Το Πατριαρχείο
της Ρωσίας
και οι αντικανονικές
πράξεις και ενέργειές του
για το
Οικουμενικό Πατριαρχείο
και την
Ορθόδοξη Εκκλησία.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
και Νέας Ρώμης, ασκεί σύμφωνα με το Κανονικό του προνόμιο, που του δίνει ο 3ος
Κανόνας της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου (381 μ.Χ.), «Τον μέν τοι Κωνσταντινουπόλεως επίσκοπον έχειν τα πρεσβεία της τιμής
μετά τον της Ρώμης επίσκοπον, διά το είναι αυτήν νέαν Ρώμην», ο 28ος
Κανόνας της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου (451
μ.Χ.) «Πανταχού τοις των αγίων Πατέρων όροις επόμενοι, … Και ώστε τους της Ποντικής,
και της Ασιανής, και της Θρακικής διοικήσεως μητροπολίτας μόνους, έτι δε και
τους εν τοις βαρβαρικοίς επισκόπους των προειρημένων διοικήσεων … χειροτονείσθαι
δε, καθώς είρηται τους μητροπολίτας των προειρημένων διοικήσεων παρά του
Κωνσταντινουπόλεως αρχιεπισκόπου,...» και ο 36ος της Πενθέκτης
Συνόδου (692 μ.Χ.), «των ίσων απολάυειν
πρεσβείων του της πρεσβυτέρας Ρώμης θρόνου, και εν τοις εκκλησιαστικοίς, ως
εκείνον, μεγαλύνεσθαι πράγμασι, δεύτερον μετ’ εκείνον υπάρχοντα, μεθ’ ον ο της
Αλεξανδρέων μεγαλοπόλεως αριθμείσθω θρόνος, είτα ο Αντιοχείας και μετά τούτον,
ο της Ιεροσολυμιτών πόλεως.»
Επίσης στο ορθόδοξο Κανονικό Δίκαιο, ο 34ος
από τους λεγόμενους αποστολικούς Κανόνες (550 μ.Χ.), αποτελεί αληθινό μνημείο
της εξισορροπήσεως της σχέσεως των πολλών. Ο Κανόνας αποτελεί ασφαλή οδηγό και
στην ορθή έννοια του Πρωτείου: «Τους
επισκόπους εκάστου έθνους, ειδέναι χρή τον εν αυτοίς πρώτον, και ηγείσθαι αυτόν
ως κεφαλήν, και μηδέν τι πράττειν άνευ της εκείνου γνώμης, … αλλά μηδέ εκείνος
άνευ της πάντων γνώμης ποιείτω τι.» Δηλαδή οι επίσκοποι κάθε περιοχής
πρέπει να αναγνωρίζουν έναν απ’ αυτούς ως πρώτον και να μη κάνουν τίποτα χωρίς
τη γνώμη εκείνου και ούτε και εκείνος να κάνει τίποτα χωρίς αυτούς. Δίκαια ο Κανόνας
αυτός θεωρήθηκε ως πηγή του συνοδικού συστήματος.
Ο Κωνσταντινουπόλεως δεν μπορεί παρά να είναι
εκφραστής της συνειδήσεως όλων των άλλων Εκκλησιών. Και δεν μπορεί να
αποφαίνεται εν ονόματι όλης της Ορθοδοξίας χωρίς τη συναίνεση των άλλων. Άρα ο
Οικουμενικός Θρόνος αντιλαμβάνεται την οικουμενικότητά του όχι ως παπικό συγκεντρωτισμό,
αλλά ως διακονία ενότητας, με την
ελεύθερη πάντα συγκατάθεση των άλλων ορθοδόξων Εκκλησιών.
Έτσι η Πρωτόθρονος Μητέρα Εκκλησία, άρχισε από
τις αρχές του 20ου αιώνα, να αναζητεί με μια στενότερη διορθόδοξη συνεργασία για
την ενότητα της Ορθοδοξίας. Η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε το 1902 με μία
Πατριαρχική και Συνοδική Εγκύκλιο Επιστολή του Πατριάρχου Ιωακείμ Γ΄, που
αποτελεί κείμενο μεγάλης ιστορικής αξίας και σημασίας, και εστάλη προς όλους
τους Πατριάρχες και τους Προέδρους των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, με
σκοπό να δημιουργηθεί κοινή γραμμή για την αντιμετώπιση και την επίλυση δύο
ζητημάτων, πρώτο την προσέγγιση των Ρωμαιοκαθολικών, Διαμαρτυρομένων και
Παλαιοκαθολικών και τη συνεργασία με αυτούς για την ποθητή ενότητα της
Εκκλησίας και δεύτερο για τη μεταρρύθμιση ή όχι του Ημερολογίου και τη
μετάσταση του εκκλησιαστικού πασχαλίου.
Ακολούθησε α) το Πανορθόδοξο Συνέδριο της Κωνσταντινουπόλεως
επί Πατριάρχου Μελετίου Δ΄ β) επί Πατριάρχου Φωτίου Β΄ η Προκαταρκτική
Διορθόδοξη Επιτροπή, που συνήλθε στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρους και
έθεσε τις βάσεις για τις μεταγενέστερες Πανορθόδοξες συναθροίσεις, ακολούθησαν
γ) επί Πατριάρχου Αθηναγόρου Α΄ τέσσαρες
Πανορθόδοξες Διασκέψεις, οι τρείς πρώτες στη Ρόδο και η τέταρτη στο Σαμπεζύ της
Γενεύης και 1 Διορθόδοξη προπαρασκευαστική επιτροπή της Μεγάλης Συνόδου επίσης
στο Σαμπεζύ, δ) επί Πατριάρχου Δημητρίου Α τρείς προσυνοδικές πανορθόδοξες
διασκέψεις και μία διορθόδοξη προσυνοδική επιτροπή της αγίας και μεγάλης
συνόδου στο Σαμπεζύ και ε) επί Πατριάρχου Βαρθολομαίου Α΄ μία Σύναξη των
Ορθοδόξων Προκαθημένων, τέσσερες Μείζονες και Υπερτελείς Σύνοδοι, δύο συνάξεις
των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών και τέσσερες Συνάξεις Ιεραρχών του
Θρόνου, από τις οποίες συνήλθαν οι εννέα στο Φανάρι, μία στην Πάτμο και μία στη
Σόφια της Βουλγαρίας.
Οι καθεστωτικές αλλαγές και οι γεωγραφικές
ανακατατάξεις, που επέφερε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, οδήγησαν τη Ρωσική Εκκλησία
σε αντικανονικές ενέργειες και πράξεις, που διατάραξαν την ενότητα της
Ορθοδοξίας. Έτσι α) κατάργησε την αυτονομία των Εκκλησιών Εσθονίας και Λατβίας,
β) έθεσε υπό την δικαιοδοσία της την Αυτόνομη Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή
Τσεχοσλοβακίας και την ανακήρυξε σε Αυτοκέφαλη, γ) αγνόησε το από 1924
Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Πολωνίας και το επαναχορήγησε δ) ανάλαβε την
πρωτοβουλία να συγκαλέσει στη Μόσχα τον Απρίλιο του 1947 κοινή σύσκεψη των
Προκαθημένων όλων των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών και ε) με Εγκύκλιο Γράμμα
προς όλες τις Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες τις κάλεσε από κοινού να
προσπαθήσουν για την αποκατάσταση της ειρήνης και τη συναίνεση τους για την
οργάνωση συσκέψεων των Προκαθημένων.
Η στάση του Πατριαρχείου της Ρωσίας έναντι του
Οικουμενικού Πατριαρχείου αποτελεί ένα σοβαρό ενδοεκκλησιαστικό πρόβλημα. Η
Ρωσική Εκκλησία εμφορούμενη από άκρατο εθνικισμό με την τσαρική ιδεολογία,
θέλει να αγνοεί τους παραπάνω Κανόνας των Οικουμενικών Συνόδων και αναιρεί το
πνεύμα του 34ου Αποστολικού Κανόνος, που μιλάει για την
αλληλοπεριχώρηση Πρώτου και Συνοδικότητας, και δεν θέλει να δεχθεί τον
υπερεθνικό ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το πρόβλημα αυτό είναι κυρίως
πολιτικό και πολύ λιγότερο εκκλησιαστικό. Η Μόσχα επεδίωκε, από την εποχή
ανάπτυξης της Πανσλαβικής ιδεολογίας, τον έλεγχο των Ορθοδόξων ανά τη γη,
έλεγχος που θα της προσέδιδε και πολιτικό κύρος. Η παλαιά πολιτική των τσάρων
και το ιδεολόγημα της «τρίτης Ρώμης», που θα αντικαταστήσει την Κωνσταντινούπολη,
επανέρχεται στο προσκήνιο.
Ο πειρασμός της δύναμης, εξαιτίας της
πληθυσμιακής υπεροχής και της κρατικής υπόστασης και ισχύος, που δοκιμάζει και
ταλανίζει αιώνες τώρα τους Ρώσους, οδήγησε τη Ρωσική Εκκλησία να λάβει μια
Συνοδική Απόφαση, (26.12.2013), με την οποία αμφισβητεί το πρωτείο του
Οικουμενικού Πατριάρχη. Στην Απόφαση αυτή της Συνόδου της Ρωσικής Εκκλησίας το
οποίο τιτλοφορείται «Οι θέσεις του
Πατριαρχείου Μόσχας σχετικά με το ζήτημα της υπεροχής στην Καθολική Εκκλησία»,
γίνεται αναλυτική αναφορά και στο θέμα του Πρώτου στην Ορθόδοξη Εκκλησία, όπου
ξεκαθαρίζεται ότι για τη Μόσχα το πρωτείο του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως
είναι τιμητικό και όχι πρωτείο εξουσίας. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως
«έχει τα πρεσβεία τιμής με βάση τα ιερά
δίπτυχα, που αναγνωρίζονται από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες. Το ουσιαστικό
περιεχόμενο αυτής της υπεροχής καθορίζεται με συναίνεση των τοπικών Ορθοδόξων
Εκκλησιών, όπως εκφράζεται ιδίως από τις προπαρασκευαστικές συνεδριάσεις για
την σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας.»
Η Εκκλησία της Ρωσίας επιχειρώντας να αμφισβητήσει
τη συντονιστική λειτουργία του Φαναρίου, αναφέρεται στην παραπάνω Απόφαση ότι «δεν υπάρχει ούτε υπήρχε ποτέ στην Ορθόδοξη
Εκκλησία ένα ενιαίο διοικητικό κέντρο σε παγκόσμιο επίπεδο», πράγμα το
οποίο δεν αληθεύει ιστορικά, καθότι στη μετά το Σχίσμα εποχή υπάρχει ενιαίο
διοικητικό κέντρο, που εντοπίζεται στο θεσμό της Πενταρχίας και των Κανόνων των
Οικουμενικών Συνόδων.
Επίσης αμφισβητεί η Εκκλησία της Ρωσίας το
κανονικό δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου να παραχωρεί το Αυτοκέφαλο, ενώ
αυτή νομίζει ότι έχει το δικαίωμα να αναγνωρίζει αντικανονικά το Αυτοκέφαλο
στους Ρώσους της Αμερικής και της Ιαπωνίας και να θέτει με αυτόν τον τρόπο και
ζήτημα της Εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας στη Διασπορά. Θέλει δε να ξεχνάει ότι έλαβε το αυτοκέφαλο
της από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το έτος 1589 με Τόμο Πατριαρχικό, που
εκδόθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιερεμία τον Β΄ και ότι μέχρι τότε ανήκε
στην οικογένεια του Οικουμενικού Θρόνου.
Το πρόβλημα μας χρειάζεται προσευχή στο Θεό,
για να αποτρέψει νέες πληγές και σχίσματα στο Σώμα Του, δίδοντας Πνεύμα
ταπείνωσης, διακονικής αγάπης και διάκρισις σε όλους.
Ο Άρχοντας Μ. Ιερομνήμων κ. Αριστείδης Πανώτης,
γράφει σε υστερόγραφο σε ἀρθρο του στο Amen.gr και που δημοσιεύθηκε στις 7 Μαρτίου
2014 τα εξής : «Πρέπει να σημειωθεί ότι η Εκκλησία της Νέας Ρώμης
Κωνσταντινουπόλεως επιχειρεί να συνάξει επί
το αυτό (Ψαλμός 132) τους Ορθοδόξους κατά το κανονικό προνόμιο των πρεσβείων της. Αυτό πόρρω
απέχει από οιονδήποτε Παπισμό ανατολικού τύπου, όπως διαβάλλεται η Πηγή της Ευσεβείας μας από χιμαιρικές
ιδιοτελείς και υστερόβολες αποφάσεις συνοδικών κειμένων που
παρερμηνεύουν την πραγματική έκταση των
Πρεσβείων Δικαίου στην μη ισχανθείσα εκ της δοθείσης με Τόμους ανεξαρτησίας
σε θυγατρικές Εκκλησίες. Όσοι νομίζουν ότι με τον όγκο τους, την κοσμική ισχύ,
τον πλούτο τους ότι θα ισοπεδώσουν τα κανονικά προνόμια της Μητέρας τους
Εκκλησίας αθετούν τον αρχιερατικό όρκο
του μητροπολίτη Μόσχας Ιώβ για να λάβει την
πατριαρχική αξία από τον Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμία Β΄ το 1589 ! Η
νεκρανάσταση της τσαρικής τακτικής των παρεμβάσεων, η ανάσυρση από το παρελθόν
του ειδώλου του πανσλαβισμού ή τώρα του πανρωσισμού χρεοκόπησε ήδη στην
Ουκρανία ! Αύριο πού ; Οι εκκλησιαστικοί της Μόσχας πρέπει να ξεχάσουν την
μυθολογία του Φιλοθέου περί της Τρίτης Ρώμης που τους φόρτωσε οδύνες
στην Ιστορία και ας αναλογιστούν πως δεν έπαυσε να λειτουργεί στην Εκκλησία ο πνευματικός νόμος.»
Και τελειώνω επιλέγοντας από το μήνυμα «Σύναξις των Προκαθημένων Ορθοδόξων
Εκκλησιών» τα εξής :
«Εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του
Αγίου Πνεύματος.
Διά της Χάριτος του Θεού, οι Προκαθήμενοι των
Αγιωτάτων Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, προς τους απανταχού της γης
Ορθοδόξους πιστούς, τους ανά τον κόσμον αδελφούς χριστιανούς και προς πάντα
άνθρωπον καλής θελήσεως, ευλογίαν από Θεού και ασπασμόν αγάπης και ειρήνης. …
1. Συνελθόντες διά
της Χάριτος του Παναγάθου Θεού, τη προσκλήσει του της Κωνσταντίνου Πόλεως
Αρχιεπισκόπου και Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου εν Φαναρίω, μεταξύ 6ης
και 9ης Μαρτίου 2014, συνεσκέφθημεν εν αδελφική αγάπη περί των
απασχολούντων σήμερον την Αγιωτάτην ημών Εκκλησίαν ζητημάτων. … Η Μία, Αγία,
Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξος ημών Εκκλησία εν τω κόσμω παροικούσα, βιώνει
και αυτή τας προκλήσεις του ανθρώπου εκάστης εποχής. … Διά τον λόγον αυτόν
συνήλθομεν επί το αυτό διά να εγκύψωμεν εις τους πειρασμούς και τα προβλήματα
τα οποία αντιμετωπίζει σήμερον η ανθρωπότης. …
2. Αναλογιζόμενοι
την οδύνην των ανθρώπων ανά τον κόσμον, εκφράζομεν την συμπάθειάν μας διά το
μαρτύριον και τον θαυμασμόν μας διά την μαρτυρίαν των χριστιανών εν τη Μέση
Ανατολή, Αφρική και αλλαχού της γης. … Καταδικάζομεν πάσαν μορφήν τρομοκρατίας
και θρησκευτικής ύβρεως. Η απαγωγή των Μητροπολιτών Παύλου και Ιωάννου, άλλων
κληρικών, ως και των μοναζουσών της εν Μααλούλα Ιεράς Μονής της Αγίας Θέκλης,
αποτελεί χαίνουσαν πληγήν και ζητούμεν την άμεσον απελευθέρωσίν των.
Απευθύνομεν έκκλησιν εις πάντα εμπλεκόμενον προς άμεσον κατάπαυσιν των
στρατιωτικών επιχειρήσεων, απελευθέρωσιν των αιχμαλώτων και εδραίωσιν της
ειρήνης εν τη περιοχή δια του διαλόγου. Οι εν Μέση Ανατολή χριστιανοί αποτελούν
την ζύμην της ειρήνης. Ειρήνη δια πάντα άνθρωπον σημαίνει επίσης ειρήνη διά
τους χριστιανούς. Στηρίζομεν το Πατριαρχείον Αντιοχείας εις την πνευματικήν και
ανθρωπιστικήν διακονίαν αυτού, ως επίσης και τας προσπαθείας αυτού διά την
παλινόρθωσιν της περιοχής και την παλιννόστησιν των προσφύγων.
3. Ενθέρμως
προσευχόμεθα υπέρ της διεξαγωγής ειρηνικών διαπραγματεύσεων και της εν προσευχή
καταλλαγής προς έξοδον εκ της εν Ουκρανία συνεχιζομένης κρίσεως. Καταδικάζομεν
τας απειλάς βιαίας καταλήψεως Ιερών Μονών και Ναών και προσευχόμεθα διά την
επιστροφήν των αδελφών ημών, των σήμερον ευρισκομένων εκτός της κοινωνίας μετά
της Αγίας Εκκλησίας.
4. Η παγκόσμιος
οικονομική κρίσις αποτελεί θεμελιώδη απειλήν διά την δικαιοσύνην και την ειρήνην
είς τοπικόν και παγκόσμιον επίπεδον. … Τα αίτια της κρίσεως ταύτης δεν είναι
αμιγώς οικονομικά. Είναι και πνευματικής και ηθικής φύσεως. …
5. Η Εκκλησία
καλείται να αρθρώση τον προφητικόν της λόγον. Εκφράζομεν την ειλικρινή ημών
ανησυχίαν διά τας τοπικάς και παγκοσμίους τάσεις, αι οποίαι απαξιώνουν και διαβιβρώσκουν
τας αρχάς της πίστεως, την αξιοπρέπειαν του ανθρωπίνου προσώπου, τον θεσμόν του
γάμου και το δώρον της δημιουργίας. … Αποστολή ημών είναι η διαφύλαξις του
φυσικού περιβάλλοντος ως οικονόμων και ουχί ως κατόχων αυτού. Κατά την περίοδον
ταύτην της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής προτρεπόμεθα τον κλήρον και τον λαόν
ημών να επιδείξουν πνεύμα μετανοίας, να βιώσουν την καθαρότητα της καρδίας, την
ταπείνωσιν και την συγχωρητικότητα, …
6. Η Σύναξις αύτη
των προκαθημένων συνιστά δι’ ημας μίαν ευλογημένην ευκαιρίαν, ίνα
επαναβεβαιώσωμεν την ενότητα ημών διά της κοινωνίας και της συνεργασίας. Επιβεβαιούμεν
την αφοσίωσιν ημών εις την έννοιαν της συνοδικότητος, … Η καρδία ημών στρέφεται
προς την από μακρού αναμενομένην Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον της Ορθοδόξου Εκκλησίας,
διά να μαρτυρήσωμεν την ενότητα αυτής, ως και την ευθύνην και την στοργήν της
προς τον σύγχρονον κόσμον. Η Σύναξις συνεφώνησεν ότι η προπαρασκευαστική της
Συνόδου εργασία πρέπει να εντατικοποιηθή. Ειδική Διορθόδοξος Επιτροπή θα αρχίση
το έργον αυτής από του Σεπτεμβρίου 2014 και θα ολοκληρώση αυτό μέχρι του Αγίου
Πάσχα του έτους 2015. Θα ακολουθήση Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις κατά το
πρώτον ήμισυ του έτους 2015. Άπασαι αι αποφάσεις, τόσον κατά τας εργασίας της
Συνόδου, όσον και κατά τα προπαρασκευαστικά στάδια αυτής, θα λαμβάνωνται καθ’
ομοφωνίαν. Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας θα συγκληθή υπό
του Οικουμενικού Πατριάρχου εν Κωνσταντινουπόλεως εν έτει 2016, εκτός
απροόπτου. Η Σύνοδος θα προεδρεύηται υπό του Οικουμενικού Πατριάρχου. …
7. Αναποσπάστως
συνδεδεμένη προς την ενότητα είναι η ιεραποστολή. … Η Εκκλησία δεν ζη διά τον
εαυτόν της, αλλά οφείλει να μαρτυρή και να μοιράζηται τα δώρα του Θεού μετά των
εγγύς και των μακράν. …
8. Ζώμεν εντός
ενός κόσμου, όπου η πολυπολιτισμικότης και ο πλουραλισμός συνιστούν
αναπόφευκτον πραγματικότητα και συνεχώς μεταβαλλομένην. Έχομεν επίγνωσιν του
γεγονότος ότι ουδέν θέμα της εποχής μας δύναται να θεωρηθή ή επιλυθή άνευ
αναφοράς εις το παγκόσμιον, καθώς και ότι οιαδήτις πόλωσις μεταξύ τοπικού και
παγκοσμίου καταλήγει εις αλλοίωσιν του ορθοδόξου φρονήματος. Ως εκ τούτου,
ενώπιον και αυτών εισέτι των διαφωνιών, διαχωρισμών και διαιρέσεων, είμεθα
αποφασισμένοι να διακηρύξωμεν το μήνυμα της Ορθοδοξίας. Αναγνωρίζομεν ότι ο
διάλογος τυγχάνει πάντοτε καλλίτερος της συγκρούσεως. Η αποχώρησις και η
απομόνωσις ουδέποτε αποτελούν επιλογήν. …
9. Παρά τας
ανωτέρω προκλήσεις, διακηρύσσομεν το Ευαγγέλιον του Θεού … Ω πρέπει πάσα δόξα,
τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Εν Φαναρίω, τη 9η Μαρτίου
2014
Ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος
Ο Αλεξανδρείας Θεόδωρος
Ο Ιεροσολύμων Θεόφιλος
Ο Μόσχας Κύριλλος
Ο Σερβίας Ειρηναίος
Ο Ρουμανίας Δανιήλ
Ο Βουλγαρίας Νεόφυτος
Ο Γεωργίας Ηλίας
Ο Κύπρου Χρυσόστομος
Ο Αθηνών Ιερώνυμος
Ο Βαρσοβίας Σάββας
Ο Τιράνων Αναστάσιος
Χρήστος Κ. Τσούβαλης
Με σαφήνεια ο κ. Τσούβαλης μου έλυσε πολλές απορίες. Η παράθεση των συγκεκριμένων ιερών Κανόνων αποδεικνύει την διακονία ενότητας την οποία εκφράζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Από την άλλη μεριά χωρίς καμιά δυσκολία βλέπει καθένας μας τις επεμβάσεις που έχει κάνει το Πατριαρχείο Μόσχας σε άλλες σλαβικές χώρες και όχι μόνο. Η αναφορά σε ιστορικά Εκκλησιαστικά γεγονότα του 20ου αιώνα επικυρώνουν την σκέψη του παρόντος κειμένου. Η Ρωσική Εκκλησία εμφορούμενη από άκρατο εθνικισμό με την τσαρική ιδεολογία, και την συμπόρευση τώρα της επεκτατικής πολιτικής του Πούτιν (δες τα γεγονότα στην Κριμαία κ. ά.). Η Μόσχα επιδιώκει από Εκκλησιαστικής και πολιτικής πλευράς την ανάπτυξης της Πανσλαβικής ιδεολογίας, τον έλεγχο των Ορθοδόξων ανά τη γη. Έλεγχος που θα της προσδώσει και πολιτικό κύρος. Η παλαιά πολιτική των τσάρων και το ιδεολόγημα της «τρίτης Ρώμης», που θα αντικαταστήσει την Κωνσταντινούπολη, επανέρχεται στο προσκήνιο. Κάθε φορά που η πολιτική ενεπλέχθη στα Εκκλησιαστικά με την καταπάτηση των θείων και ιερών Κανόνων ήλθε καταστροφή και διαίρεση στην Εκκλησιαστική ενότητα. Δεν φτάνουν μόνο οι προσευχές για «ενότητα των Αγίων του Θεού Εκκλησιών» ανάγκη είναι και η πράξη εκτός από λόγια.
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Από την μια το Πατριαρχεία Κωνσταντινουπόλεως και Μόσχας, από την άλλη τα Πατριαρχεία Αντιοχείας και Ιεροσολύμων έχουν διαφορές διοικητικές που επιφέρουν ψυχρότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Ο κατακερματισμός με τις πολλές ορθόδοξες «Εθνικές» Εκκλησίες στην Ευρώπη στην Αμερική και προ ετών στην Αυστραλία. Σε μια πόλη υπάρχουν Εκκλησίες Ελληνικές, Ρωσικές, Βουλγαρικές, Ρουμανικές, παντός Πατριαρχείου και Αρχιεπισκοπής με τον δικό τους Επίσκοπο. Μπήκα στον ιστοχώρο –κατά τύχη- της Μητρόπολης Γερμανίας και διάβασα ότι εκτός από το Οικουμενικό Πατριαρχείο υπάρχουν [Εξαρχία των ορθοδόξων παροικιών ρωσικής παραδόσεως στη Δυτική Ευρώπη (Οικουμενικό Πατριαρχείο), Μητρόπολη για τη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη (Πατριαρχείο Αντιοχείας), Η Ιερά Επισκοπή Βερολίνου της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας (Εκκλησία Ρωσίας), Η Ιερά Ρωσική Ορθόδοξος Επισκοπή του ορθοδόξου Επισκόπου Βερολίνου και Γερμανίας Ρωσική Ορθόδοξος Εκκλησία της Διασποράς (Εκκλησία Ρωσίας), Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας στη Γερμανία (Εκκλησία Ρωσίας), Επισκοπή για την Κεντρική Ευρώπη (Εκκλησία Σερβίας), Μητρόπολη για τη Γερμανία, την Κεντρώα και τη Βόρεια Ευρώπη (Εκκλησία Ρουμανίας),Επισκοπή Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης(Εκκλησία Βουλγαρίας)] και ο χορός καλά κρατάει.
3. Για όλα αυτά οι ιεροί Κανόνες δεν λένε τίποτα σε αυτούς που ιδρύουν Εκκλησίες σε άλλες δικαιοδοσίες με την οποία διαιρούν την ενότητα των Ορθοδόξων και κάνουν την Εκκλησία μια Εθνική υπόθεση; Βεβαίως και λένε αλλά τα συμφέροντα (εθνικά, πολιτικά. Οικονομικά) είναι πάνω από την ενότητα της Εκκλησίας
4. Αυτή την αμαρτία την έχει και η Ελλάδα στο εξωτερικό. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάθε ορθόδοξο Κράτος έχει την δικιά του αντιπροσωπία και γραφείο. Θα πω κάτι τελικά, μήπως –λέω- μήπως σε αυτό τον τομέα οι Παπικοί είναι καλύτεροί μας;
Σε αυτόν τον τομέα ίσως αλλά στην ανώτατη διοίκηση της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας έχουν κάνει σοβαρές μεταβολές που φτάνουν να θεωρούνται θεολογικά προβλήματα
ΔιαγραφήΚαλά τα γράφεις κ. Τσούβαλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ηγέτες όμως δεν έχουν μάθει να διαβάζουν ή να ακούν, μόνο να διδάσκουν και να αποφασίζουν ξέρουν.
Τους δε Κανόνες τους επικαλούνται μόνο όταν υπερασπίζουν την γνώμη τους και κατά περίπτωση.
Οι Κανόνες αυτοί είναι διοικητικοί δεν είναι δογματικοί. Γράφτηκαν εδώ και 1500 χρόνια για να διευθετήσουν κάποια κατάσταση του τότε. Τώρα όλα άλλαξαν. Δεν υπάρχει ούτε το Ανατολικό ούτε το Δυτικό Ρωμαϊκό κράτος. Να βρεθεί μια νέα φόρμουλα για να βρεθούν λύσεις. Τότε γράφτηκαν για να εξυπηρετήσουν πολιτικές σκοπιμότητες. Ας ξαναγραφτούν στην σημερινή διοικητική διάρθρωση των κρατών και την συμμαχιών
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Πατριαρχείο της Μόσχα πάντα συμπλέει με την κρατική εξουσία την τσαρική, την σοβιετική, τώρα με τον Πούτιν. Δεν ακούει κανένα και όπως δήλωσε και ο Μόσχας είναι πάνω από όλα εθνική εκκλησία. Οι ιεροί κανόνες δεν φέρνουν χρήμα και «είναι πολλά τα λεφτά Άρη» από το Κρεμλίνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πρωτοπει κανεις γι αυτα τα ζητηματα και τι να ομολογησει...Για τη συνειδηση του πιστου λαου ,δεν υπαρχει πρωτος ,με την εννοια ''του πρωτου''.Ακομα και στο ευαγγελιο,πουθενα δεν υπαρχει η εννοια ''πρωτος ''στους αποστολους.Το βλεπουμε και στην αποκαλυψη αλλα και στις πραξεις.κεφ 15 στο 28''αποφασιστηκε ως σωστο απο το Αγ.Πνευμα και απο εμας.....οι δωδεκα...ισοτιμως αποφασιζαν συνεργεια του αγ.Πνευματος...........!ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ....ο δε λαος,αναγνωριζε την πιστοτητα αυτων.................Η ανωτατη αρχη λοιπον καθε αυτοκεφαλου εκκλησιας ειναι η συνοδικη των επισκοπων και η απανταχου η ''οικουμενικη συνοδος''με κριτηραια ευσεβειας την Αγ.Γραφη και την Ιερα παραδοση.Θεμελιον δε η κεφαλη ,Ο Κυριος Ημων Ιησους Χριστος-μας.Ουτε στις επιστολες του Παυλου ειπαρχει η λεξη ;;πρωτος...ουτε και στην αποκαλυψη.Επομενως την εκκλησια διευθυνει ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ Η Συνοδικη των Αποστολων και λοιπου πιστου λαου κατα την πτωχην μου αποψη.ΕΤΣΙ, πολιτευμα της εκκλησιας γενικως και διοικητικως ειναι το ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ,εξ ου και ισοτιμα κατεβηκε Το Αγ.Πνευμα την ημερα της Πεντηκοστης σε ολους τους αποστολους.πρξ 2,1-3)...Αρα το πολιτευμα ειναι συνοδικο καιοχι μοναρχικο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ τιτλος τιμης ,εχει τη θεση του να διαφυλασσει την ενοτητα και την κοινωνια των τοπικων εκκλησιων εν τη Ορθοδοξω πιστει και εν τη αγαπη και Θεια Ευχαριστια,να διαφυλασσει την αποστολικη συνοδικοτητα και τον τροπο βιωσεως της ενοτητας της εκκλησιας ως σωματος ΧΡΙΣΤΟΥ και Κοινωνιας αγ.Πνευματος.Οταν το Πατριαρχειο Αντιοχειας εχει ενοτητα εν τοις Μυστηριοις με τους Μονοφυσιτας...τι να πει κανεις για αποστολικους κανονες και Παραδοση;;;Ο Πατριαρχης Ιωακημ,εξεδωσε δυο εγκυκλιους για τα ανοιγματα με τους αιρετικους αποκαλεσας αυτους ''αναδενδραδες'(= θεωρια των κλαδων) με αυτα τα προσχηματα εισηλθαμε στο Π.Σ.Ε(Η εκκλησια ειναι το αθροισμα των επι μερους εκκλησιων και ποικιλων ομολογιων...)κατασκευασμα αντ-ορθοδοξο αφου η Ορθοδοξος Εκκλησια[η ΜΙΑ , Αγια,Καθολικη και αποστολικη] ειναι κοινωνια πιστεως *ΜΕ*τον ΧΡΙΣΤΟ.
ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΚΑΤΙ:
Ο Θεος εχει τους τροπους να διαφυλασσει το ΣΩΜΑ Του απο ολα και ολους....Να βαζει φραγματα και εμποδια στις πλανες και κακοδοξιες ακομα και αν ανοιξαν καποιοι κερκοπορτες,ακομη και αν η συμφωνος γνωμη των κεφαλων,δεν συναδει με το φρονημα της παραδοθεισης πιστης.Η ''κοινωνια των Εκκλησιων''ειναι αιρεσις^.Διοτι βλασφημει το Αγ.Πνευμα και θα κληρονομησουμε το ''ουε''κατα τον Ιωαννη Δαμασκηνο.Δεν υπαρχει ετερο ευαγγελιο και ετερο πνευμα...ολα τα αλλα το σωμα της εκκλησιας δεν τα αφορα .εκεινο που ζηταμε ειναι να εκφραζεται η αληθεια της Αποστολικης παραδοθεισης πιστεως η οποια σωζει.Οσο για τους ετεροδοξους και ετεροπιστους μια ειναι η ενδεδειγμενη οδος...επιστροφης...απο την ΘΥΡΑ...
