ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ - Αναστασία Κλώνη

ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ*

  Σε αυτές τις ωραίες χριστουγεννιάτικες εορτές με την χαριτωμένη παρουσία μικρών παιδιών και στο άκουσμα της ανάλογης υμνωδίας καλούμαστε εμείς οι θεολόγοι ν ’αναπτύξουμε και να παρουσιάσουμε το απερινόητο γεγονός της Θείας Ενανθρωπήσεως όσο το δυνατόν απλά και κατανοητά. Συνήθως έχουμε ένα έτοιμο κείμενο ,με κυρίως θέμα όπου κατά το μέτρο του δυνατού προσπαθούμε και εμείς με την σειρά μας να προσεγγίσουμε ένα ασύλληπτο γεγονός όπως είναι αυτό της ενσάρκωσης του Λόγου, δηλ. της Γέννησις του Κυρίου.

   Η Σύλληψις ( από την Παρθένο Μαρία) , γεγονός με  το οποίο ξεκινά η σωτηριολογική πορεία της Θείας Οικονομίας , είναι ασύλληπτο γεγονός όπως και η ίδια η Γέννηση του Κυρίου, ένα ‘’μυστήριον ξένον και παράδοξον’’ κατά τον ιερό Χρυσόστομο. Όταν κάποιος προσπαθήσει να ερμηνεύσει ή να προσεγγίσει με βάση την λογική σκέψη και τον ορθολογισμό τις περισσότερες φορές οδηγείται στην πλάνη.

   Η Γέννηση του Χριστού αποτελεί έμπρακτη απόδειξη της ανείπωτης και απύθμενης αγάπης του Θεού προς τους ανθρώπους και με αυτό τον τρόπο φτιάχνει μια γέφυρα επικοινωνίας. Η αποτυχία του ανθρώπου να ακολουθήσει την πορεία προς την θέωση, την οποία είχε χαράξει ο Θεός δεν ήταν τελείως καταστροφική για τον άνθρωπο, δηλαδή δεν συνετέλεσε αμετάκλητα στον αιώνιο αφανισμό του. Αυτό που δεν πέτυχε με μια σχετική δοκιμασία στον Παράδεισο το πέτυχε ο Χριστός με την ενανθρώπησή Του.      

Στο Σύμβολο της Πίστεως ομολογούμε ‘’σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα’’, δηλ. ο Υιός και Λόγος του Θεού , το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας σαρκώνεται, ο Πατέρας στέλνει τον Υιό Του να αναλάβει την αποστολή της σωτηρίας των ανθρώπων, όχι με τρόπο μαγικό και εξωπραγματικό αλλά με τον φυσιολογικό τρόπο που όλοι έρχονται σε αυτό τον κόσμο , σε αυτή την ζωή. Η Γέννηση γίνεται με την ίδια την βούληση του Χριστού , με την συνεργία του Αγίου Πνεύματος που υποδηλώνει το θείο και άφθαστο και Μαρίας της Παρθένου που υποδηλώνει την θνητότητα, η οποία  ωστόσο πριν και μετά την Γέννηση παραμένει Αειπάρθενος.  

   Η Γέννηση είναι αδιαμφισβήτητα ένα ιστορικό γεγονός που συντελέστηκε πριν από 2.000 χρόνια και συνεχίζει ως τις μέρες μας να εορτάζεται .Βέβαια ο Χριστός δεν έχει ανάγκη εορτασμού γενεθλίων .Στο κοντάκιο της εορτής ψάλλουμε ‘’η Παρθένος σήμερον ,τον υπερούσιον τίκτει ..’’ και από την υμνωδία των Χριστουγέννων ψάλλουμε ‘’ Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου..’’ , χρησιμοποιείται ενεστωτικός χρόνος (= σήμερον) που σημαίνει ότι η Γέννηση δεν έγινε μία φορά παλιά αλλά γίνεται κάθε μέρα. Ο Χριστός γεννάται καθημερινά στο πρόσωπο του μικρού παιδιού , του ηλικιωμένου ανθρώπου , του υπαλλήλου που θα μας εξυπηρετήσει .Είμαστε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν δημιουργημένα όντα επομένως στο πρόσωπο του καθενός βλέπω τον Θεό , με τις πράξεις μου καθημερινά συναντώ τον Χριστό. Ένας σπουδαίος ποιητής μας ο Νικηφόρος Βρεττάκος γράφει σε ένα ποίημά του τον εξής πολύ ωραίο και εύστοχο στίχο : ‘’κάθε φορά που αγκαλιάζω έναν άνθρωπο είναι σαν ν’ αγκαλιάζω τον Θεό’’ .

  Πέρα λοιπόν από το κοσμικό πλαίσιο της εορτής που είναι και αυτό αναγκαίο , γιατί η ψυχή μας και το πνεύμα μας είναι συνδεδεμένα με το σώμα , πέρα από τα μελομακάρονα τα λοιπά γλυκίσματα και τις καταναλωτικές αγορές θα πρέπει να συλλογιστούμε , όχι βέβαια μόνο τώρα που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα αλλά καθόλη την διάρκεια του χρόνου και της ζωής μας εν γένει , τι κάνουμε εμείς για να έχουμε τον Χριστό στην καρδιά μας ,σαν την Φάτνη που υποδέχτηκε και ζέστανε το Θείο Βρέφος και να προσφέρουμε ως άλλοι Μάγοι τα Δώρα  όπως είναι Αγάπη , η Υπομονή και η Φιλανθρωπία.

Αν ξεφύγουμε από τα λαμπερά περιτυλίγματα, τα φωτάκια και τον καταναλωτισμό η αγάπη ασφαλώς είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων. Μέσα στο πλαίσιο των βιοτικών μας αναγκών και της υλιστικής μας ζωής τώρα αυτές τις γιορτινές ημέρες που έρχονται ας καθίσουμε 10 λεπτά σιωπηλοί και να αν-αλογι-στούμε την υπαρξιακή μας τοποθέτηση απέναντι στα Χριστούγεννα. Ο Χριστός με την Γέννηση Του μας καλεί  να ενωθούμε μαζί Του σήμερα και πάντοτε.

    Η Εκκλησία αυτές τις ημέρες μας καλεί να γιορτάσουμε το μεγάλο και απερινόητο  μυστήριο της σαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού με έναν άλλον όμως τρόπο, με μια άλλη πνευματική-εσωτερική προετοιμασία. Χωρίς να υποτιμάει το υλικό και γιορταστικό επίπεδο των Χριστουγέννων, η Εκκλησία δίνει προτεραιότητα σε πνευματικές ποιότητες, όπως είναι η προσευχή, η νηστεία, η εξομολόγηση και η ειλικρινής απόφαση μας να ανακαινίσουμε εν Χριστώ τον εαυτό μας, να ενωθούμε μυστηριακά μαζί Του μέσω της Θείας  Ευχαριστίας και προπάντων να δείξουμε έμπρακτη αγάπη προς τους πάσχοντες αδελφούς μας. Άλλωστε, σε τελική ανάλυση, στη μέλλουσα κρίση, ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει πόσες φορές εκκλησιαστήκαμε, πόσες μετάνοιες κάναμε, πόσα κεριά ανάψαμε, αλλά πόσο βοηθήσαμε τους ελαχίστους αδελφούς μας, ανθρώπους που σήμερα στις μέρες μας  δοκιμάζονται και βρίσκονται σε δυσχερή θέση.

Όχι βέβαια ότι εμείς βρισκόμαστε σε καλύτερη θέση αλλά τουλάχιστον από το υστέρημά μας ,έστω και αν έχουμε 1€ στο πορτοφόλι μας , ας βοηθήσουμε εκείνους τους συνανθρώπους μας που πραγματικά έχουν την ανάγκη μας.

      Το πνεύμα των Χριστουγέννων αυτά διδάσκει και αυτά καλλιεργεί. Αρκεί να αναζητήσουμε τον Χριστό πραγματικά. Τα Χριστούγεννα μας διδάσκουν να οδηγηθούμε στην πνευματική αναγέννηση,  να ψάξουμε μέσα μας τον Θεό για να ειρηνεύσουμε και να μάθουμε πρωτίστως να αγαπούμε, γιατί η αγάπη είναι η πραγματική ζωή. Παρόλο ότι τα Χριστούγεννα γιορτάζονται μες στην καρδιά του χειμώνα, ο χριστιανός αισθάνεται μια παράξενη ζεστασιά αυτές τις ημέρες &  βρίσκει -με τη γέννηση του Χριστού-ένα βέβαιο και στέρεο σημείο ν' ακουμπήσει την κουρασμένη αγωνία του □

Αναστασία Κλώνη

** Ομιλία που εκφωνήθηκε στη Γιορτή των Χριστουγέννων της  Ενορίας Αγίων Αποστόλων  στις 19 Δεκεμβρίου 2016.

Συντακτική Επιτροπή

π. Ευάγγελος Πριγκιπάκης – Αναστασία Κλώνη

ΣΥΝ - ΟΔΟΙΠΟΡΙΑ

Περιοδική Έκδοση Ενορίας Αγ.Αποστόλων Πατρών                     

Τεύχος 1ο  -  Δεκέμβριος  2016