Ο π. Πολυκαρπος Μπόγρης στο «Ενορία εν δράσει...»

 Του Κωνσταντίνου Δαντίλη

«Από τις διδαχές του Ιερού Ψαλτηρίου» άντλησε σκέψεις για την ομιλία που πραγματοποίησε ο Αρχιμανδρίτης Πολύκαρπος Μπόγρης, Γραμματέας της Συνοδικής Επιτροπής Νεότητος της Εκκλησίας της Ελλάδος, στο πλαίσιο του προγράμματος «Ενορία εν δράσει...» της Ευαγγελίστριας Πειραιώς την Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015. 

Ο π.Πολύκαρπος καταρχάς επεσήμανε ότι το ψαλτήρι κατέχει ξεχωριστή θέση στον κανόνα των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης, εξηγώντας παράλληλα πως οι ψαλμοί είναι «κατά βάση Προσευχές Δοξολογητικές, Ευχαριστήριες και Δεητικές». 

Μιλώντας αναλυτικότερα για τον ψαλμό «Μακάριος ανήρ», σημείωσε πως «η ευτυχία είναι μια απαίτηση της καρδιάς μας, της ευλαβούς ζωής μας και επίσης είναι καρπός της μελέτης του Λόγου του Θεού και της εφαρμογής του Λόγου του Θεού στη ζωή μας».

Τόνισε πως οι άνθρωποι του Θεού δεν περιμένουν κάποια περιστασιακά γεγονότα για να αισθανθούν ευτυχισμένοι. «Και μόνο η αίσθηση της παρουσίας του Θεού στη ζωή μας, μας κάνει να νοιώθουμε συνεχώς και να είμαστε ευτυχισμένοι, γιατί ο Θεός αποτελεί το κέντρο της ζωής μας», είπε χαρακτηριστικά, φέρνοντας σε αντίθεση τους ανθρώπους «που δεν έχουν τη σφραγίδα του Θεού», οι οποίοι «βλέπουν το καθετί βαρύ και ασήκωτο. Και τη χαρά ακόμη. Όχι μόνο τη στεναχώρια τους, αλλά και η χαρά ακόμη, αν δεν έχει τη Χάρη του Θεού, τότε δεν είναι χαρά. Είναι κάτι που πολύ εύκολα τελειώνει, σβήνει, δύει περιμένοντας κάποια άλλη στιγμή να ξαναέρθει κάτι άλλο». 

Υπογραμμίζοντας πως η υποδούλωση στην αμαρτία φέρνει σκλήρυνση στην καρδιά μας, ότι η αμαρτία επηρεάζει το άνθρωπο και πως όταν συναντάμε την αμαρτία πουλάμε την ελευθερία και την αγάπη μας, αναφέρθηκε στην ευτυχία του πιστού ανθρώπου «που δεν δέχεται να ακούσει τα θελήματα και τις συμβουλές των ασεβών».

Σε άλλο σημείο του κηρύγματός του ο π.Πολύκαρπος επεσήμανε πως η κοινωνία μας, δεν είναι μια κοινωνία Αγγέλων, αλλά ανθρώπων που θα πρέπει να βάζουν όρια. «Μακριά από ανθρώπους που δεν έχουν να μας προσφέρουν τίποτα» είπε με έμφαση, προσθέτοντας: «Μπορούμε να προσευχόμαστε, μπορούμε να πέφτουμε με τα γόνατα κάτω και να τους θυμόμαστε, μπορεί να καίγεται η καρδιά μας γιατί δεν έχει έρθει ο Θεός ακόμα στη δική τους την καρδιά, αλλά διακριτικά εάν δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να κρατήσουμε τα χαρακτηριστικά μας και να μπορέσουμε επίσης να μαρτυρήσουμε τον αληθινό Θεό σε αυτούς τους ανθρώπους».

«Η αλήθεια του Θεού και ο άνθρωπος του Θεού, δεν έχει να φοβηθεί ούτε το μαχαίρι, ούτε οποιοδήποτε φονικό όπλο που θέλει τον άνθρωπο - όπως τους μάρτυρές μας – να αφανίζουν το σώμα του, αλλά όχι την ψυχή του», είπε στη συνέχεια ο π.Πολύκλαρπος, τονίζοντας πως «απέναντι στην αμαρτία χρειάζεται ηρωικό φρόνημα, σταθερή απόφαση, δύναμη και θέληση».

Σημείωσε ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να έχει καθόλου χώρο για τις αμαρτίες, πως «μικρές παραχωρήσεις οδηγούν σε μεγαλύτερες» και πως ο νόμος του Κυρίου δεν είναι εντολή, αλλά ζωή. «Οι εντολές του Θεού, κρύβουν τον ίδιο το Θεό» είπε, προτρέποντας όλους σε καθημερινό ενδιαφέρον για μελέτη του Λόγου του Θεού. «Όχι απλώς διάβασμα, αλλά μελέτη», είπε χαρακτηριστικά, συμπληρώνοντας πως δεν φτάνει μόνο να ξέρουμε, αλλά να βιώνουμε.

Αναφερόμενος στην σημαντικότητα της πίστης, υπογράμμισε: «Η πίστη, οδηγεί στην εμπιστοσύνη στο Θεό. Η έλλειψη πίστης οδηγεί σε όλη αυτή την αβεβαιότητα που έχουν σήμερα οι άνθρωποι». «Η πίστη κάνει τον άνθρωπο, όχι απλά ενάρετο, τον κάνει να είναι σίγουρος και να ξέρει ότι μπορεί να περπατά. Και ότι και από τα δύσκολα πολλές φορές που επιτρέπει, κάτι καλό θα βγει». 

Επεσήμανε πως ο Δαυίδ παρουσιάζει τον ευσεβή άνθρωπο σαν δέντρο ισχυρό, ενώ τον ασεβή σαν χνούδι που πηγαίνει, όπου τον πηγαίνει ο άνεμος «χωρίς να έχει εστία, έναν τόπο, χωρίς να έχει ρίζες. Και ο άνθρωπος που δεν έχει ρίζες είναι αποκομμένος από τη ζωή». Και η αμαρτία μας αποκόπτει από τον χορηγό της ζωής. «Η αμαρτία δημιουργεί και θράσος» προσέθεσε, τονίζοντας  πως όταν διαπράττουμε μια αμαρτία, ο διάβολος είναι δίπλα μας και μας λέει «κάνε το» και όταν διαπράττουμε την αμαρτία, μας αφήνει μόνους. «Μας κινεί για να αμαρτήσουμε, αλλά για να απολογηθούμε για αυτό που κάνουμε, είμαστε μόνοι μας».

Ολοκληρώνοντας του κήρυγμά του ο π.Πολύκαρπος Μπόγρης, τόνισε:

«Ο Δαυίδ μας ετοιμάζει για να ανέβουμε τις βαθμίδες των ψαλμών». «Θέλουμε να είμαστε ευσεβείς και θέλουμε να είμαστε με το Θεό, γιατί μόνο έτσι η ζωή μας έχει πλέον λόγο, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να ζούμε, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να δικαιολογούμε την αιτία της ύπαρξής μας: Να δοξάζεται το όνομα του Θεού, να μαρτυρείται το όνομα του Θεού μέσα από τη ζωή μας και ταυτόχρονα να γινόμαστε αιτία, έτσι ώστε και οι άνθρωποι δίπλα μας να μπορούν να χαίρονται».