Η εκκλησια δεν αιωρειται μεταξυ ουρανου και γης ωστε να κοιταξουν να σκαρφαλωσουν οι οπου γης αντιχριστοι και αντιθεοι.
Το καστρο της ορθοδοξιας ειναι εδω με θυρα ετοιμη να ανοιχθη σε οποιον πιστευσει και εχει διψα για αληθεια και ενωση με τον Χριστο μεσω του αγ.Πνευματος !!!
Δεν ειδαμε να υπαρχει καμια διψα στους απανταχου ετεροδοξους και ετεροθρησκους...
Αντιθετα,μαλλον η διψα για Χριστο μετεστραφη σε ενδειαφερον για συναινεση που δεν σωζει αλλα πληττει την σωτηρια και συγχωρηστε με , εαν καπου λαθευω.-π- -!-
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο επιλεκτικά ποιείται μνείαν των ιερών κανόνων όταν πρόκειται να κατοχυρώσει πρωτεία και δικαιοδοσίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ίδια στιγμή παραθεωρεί σκανδαλωδέστατα τους ιερούς κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις Ορθοδόξων και αιρετικών.
Επίσης παρεμβαίνει στα εσωτερικά τοπικών αυτοκεφάλων Εκκλησιών ενώ πρωτοστατεί στην άνευ κλητεύσεως και απολογίας έκπτωση ιεραρχών απ το θρόνο τους (όρα περίπτωση αοιδίμου Μεθοδίου Φούγια) και στον κανονικώς ανυπόστατο ψευτο-αφορισμό δεινών αντιαιρετικών θεολόγων (περίπτωση Ν. Σωτηρόπουλου).
Αυτά δεν τα βλέπει ο κ.Τσούβαλης;
Συμβιβάζεται η πολιτική εξουσία με την Εκκλησία;
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ» είπε ο Κύριος.
Το κείμενο του κου Τσούβαλη θα πρέπει να επιγράφεται "his master's voice"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκάθαρα τα λέγουν οι διαχρονικοί ιεροί Κανόνες. Η πιστή υπακοή φέρνει την ευρυθμία μέσα στην διοίκηση της Εκκλησίας. Κάθε αλλαγή των ιερών Κανόνων θα φέρουν την καταστροφή στην ενότητα της Μίας Αγίας και Καθολικής Εκκλησίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσα χρόνια κάτω από τα Σοβιέτ η Μόσχα και τα παρακλάδια της δεν έμαθαν τίποτα; Η ιστορία θα επαναληφθεί γιατί η επανάληψη είναι η μητέρα της μαθήσεως. Να γίνει εκκλησιαστικός και να μην το παίζει εθνικιστικός σλαβικός παράγοντας ο Κύριλλος.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Οι ιεροί κανόνες χρησιμοποιούνται από κάποιους επισκόπους σαν...κανόνια προκειμένου να απαξιώσουν όσους διαφωνούν μαζί τους"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακαριστός γέρων π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος.
Αυτό είναι το πρόβλημα βρε παιδιά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα προνόμια και τα δικαιώματα;
Ή ο οικουμενισμός, η εκκοσμίκευση, το γεγονός ότι ο λαός είναι αποίμαντος και παραπαίει, τα μυστήρια ευτελίζονται, οι παραθρησκείες οργιάζουν, οι αμβλώσεις πολλαπλασιάζονται, η αποστασία διογκώνεται;
Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως είναι η φιλόστοργη μητέρα. Γνωρίζει να υπομένει και να συγχωρά τα σφάλματα των παιδιών της. Πρέπει και να παιδιά ως ο άσωτος να μετανοήσουν για τις αστοχίες τους και με πνεύμα συντετριμμένο να ζητήσουν συγνώμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤεκμηριωμένη απάντηση έδωσε προ μηνών ο Μητροπολίτης Προύσης Ελπιδοφόρος με θέμα: «Primus sine paribus: Ἁπάντησις εἰς τὸ περὶ πρωτείου κείμενον τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας.»
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ 4:42 εκκλησιολογικά δεν υπάρχει "μητέρα Εκκλησία" παρά μόνο "αδελφή Εκκλησία".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοια "τεκμηριωμένη" απάντηση έδωσε ο μητροπολίτης Προύσης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή με την οποία ασεβέστατα ανέτρεξε στο δόγμα της Αγίας Τριάδος προκειμένου να τεκμηριώσει πρωτείο στο Βόσπορο;
Ο εντοπισμός των αντικανονικών πράξεων είναι εύκολος. Άνετα βρίσκεις Κανόνες. Πως μπορείς να συνετίσεις την εκκλησιαστική κοινότητα που προβαίνει σε αντικανονικότητες είναι το θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να γίνει κουβέντα. Γράφεις ότι δεν είναι «μητέρα» Εκκλησία η Κωνσταντινούπολη αλλά αδελφή. Άντε να συμφωνήσω. Τότε γιατί στον ήχο πλάγιο του Δ΄ την Κυριακή ψάλει η Εκκλησία για τα Ιεροσόλυμα «Χαῖρε Σιὼν ἁγία, Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, Θεοῦ κατοικητήριον∙ σὺ γὰρ ἐδέξω πρώτη, ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, διά τῆς Ἀναστάσεως.»;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια ποια πληθυσμιακή υπεροχή της Ρωσικής Εκκλησίας λες κύριε Τσούβαλη. Οι θρησκεύοντες στην Ρωσία είναι ελάχιστο ποσοστό. Η αθεΐα κάνει θραύση. Αν πας μια εκδρομή θα δεις ότι οι Εκκλησίες είναι αδειανές. Γέμισε η Εκκλησία από δεσποτάδες και παπάδες και δεν υπάρχουν πιστοί. Μην ζούμε με τα ψέματα και περισσότερο να δει την τραγικότητά της η Ρωσική Εκκλησία και να προσπαθήσει να κατηχήσει τον κόσμο. Δεν πάει καθόλου καλά η Ρωσία. Από έξω δείχνει σαλόνια και μέσα είναι αλώνια.
ΑπάντησηΔιαγραφή"εἰ δὲ ἀλλήλους δάκνετε καὶ κατεσθίετε, βλέπετε μὴ ὑπ' ἀλλήλων ἀναλωθῆτε. ... "
ΑπάντησηΔιαγραφήΓαλ. 5 :15
Αγαπητέ ομογάλακτε αδελφέ Χρήστο συγχαίρω διότι υπερασπίζεσαι τα δίκαια του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ορθοδόξου Εκκλησίας γενικότερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙ.
Ο κ. Τσούβαλης έβαλε τα πράγματα στην θέση τους από Κανονικής και ιστορικές μεριάς. Ας ενταθούν οι προσευχές μας για τη ενότητα των κατά τόπους εκκλησιών μεταξύ τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ βασική αιτία διαμάχης και έντασης της Κωνσταντινούπολης με την Μόσχας είναι οι εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες τις οποίες εκλαμβάνουν όχι ως πρόσφορο έδαφος διάδοσης της ιεραποστολής, της αγιότητας και ανάδειξης της εν Χριστώ σωτηρίας αλλά αντιθέτως ως έδαφος νέου πλουτισμού κατά το πρότυπο των αποικιοκρατών δυτικών στις χώρες που πήγαιναν για ιεραποστολή(;) αλλά και τακτοποίησης νέων μιτροφόρων τέκνων τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πιο απαράδεκτο είναι ότι προσδίδουν πολιτικές διαστάσεις στις δικαιοδοσίες τούτες στη βάση της γνωστής παρασκηνιακής αντιπαράθεσης Δύσης και Ανατολής η καλύτερα ΗΠΑ και Ρωσίας (Ψυχρός εκκλησιαστικός πόλεμος).
Μέσα στο πλαίσιο αυτό έχει θεσμοθετηθεί ένα ιδιότυπο καθεστώς φαρισαϊσμού, το οποίο αντιτίθεται στον ευαγγελικό λόγο και στις διδαχές του Κυρίου!
Το καθεστώς αυτό δυστυχώς προκαλεί στις δύο Εκκλησίες ένα αθέμιτο ανταγωνισμό, ο οποίος φθάνει στο σημείο του απαράδεκτου φλερτ με τον θεομίσητο παπισμό μέσα από ανούσιους διαλόγους τους οποίους ονομάζουν δήθεν θεολογικούς!!!
Πέρα τούτων ο κ. Τσούβαλης μας έδωσε την θεολογική θέση που θα μπορούσε να είναι λύση του προβλήματος αν δεν είχε άλλα παρακλάδια.
Συγχαίρω και τον κ. Κωστόπουλο γνωστό φιλοπατριαρχικό για την επιλογή της παρουσίασης του σημαντικού αυτού κειμένου.
Ε. Μ.
Οι Ιεροί Κανόνες τα λέγουν όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μαθητεύσουν εις αυτούς οι Προκαθήμενοι των Εκκλησιών.
Προς 6:16: γινώσκεις ά αναγινώσκεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ δεν υφίσταται "μήτηρ Εκκλησία". Συμβατικά-ιστορικά ναι!
Την δικαιοσύνη και την τήρηση ανεξαιρέτως των Κανόνων της Εκκλησίας πρέπει να την κάνουν πράξη οι Επίσκοποι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπου διάβασα ότι η Ρωσική Σύνοδο έκανε μέλος της μετά τα γεγονότα σε Ουκρανία και την απόσχιση της Κριμαία τον τοποτηρητή Μητροπολίτη Κιέβου. Η πολιτική και ο Εθνικισμός στην δόξα του. διάβασα ότι στην Ουκρανία υπάρχουν και άλλες δύο ορθόδοξες Εκκλησίες (Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία - Πατριαρχείο του Κιέβου και η Ουκρανική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία). Κάποια από αυτές ζητούν να τους αναγνωρίσει ο Κωνσταντινουπόλεως. Γιατί το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν τους παίρνει στους κόλπους του;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Μόσχα τα γνωρίζει και τα διαδικαστικά και τους Κανόνες. Δε θέλει να πειθαρχήσει και θα κάνει την δικιά της επεκτατική εκκλησιαστική υπεροχή για να δείξει ότι οι εθνικές σλαβικές εκκλησίας την ακολουθούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε η Κωνσταντινούπολη τι θα μπορούσε να κάνει; Και με ποια δύναμη;
Στην ορθοδοξία υπάρχει αναρχία.
Τα διοικητικά είναι ένας αχταρμάς. Πάω στο ναό κάνω την προσευχούλα μου και δεν με νοιάζει ούτε ποιος είναι ο παπάς ούτε ο δεσπότης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Βαρθολομαίος είναι απλός. Ούτε προστασίες. Ούτε τυμπανοκρουσίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κύριλλος έχει ακολουθία με υποτακτικούς λαϊκούς αστυνομικούς στρατιωτικούς και κάθε φορά που λειτουργάει έχει και καμιά πενηνταριά δεσποτάδες ως ορτινάτζες.
Το Φανάρι έχει την πολυτέλεια της απλότητας.
Η στενότερη διορθόδοξη συνεργασία για την ενότητα της Ορθοδοξίας δεν θα γίνει ποτέ πραγματικότητα. Δεν πιστεύω να φτάσουν στην Σύνοδο αυτή το 2016. Όσο μπαίνουν οι προσωπικές φιλοδοξίες τόσο και θα παγώνει η συνεργασία. Τον καιρό των Οικουμενικών Συνόδων οι Επίσκοποι πειθαρχούσαν στην εντολή του Αυτοκράτορα. Τώρα που είναι κάθε Εκκλησία ανεξάρτητη οι επίσκοποι το παίζουν δεσποτάδες και δεν μπορούν να ανεχθούν τον δεσπότη που θα τους μαζέψει αυτός και όχι αυτοί. Καταδικάζουν τον παπισμό αλλά ο καθένας από αυτούς είναι ένας πάπας που θα δίνει εντολές και οι άλλοι θα κάνουν μετάνοιες. Το ίδιο συμβαίνει παντού. Στις ενορίες υπάρχει πόλεμος γιατί ο υφιστάμενος δεν αποδέχεται τον προϊστάμενο. Αυτή είναι η αμαρτία από την οποία δεν θα ξεφύγει ποτέ το ανθρώπινο μέρος της Θεανθρώπινης εκκλησίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος δημιουργούσε προβλήματα. Στην αρχή υπήρξε μια ελπίδα ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος να μην είναι σκληροπυρηνικός. Βγήκε χειρότερος. Η φαγωμάρα θα συνεχισθεί μέχρι να ταπεινωθεί η Μόσχα και να συμβιβασθεί με την αλήθεια την οποία εκφράζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ως πιστός θεράπων των θείων και ιερών Κανόνων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος από ετών αμφισβητεί «τα πρωτεία» του Οικουμενικού Πατριαρχείου επικαλούμενος «την πληθυσμιακή υπεροχή της Ρωσίας», μια θέση ,η οποία άρχισε να διατυπώνεται όλο και πιο καθαρά μετά την πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων, με την υποστήριξη της πολιτικής ηγεσίας της Ρωσίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαίως ο Πατριάρχης Κύριλλος, χρόνια υπεύθυνος των διεθνών σχέσεων του Πατριαρχείου της Μόσχας, γνωρίζει καλά τους κανόνες του παιχνιδιού, και δεν τον ενδιαφέρουν οι Κανόνες τους οποίους παρέθεσε ο κ. Τσούβαλης εδώ. Αυτό δείχνει και η ενεργή δράση του Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, που περιοδεύει για να υλοποιήσει τους στόχους της Μόσχας.
Η Μόσχα τα τελευταία χρόνια αμφισβητεί και την ισχύ του πατριαρχείου Ιεροσολύμων στους Αγίους Τόπους, αφού και εκεί ζουν χιλιάδες Ρωσοεβραίοι. Και δεν είναι τυχαίο ότι πατριάρχη Μόσχας έσπευσαν να προσκαλέσουν για επίσημη επίσκεψη οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι και έχει γεμίσει τους αγίου Τόπους με Ρώσους μοναχούς μοναχές και κληρικούς. Με σκοπό την αλλαγή του Πατριαρχείου από Ελληνορθοδόξου σε κάτι άλλο.
Θέλει προσοχή και συντονισμένες ενέργειες διεθνούς επιπέδου. Το παιχνίδι των εντυπώσεων το έχει χάσει η Κωνσταντινούπολη όπως δείχνουν τα έως τώρα γεγονότα . Δεν διαθέτει ισχυρές προσωπικότητές εκτός του Πατριάρχη, για να μεταλαμπαδεύσει τους στόχους, ούτε υψηλές πολιτικές διασυνδέσεις για να υποστηρίξουν τα δίκαια της Κωνσταντινούπολης. Καλά τα κείμενα που διαφωτίζουν όπως αυτό του κ. Τσούβαλη. Καλή και η υποστήριξη του κ. Κωστόπουλου προς την Κωνσταντινούπολη με την φιλοξενία άρθρων, παρόλο που από blogs κατά καιρούς του σούρνουν πολλά για τα φιλικά του αισθήματα προς τον Οικουμενικό θρόνο.
Πρέπει το Φανάρι με τους δικούς του ανθρώπους να οργανωθεί και να υποστηρίξει τον Θεσμού του Οικουμενικού Θρόνου.
Ταύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Κύριε Κωστόπουλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πρωτίστως για το ότι δεχθήκατε να δημοσιευθεί στον Ιστολόγο σας το άρθρο μου (http://anastasiosk.blogspot.gr/2014/03/blog-post_3014.html) «αντικανονικές πράξεις και ενέργειες του Πατριαρχείου της Ρωσίας», αλλά ευχαριστώ και τους 35 ανωνύμως σχολιάσαντες αυτό.
Θα σας παρακαλέσω όμως να δεχθείτε να δημοσιεύσετε, για ελάχιστους, και μερικές συμπληρωματικές πληροφορίες :
Οι Ιεροί Κανόνες και οι κανονικές διατάξεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, που αφορούν τη νομοθετική εξουσία της Εκκλησίας ως προς τα ζητήματα τάξεως και εκκλησιαστικής διοικήσεως, κωδικοποιούμενοι «ανανεούνται», αλλά μόνον με ομόφωνη Απόφαση Μεγάλης της Ορθοδόξου Εκκλησίας Συνοδου και όχι με Απόφαση τοπικής Συνόδου, επειδή «ίδια συμφέροντα και βλέψεις μιας επί μέρους Εκκλησίας το υπαγορεύουν».
«Η Ορθόδοξος Εκκλησία, κατά τον Al. Schmemann, Εσθονό κληρικό της Ορθόδοξης Ρωσικής Διασποράς και θεολόγο Καθηγητή της Θεολογικής Ακαδημίας του Αγίου Βλαδιμήρου της Νέας Υόρκης, εγνώριζε πάντοτε τον πρώτον επίσκοπον εν εκάστη περιφερεία μητροπολίτην, αρχιεπίσκοπον, πατριάρχην και τον πρώτον εν τοις επισκόποις της Οικουμενικής Εκκλησίας». Τον όρο «μητροπολίτης» τον συναντάμε στον 4ο Κανόνα της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Ο μητροπολίτης, κατά τον αοίδιμο Μητροπολίτη Σάρδεων Μάξιμο, ονομάζονταν και «πρωτεύων» ή ο «της πρώτης καθέδρας». Ο πρώτος της Οικουμενικής Εκκλησίας επίσκοπος μετά το σχίσμα είναι ο Κωνσταντινουπόλεως, επειδή αναγνωρίζεται, από τον δ΄ αιώνα, με απόφαση οικουμενικών Συνόδων ως ισότιμος, ισοδύναμος και ισόκυρος του επισκόπου Ρώμης.
Τα πρεσβεία της πρωτοκαθεδρίας του επισκόπου της Κωνσταντινουπόλεως είναι «πρεσβεία τιμής και αυτοθυσιαστικής διακονίας» και όχι πρεσβεία εγκοσμίου εξουσίας.
Η εδρεύουσα στην Κωνσταντινούπολη «Πρωτόθρονος Μήτηρ Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία», έχει το αποκλειστικό κανονικό δικαίωμα, να βοηθεί τις Εκκλησίες, που ζητούν, ως κλήρος και λαός, από τη Μητέρα Εκκλησία τους, που δέχθηκαν τον Χριστριανισμό και υπάγονταν μέχρι τότε ως Επαρχία του Οικουμενικού Θρόνου, «να ανακηρύττη αυτάς εκκλησιαστικώς και αυθεντικώς εις αυτοδιοικήτους, αυτονόμους και αυτοκεφάλους». Αυτό έκανε η Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως από τον 15ο αιώνα μέχρι σήμερα. Έτσι ανακήρυξε ως αυτοκέφαλες Εκκλησίες : τη Ρωσσία (1448, 1589, 1917), τη Σερβία (1831, 1879,1920), τη Ρουμανία (1885, 1925), την Ελλάδα (1850), τη Βουλγαρία (1945, 1961), την Πολωνία (1924), την Αλβανία (1937), τη Γεωργία(Ιβηρία) (1990) και την Τσεχία-Σλοβακία (1923, 1998), καθώς και ως αυτόνομες τη Φιλλανδία (1923) και την Εσθονία (1923).
Με εκτίμηση
Χρήστος Κ. Τσούβαλης Αρχων Οστιάριος του Οικ. Θρόνου