τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ. Οἱ πόλεμοι καὶ αἱ σφα­γαὶ ἔλαβον τέλος, τὸ χωρίον σας ἀνῳκοδομήθη, ἡ ζωὴ ἐπανήρ­χι­σεν, ἡ εἰ­ρή­νη καὶ ἡ γαλήνη ἐπανῆλθον εἰς τὰς καρδίας τῶν κατοίκων τοῦ Χορ­τιάτη. Ἐκ τοῦ πικροῦ ἐξῆλ­θε γλυκύ, ὡς πολλάκις, εὐδοκίᾳ Θεοῦ, συμβαίνει εἰς τὴν ἀνθρωπίνην ἱστορίαν.

Μετὰ ἀπὸ τόσας δεκαετίας ἐλπίζομεν ὅτι θὰ ἔχητε συγχωρήσει τοὺς αἰτίους καὶ αὐ­τουργοὺς τῆς συμφορᾶς. Ἄλλωστε, αὐτὸ δηλοῦμεν πρὸς τὸν Κύριον ὅταν ζητῶμεν νὰ μᾶς συγχωρήσῃ καὶ νὰ παραγράψῃ τὰς ἰδικάς μας ὀφειλὰς πρὸς Αὐτόν: «Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν».

Εὐχόμεθα δὲ πατρικῶς ὁ Κύριος νὰ συγχωρήσῃ τοὺς φονεῖς, νὰ ἀναπαύῃ ἐν σκη­ναῖς δικαίων τοὺς ἐν Χορτιάτῃ καέντας, νὰ φέρῃ τὴν γαλήνην καὶ τὴν ἀγάπην εἰς τὰς καρδίας σας καὶ τὴν εἰρή­νην εἰς τὸν κόσμον ὅλον, ὥστε παρόμοια φαινόμενα ἀλό­γου μίσους ποτὲ νὰ μὴ ἐπαναληφθοῦν εἰς τὸ χωρίον καὶ τὴν χώραν ταύτην, εἰς δὲ τὸν κόσμον ὅλον νὰ βασιλεύῃ ἡ ἀγάπη Του, διὰ νὰ εἶναι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι «ἕν», ὡς Αὐτὸς ηὐχήθη εἰς τὴν ἀρχιε­ρα­τικὴν προσευχήν Του, πρεσβείαις τῆς παναχράντου Μητρός Του καὶ πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν.