Η Εκκλησία πρέπει να αποποιηθεί κάθε εξουσία
χωρίς να πάψει να είναι ζύμη, και πρέπει να είναι ζύμη σε όλους τους τομείς.
Έξω από κάθε εξουσία, θα έχει μια ακτινοβολία περισσότερο ή λιγότερο
διακριτική, περισσότερο ή λιγότερο προφανή ανάλογα με τους καιρούς, ανάλογα με
τους τόπους, ανάλογα με τις δυνατότητες της ιστορίας.
Πρέπει επίσης να αποποιηθεί την ιδέα να έχει μια εξωτερική επίδραση πάνω στην κοινωνία: δεν μπορεί να έχει επίδραση σ΄αυτήν παρά μόνο εσωτερικά, μέσα από μυαλά και καρδιές που φωτίζονται, μέσα από κάθε λογής πρωτοβουλίες που θα αναφανούν.
Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά, γιατί τότε θα
απαλλαγούμε από τον χριστιανισμό ως ιδεολογία μιας κοινότητας, ενός έθνους,
ενός κράτους. Θ΄απαλλαγούμε από τις Ιερές Εξετάσεις, από την ανάγκη να ασκούμε
επιρροή ή να έχουμε υπόληψη και κύρος. Σήμερα, ίσως για πρώτη φορά στην
ιστορία, οι χριστιανοί αρχίζουν να είναι φτωχοί κι ελεύθεροι (αναφέρεται
στην Δύση). Υπάρχει αυτό το άνοιγμα προς το λίγο, προς την απλότητα,
υπάρχουν συνειδητοποιήσεις που επιτελούνται, υπάρχει μια επιστροφή στα ουσιώδη.
Αυτή η χαρά να ξαναβρίσκουμε το ουσιώδες, και να ζούμε το ουσιώδες, μέσα σε μια
εκκλησία που τη θελήσαμε προσωπικά και συνειδητά, είναι ακριβώς το μεγάλο
προνόμιο της εποχής μας.
Υάκινθος
Αυτό είναι ορθόδοξη Θεολογία της Ιστορίας ... Αλλά ! Γιατί ο κ. Υάκινθος αν δεν έχω λάθος κάνει τη διευκρινιστική παρένθεση(αναφέρεται στην Δύση). Αυτά δεν αφορούν κι εμάς τους κατά την Ορθόδοξη Ανατολή; -Αθανάσιος Κοτταδάκης
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι έπρεπε να ήταν οι χριστιανοί στην κοινωνία. Αυτό έπρεπε να πρέσβευε η Εκκλησία και να δίδασκε. Όμως η Εκκλησία έχασε το νόημά της γιατί περιβλήθηκε και αντικατάστησε την εξουσία.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ο ρόλος του χριστιανού δεν είναι να μάχεται ενάντια στην εκκοσμίκευση που τώρα είναι πια δεδομένη, αλλά μάλλον να κάνει ώστε αυτή η εκκοσμίκευση να γίνει θετική, δηλαδή να επιτρέπει στην Εκκλησία να είναι ζύμη και όχι εξουσία,» Ολιβιέ Κλεμάν
ΑπάντησηΔιαγραφήἘκκοσμίκευση εἶναι ἡ πτώση μας, ὁ ἐγκεντρισμός μας στά τοῦ κόσμου καί στό τί θέλει ὁ κόσμος ὁ ζῶν μακράν τοῦ Θεοῦ καθώς «ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α΄ Ἰωάν ε΄19).
Ἐκκλησία εἶναι ἡ πρόσληψή μας ἀπό τόν κόσμο, ἡ ἀνόρθωσή μας, ἡ μεταμόρφωσή μας, ὁ ἁγιασμός μας καί ἡ θέωσή μας διά τῶν Θεοσύστατων Ἱερῶν Μυστηρίων της μέσω τῶν ὀποίων μεταδίδεται ἡ χάρις καί ἡ σωτηρία στόν ἄνθρωπο.
Ἀδυνατῶ λοιπόν νά κατανοήσω τή μετατροπή αὐτῆς τῆς «ἐκκοσμίκευσης» ἀπό ἀρνητική σέ θετική ὥστε νά ἐπιτρέψει στήν Ἐκκλησία νά εἶναι ζύμη πού θά μεταπλάσει τόν ἀλλοτριωμένο καί ἀποξενωμένο ἀπό τόν Θεό ἄνθρωπο, ἀφοῦ ἐξ’ὁρισμοῦ ἡ ἐκκοσμίκευση διαστρεβλώνει καί παραποιεῖ τόν σωτηριολογικό της χαρακτῆρα, ἐνῶ παράλληλα τήν ἀξιολογεῖ ὡς μία γίηνη, ἐγκόσμια ὑπηρεσία παροχῆς κοινωνικῶν ἀγαθῶν καί μόνο.
Ἀντίθετα θεωρῶ, πῶς ὁ σημερινός ἄνθρωπος ὀφείλει νά μάχεται καί νά ἀγωνίζεται ἐνάντια στήν ἐκκοσμίκευση ὅσο κι ἄν αὐτή εἶναι δεδομένη, ὥστε νά ἀποβάλλει τό κοσμικό φρόνημα, νά πλησιάσει καί νά ἀφεθεῖ στήν σωστική ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά ἐγκεντριστεῖ τό ἀγωνιστικό πνεῦμα τοῦ ὀρθόδοξου τρόπου ζωῆς καί λατρείας ἔχοντας πάντα κατά νοῦ πώς «ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καὶ σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν» (Φιλιπ. γ΄20).
Θεόδωρος Σ.
Για να βρεθεί το ουσιώδες πρέπει να αναζητηθεί. Όμως οι χριστιανοί (δεν βγάζω έξω εμένα) δεν μπαίνουν στα βαθιά αλλά πλατσουρίζουν στα ρηχά….
ΑπάντησηΔιαγραφή