Συμφεροντο...λογία - δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Συμφεροντο...λογία

Κυριακή του Ασώτου

Όλος ο κοσμικός τρόπος σκέψεις κινείται στους φθαρτούς και ψεύτικα υποσχόμενους δρόμους της έννοιάς του. Στον βωμό του θυσιάζονται αιώνιες αξίες και τιμημένα ιδανικά, φιλίες, ανθρώπινες σχέσεις, πίστι, ιδεολογία, θυσιάζεται και αυτή η ίδια η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τιμή. Για το...συμφέρον ο άνθρωπος- είναι πασίγνωστο πια- μπορεί να κάνει πάρα πολλούς συμβιβασμούς. Μπορεί να αλλοιωθεί. Και πράγματι. Με λύπη βαθιά και ο απλούστερος ακόμη παρατηρητής της καθημερινότητας εντοπίζει την διαφθορά που κυριαρχεί σε όλες τις κατηγορίες και σε όλες τις «τάξεις» της κοινωνίας από την συνεχή επιδίωξι του...συμφέροντος. Μα είναι όντως τόσο κακό να αναζητά κανείς το συμφέρον του; Είναι υγιές να μη θέλει κανείς το καλό του;

Ασφαλώς και όχι! Ο άνθρωπος πλάστηκε από τον Θεό για να αγαπά, για να «φιλεί», το τέλειο. Πλάστηκε από τον Τέλειο, τον Κύριό μας και έχει προορισμό ό τι το ανώτερο δηλαδή την Βασιλεία του Θεού.  Αυτό είναι το συμφέρον του. Πώς γίνεται, λοιπόν, αυτή η έννοια του συμφέροντος να κάνει τον άνθρωπο χειρότερο από ό τι είναι; Έχουμε χάσει σε πολλά ζητήματα τον αληθινό προσανατολισμό μας. Το βλέμμα μας θέλγεται από τις πρόσκαιρες χαρές, από την ευμάρεια, τον πλούτο, τις ηδονές. Σε όλη την πορεία της επίγειας ζωής μας οπωσδήποτε και αμαρτήσαμε και θα αμαρτήσουμε και αμαρτάνουμε καθημερινά λόγω του μεγάλου εγωισμού μας που μας παρακινεί να ικανοποιούμε τα σκιρτήματα και τις ανάγκες μόνο του σώματος κωφεύοντας στις κραυγές του πνεύματος που ζητά τα ανώτερα. Αυτό η Εκκλησία δεν το φοβάται. Απλώς το συγχωρεί και το μεταθέτει. Παίρνει το δήθεν συμφέρον και το κάνει όντως συμφέρον!

Η συνεχής αδιαφορία στην αναζήτησι του πραγματικού συμφέροντος, εκείνου δηλαδή που θα μας υποδεικνύει και τελικά θα μας συντροφεύσει στη Βασιλεία των Ουρανών, μας  οδηγεί όχι μόνο στο να αμαρτάνουμε αλλά, δυστυχώς, στο να κάνουμε βίωμα και το χειρότερο; στο να κάνουμε φρόνημα την αμαρτία και τη θεωρία της. Επηρεαζόμαστε βλέποντας ότι πολλοί συνάνθρωποί μας θεωρούν ως ανοησία το ότι συνειδητά επιλέγουμε άλλη οδό από αυτήν του πρόσκαιρου συμφέροντος. Επηρεαζόμαστε βλέποντας ανθρώπους που επικεντρώνονται στο αθάνατο συμφέρον της ζωής του Ιησού να καταπατώνται και να επικρατούν όσοι με κάθε μέσο ζητούν να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους προκρίνοντας το δικό τους «συμφέρον» από του αδελφού τους. Επηρεαζόμαστε όταν ο λογισμός μας ψιθυρίζει ότι άδικα αγωνιζόμαστε για το αγαθό αφού η ευτυχία η χειροπιαστή κρύβεται πίσω από όσα ο κόσμος σκέπτεται ότι είναι αγαθά.

Ο Απόστολος Παύλος, έχοντας αποκαλύψει στους Κορινθίους την Αλήθεια, τον Χριστό μας δηλαδή, έρχεται κοντά τους με την επιστολή από την οποία θα αναγνώσουμε την Κυριακή που ανατέλλει. Έρχεται για να τους πει ότι ως άνθρωπος δεν είναι λιγότερο ικανός από τους γύρω. Μπορεί να κάνει τα πάντα, να σκεφτεί και να ενεργήσει και να πράξει τα πάντα αλλά, όμως, δεν κρύβεται πίσω από τα πάντα το γνήσιο συμφέρον αλλά μια απάτη η οποία θα ακολουθήσει την πρόσκαιρη ηδονή, την ευκαιριακή ευχαρίστησι. Ας τιμήσουμε το σώμα πληρώνοντας-γεμίζοντάς το με πνεύμα, με μετάνοια, με επιστροφή. Σαν τον Άσωτο γιο. Ο Πατέρας μας παρακολουθεί από το παράθυρο του αρχοντικού. Του αρκεί να μας δει να βαδίζουμε προς Εκείνον. Θα μας σπλαχνισθεί, θα τρέξει, θα μας καταφιλήσει. Στην αγκαλιά Του κρύβεται το δικό μας συμφέρον.

δ. Γρηγόριος Φραγκάκης

Πηγή:  Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως