Τό Αἷμα τοῦ Λυτρωτοῦ - π. Γρηγορίου Μουσουρούλη

Λόγος εἰς τόν Ἀπόστολον τῆς Κυριακῆς Ε΄ Νηστειῶν

Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Γρηγορίου Μουσουρούλη

Τό Αἷμα τοῦ Λυτρωτοῦ (2η ὁμιλία)

«Τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ … καθαριεῖ τήν συνείδησιν ὑμῶν 
ἀπό νεκρῶν ἔργων»

(Ἑβρ. δ΄14)

Οἱ ἑβδομάδες τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς διαδέχθηκαν ἡ μία τήν ἄλλη καί χωρίς νά τό καταλάβουμε βρισκόμαστε ἤδη σέ ἀπόσταση ἀναπνοῆς ἀπό τήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα. Τήν Ἑβδομάδα κατά τήν ὁποία θά προσκυνήσουμε, κάτω ἀπό ἐντελῶς ἔκτακτες καί ἰδιότυπες συνθῆκες τά ἄχραντα Πάθη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα μᾶς εἰσάγει στό κεντρικώτερο γεγονός Τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, τήν σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου μας. Ὁ Κύριος, λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὡς Μέγας Ἀρχιερεύς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, δέν ἐχρησιμοποίησε γιά θυσία τό αἷμα τράγων καί μοσχαριῶν, ὅπως ἔκαναν οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἰου-δαίων, ἀλλά «διά τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τά Ἅγια».

Μέ τό δικό Του αἷμα εἰσῆλθε μιά φορά γιά πάντα στά ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων, δηλαδή στόν θρόνο τοῦ οὐρανοῦ καί πέτυχε γιά μᾶς αἰώνια λύτρωση. Αὐτό ἀκριβῶς τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ «καθαριεῖ τήν συνείδησιν ἡμῶν ἀπό νεκρῶν ἔργων», θά καθαρίσει τή συνείδησή μας ἀπό τά ἔργα τῆς ἁμαρτίας, πού φέρνουν στή ψυχή τή νέκρωση καί θά μᾶς ἀξιώσει νά λατρεύουμε ἀξίως τόν ζωντανό Θεό. Ἄς μελετήσουμε λοιπόν προσε-κτικά τή μεγάλη αὐτή ἀλήθεια, ὅτι δηλαδή μόνο τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας μπορεῖ νά καθαρίζει τή ψυχή μας καί νά τήν ἀπαλλάσσει ἀπό τό βάρος τῆς ἁμαρτίας καί πῶς γίνεται αὐτό.

****

«Τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ … καθαριεῖ τήν συνείδησιν ὑμῶν ἀπό νεκρῶν ἔργων»

Ὁ Κύριός μας, ἀδελφοί, κατά τή μοναδική καί ἄπειρης ἀξίας σταυρική του θυσία δέν πρόσφερε αἷμα ζώων, ἀλλά ἔχυσε τό δικό του πολύτιμο καί ἀτίμητο αἷμα. Δέν εἰσῆλθε μέ τή θυσία αὐτή στά ἐπίγεια Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἀλλά στά ἄδυτα τοῦ οὐρανοῦ, στόν θρόνο τῆς θεότητος, ἀφοῦ πρόσφερε τό δικό του αἷμα, αἷμα τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ. Αὐτό λοιπόν τό ἀτίμητο αἷμα τοῦ Κυρίου, μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος, εἶναι τό μοναδικό φάρμακο πού μπορεῖ νά καθαρίσει τή συνείδησή μας ἀπό νεκρῶν ἔργων. Διότι τό αἷμα αὐτό εἶναι τό αἷμα τοῦ ἐντελῶς ἀθώου καί ἀναμαρτήτου Θε-ανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος «ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεην οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ» (Α´Πέτρ. β´22). Γι᾽αὐτό ἀκριβῶς τό αἷμα τοῦ Κυρίου ἔχει τή δύναμη νά καθαρίζει τή ψυχή καί τή ζωή μας ὁλόκληρη ἀπό κάθε ρύπο καί ἁμαρτία. Καθαρίζει, ἁγιάζει καί ζωοποιεῖ, διότι εἶναι τό πανάγιο αἷμα τοῦ Ζωοδότου, τό αἷμα, ἐπαναλαμβάνω, τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου. Αἷμα θεϊκό. Αἷμα πού κρύβει μέσα του τή θεϊκή παντοδυναμία. Εἶναι χαρακτηριστικός ὁ λόγος πού χρησιμοποεῖ ὁ ἱερός ὑμνογράφος γιά νά διατυπώσει τό ἀσύλληπτο μυστήριο. Λέγει στό δοξαστικό τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ: « Αἵματι Θεοῦ ὁ ἰός τοῦ ὄφεως ἀποπλύνεται». Μέ τό αἷμα τοῦ Θεοῦ ξεπλένεται τό δηλητήριο τοῦ ἀρχαίου ὄφεως (τοῦ διαβόλου δηλαδή). Καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος τονίζει μέ ἔμφαση ὅτι «τοῦτο τό αἷμα ἐκχυθέν πᾶσαν τήν οἰκουμένην ἐξέπλυνε» (PG 59,261). Ὁ δέ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ὑπογραμμίζοντας τήν ἀτίμητη ἀξία τοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου σημειώνει: Λίγες ρανίδες τοῦ τιμίου αἵματος τοῦ Κυρίου ἀναπλάττουν ὅλο τόν κόσμο (PG 36,6641). Τό τίμιο αἷμα τοῦ Κυρίου δέν μᾶς δίνει ἁπλῶς μιά ἐξωτερική καθαρότητα, ἀλλά καθαρότητα ψυχῆς. Ἔχει τή δύναμη νά καθαρίσει κάθε ἁμαρτία. Μπορεῖ νά ξερριζώσει ἀπό μέσα μας τούς ὄγκους, τά καρκινώματα τῆς ἁμαρτίας πού ἀπειλοῦν νά μᾶς ὁδηγήσουν στόν αἰώνιο θάνατο. Μᾶς καθαρίζει ἀπό τίς ἁμαρτίες καί ἀπό τίς ἐνοχές τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. Ἐπουλώνει τά τραύματα τῆς ψυχῆς μας. Θεραπεύει τίς πληγές μας. Εἰρηνεύει τή ζωή μας.

Τό αἷμα τοῦ πασχαλίου ἀρνίου ἐκείνη τή φοβερή νύκτα τῆς ἐξόδου τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπό τήν Αἴγυπτο ἔσωσε τά πρωτότοκα τῶν Ἑβραίων ἀπό τόν θάνατο. Διότι μέ τό αἷμα αὐτό ἄλειψαν οἱ Ἑβραῖοι τίς παραστάδες τῶν σπιτιῶν τους, καί ἔτσι σώθηκαν ἀπό τόν ὀλοθρευτή ἄγγελο πού ἐθανάτωνε τά πρωτότοκα τῶν Αἰγυπτίων. Τό τίμιο αἷμα τοῦ ἀσπίλου καί ἀμώμου Χριστοῦ λυτρώνει ὅλους μας ἀπό τήν ἀνθρωποκτόνο ἐπιδρομή τοῦ διαβόλου καί τή θανατηφόρο μόλυνση τῆς ἁμαρτίας. Μᾶς λυτρώνει διότι ὁ Κύριος εἶναι «ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (Ἰω. α´29). Πῶς ὅμως γίνεται αὐτό;

*****

Βέβαια ὁ Κύριός μας μία καί μοναδική φορά προσέφερε τό αἷμα του ἐπάνω στόν σταυρό. Αὐτό ὅμως τό τίμιο αἷμα του, πού ἔρρευσε ἀπό τό πανάγιο σῶμα του, τό ἴδιο ἀκριβῶς προσφέρεται διά τῆς Ἐκκλησίας διαρκῶς ἀνά τούς αἰῶνες. Γι᾽αὐτό καί ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης μᾶς λέγει ὅτι «τό αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ… καθαρίζει ἡμᾶς ἀπό πάσης ἁμαρτίας» (Α´Ἰω. α´7). Μᾶς καθαρίζει διαρκῶς διά τῆς Ἐκκλησίας. Καί τοῦτο διότι τό πάντιμο ἐκεῖνο αἷμα τοῦ σταυρωθέντος Κυρίου ὄχι μόνο ἐθεμελίωσε καί ἐστερέωσε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί προσφέρεται ἀκατάπαυστα διά τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Στό Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως τό αἷμα τοῦ Κυρίου μέ ἕνα τρόπο ἀκατάληπτο καί μυστικό λούζει τή ψυχή μας ἀπό τῶν νεκρῶν ἔργων. Λούεται ἡ ψυχή μας, ὅπως λέγει στήν Ἀποκάλυψη «ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ» (α´5). Πλύνονται καί λευκαίνονται «αἱ στολαί ἡμῶν ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀρνίου» (ζ´14). Τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ μᾶς λευκαίνει. Μᾶς μεταμορφώνει. Μᾶς κάνει ὁλόλευκους καί ὁλοφώτεινους.

Στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας μᾶς μεταγγίζει ὁ Κύριος αὐτό τό ἴδιο τίμιο αἷμα του «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» καί μᾶς τρέφει μέ τό πανάγιο σῶμα του «εἰς ζωήν αἰώνιον». Ἔτσι ὁλοκληρώνεται καί ὑπογράφεται ἡ κάθαρση καί ὁ λευκασμός τῆς ψυχῆς μας. Κάθε φορά πού κοινωνοῦμε ἀξίως αὐτό τό τίμιο Αἷμα καί τό ἄχραντο Σῶμα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας, μετά ἀπό μιά εἰλικρινῆ ἐξομολόγηση, πόσο ἀνάλαφροι αἰσθανόμαστε, πόση γαλήνη γευόμαστε, πόσο εἰρηνικοί εἴμαστε. «Πε-πληρωμένοι», γεμάτοι ἀπό τή Χάρι καί τήν ἀνα-γεννητική δύναμη τοῦ Τιμίου Αἵματος τοῦ Κυρίου μας

****

«Τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ … καθαριεῖ τήν συνείδησιν ὑμῶν ἀπό νεκρῶν ἔργων»

Ἐφέτος, ὅπως εἶπα καί στήν ἀρχή, ὁδεύουμε πρός τήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα καί τό ἅγιο Πάσχα κάτω ἀπό ξεχωριστές συνθῆκες. Πόνος βαθύς αὐλακώνει τίς ψυχές τῶν πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας γιατί τέτοιες μέρες θά στερηθοῦν τόν ἐκκλησιασμό καί κυρίως τήν μετοχή στό Ποτήριο τῆς ζωῆς. Νά εἶστε βέβαιο, ἀδελφοί μου, ὅτι ὁ πόνος εἶναι πολύ πιό βαθύς γιά τούς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ὄντως δοκιμασία αὐτή πού περνᾶμε. Αὐτή ἡ δοκιμασία μπορεῖ νά μᾶς φέρει πολύ μεγάλη ὠφέλεια. Νά μᾶς κάνει νά ἐκτιμήσουμε αὐτό πού εἴχαμε μέχρι τώρα καί πού γιά ἕνα χρονικό διάστημα λόγῳ τῶν συνθηκῶν τῆς πανδημίας στερούμεθα. Νά ἀνακρίνουμε τόν ἑαυτό μας κατά πόσο προσερχόμαστε, ἑτοιμασμένοι κατά τό δυνατόν, στό ἱερό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαρι-στίας καί ὄχι ἀπό συνήθεια. Καί νά εἰρηνεύουμε χωρίς νά κατακρίνουμε τούς ἄρχοντές μας, πού καί αὐτοί ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀσφαλῶς πονοῦν γιατί ἀναγκάζονται νά λάβουν αὐστηρά μέτρα γιά τήν προστασία καί τή διασφάλιση τῆς ὑγείας τοῦ λαοῦ. Νά κάνουμε ὑπομονή καί νά ταπεινούμεθα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ἀναγνωρίζοντας ὅτι διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν ταῦτα πάντα ἐπήγαγεν ἐφ᾽ ἡμᾶς. Νά προσευχηθοῦμε θερμότερα γιά τήν ἀπαλλαγή τοῦ λαοῦ, τῆς ἀνθρωπότητας ὅλης ἀπό τή φοβερή δοκιμασία. Νά τονώσουμε τήν πίστη μας στήν ἀγάπη καί τήν πατρική πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Νά πάρουμε σταθερή ἀπόφαση ὥστε «θελήματι Θεοῦ τόν ἐπίλοιπον ἐν σαρκί βιῶσαι χρόνον» (Α´Πέτρ. δ´2). Καί τέλος ἄς μᾶς παρηγορεῖ ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ὁ ὁποῖος στό βιβλίο του ἀόρατος πόλεμος σαφῶς λέγει ὅτι, ὅταν γιά κάποιους λόγους δέν μπορεῖ ὁ πιστῶς νά κοινωνήσει αἰσθητῶς τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου, τότε κοινωνεῖ τόν Κύριο νοερῶς.

Ὁ δέ ἀρχ.Εὐσέβιος Ματθόπουλος στό βιβλίο του «Ὁ Προορισμός τοῦ ἀνθρώπου», τό ἴδιο πράγμα διδάσκει. «Οἱ χριστιανοί, γράφει οἱ ὁποῖοι δέν μποροῦν νά κοινωνοῦν συνεχῶς, οὐχί ἐξ αἰτίας προερχομένης ἀπό ἐνοχήν ἤ ἀμέλειαν ἰδικήν των, ἀλλ᾽ἀπό ἐμπόδια ἐνεξάρτητα τῆς θελήσεώς των, …» πρέπει νά ξέρουν ὅτι ὁ Θεός δέν ζητεῖ ἀπό τόν πιστό κάτι πού δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τή θέλησή του, οὔτε τό λογαριάζει ὡς παράλειψη καθήκοντος «ὡς θά ἐλογάριαζεν αὐτό ἐάν ἠδύνατο νά κοινωνῇ συνεχῶς καί ἐξ ἀμελείας του δέν ἐκοινώνει». Γιά νά πεῖ στή συνέχεια ὅτι σέ τέτοιες περιπτώσεις ὁ πιστός φροντίζει ἐντονώτρεα τήν διά ζώσης πίστεως ἐπικοινωνία μέ τόν Κύριο, διά τῆς προσευχῆς, τῆς μελέτης κλπ. Αὐτός ὁ λόγος εἶναι γιά μᾶς ἰδιαίτερα ἐνθαρρυντικός τήν περίοδο αὐτή, διότι δέν μένουμε μακριά ἀπό τό Μυστήριο ἐξ ὑπαιτιότητός μας, ἀπό ραθυμία καί ἀμέλεια, ἀλλά λόγῳ ἐξωτερικῶν συνθηκῶν, τίς ὁποῖες θερμά νά παρακαλοῦμε τόν Κύριο νά τερματίσει καί νά μᾶς ἐπαναφέρει ἡ ἀγάπη Του στήν κανονική τάξη, ὁπότε μέ περισσότερο ζῆλο, μετάνοια, πίστη καί προσευχή θά ζήσουμε τήν ζωή τῆς λατρείας καί τῆς μετοχῆς στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας.