Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

Η  ΙΑΤΡΙΚΗ  ΕΠΙΣΤΗΜΗ 

ΔΩΡΟ  ΤΟΥ  ΘΕΟΥ  ΣΤΗΝ  ΑΔΥΝΑΜΙΑ  ΤΗΣ  ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ  ΦΥΣΗΣ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

       Πρωτοχρονιά 2022, με «την ελπίδα που ου «καταισχύνει» -Ρμ.5,5- για καλύτερες μέρες, όσο κι αν μαίνεται η θανατερή Πανδημία Κόβιτ19, δεύτερη στη συνέχεια χρονιά. Όσο κι αν «το ζηλωτικό κομμάτι της Εκκλησίας φωνασκεί» -οι «ζήλον Θεού έχοντες, αλλ’ ου κατ’ επίγνωσιν, αγνοούντες την δικαιοσύνην του Θεού και ζητούντες την ιδίαν δικαιοσύνην στήσαι» -Ρωμ.10,3- και ενεργεί ωσάν να έχουν τα πράγματα αντιστραφεί. Σήμερα που είναι σπουδαία γιορτή, του Αγίου και Μεγάλου Βασιλείου, στον οποίο ανήκει ως εκκλησιαστική θέση και συναγωγή η επιγραφή του γραπτού που ακολουθεί! Αλλά και, ευκαιρία να φανεί ευρύτερα η αλήθεια σφραγισμένη με την από τότε βαριά δική του υπογραφή, και την πρόσφατη του Ομολογητή ως και Μάρτυρα Αγίου Λουκά, του ιατρού :

1.                 α. «Ώσπερ εκάστη των τεχνών βοήθεια ημίν προς το της φύσεως ασθενές υπό του Θεού κεχάρισται … ούτω και ιατρική».

β.   «Επειδή το εμπαθές ημών σώμα ποικίλαις … βλάβαις υπόκειται, η ιατρική τέχνη εις τύπον της κατά ψυχήν θεραπείας … υπό του πάσαν ημών την ζωήν οικονομούντος Θεού συγκεχώρηται».

γ.  «Τους τα σώματα νοσούντας τοσούτον τοις ιατροίς καταπιστεύειν, ώστε καν τέμνωσιν, αν καίωσιν, και πικροίς φαρμάκοις ανιώσιν ευεργέτας λογίζεσθαι».

     Απλά και καθαρά ο Μέγας Βασίλειος παραδίδει ως θέση εκκλησιαστική για την ασθένεια του σώματος τα εξής. 1. Η Ιατρική επιστήμη είναι δώρο του Θεού στην ασθενική ανθρώπινη φύση. 2. Είναι κυρίαρχα ως και αποκλειστικά αρμόδια και υπεύθυνη για του σώματος τη θεραπευτική, με επιβλέποντα το Θεό αγαπητικά, ως προς την έκβαση όμως ανεξιχνίαστα. 3. Ο ασθενών  σωματικά χριστιανός απευθύνεται στο γιατρό, ακολουθεί τη θεραπευτική του, και τον θεωρεί ευεργέτη της ζωής του. 

2. Ερχόμαστε στον Άγιο Ομολογητή ΅ως και Μάρτυρα Λουκά, τον ιατρό, που η θεραπευτική του δένει αρμονικά πίστη και ιατρική επιστήμη, δώρο του Θεού. Αντιγράφω  από ανάρτηση-16.12.21-του Μητροπολίτη Αργολίδος Νεκτάριου.

α.  Ο άγιος Λουκάς δε φοβόταν ούτε τη λογική, ούτε την επιστήμη. Ήταν ένας τέλειος συνδυασμός πίστης και επιστήμης. Το αρχαίο ρητό: «συν Αθηνά και χείρα κίνει», βρήκε στο πρόσωπό του την τέλεια εφαρμογή.

β. … Μέσα στο χειρουργείο είχε κρεμασμένη στον τοίχο την εικόνα της Παναγίας. Άναβε το καντήλι, προσευχόταν λίγα λεπτά και ζητούσε την άνωθεν βοήθεια. Έπειτα με τις γάζες και το ιώδιο σχημάτιζε το σημείο του σταυρού στο σώμα του ασθενούς, και μόνον τότε έπαιρνε το νυστέρι για να ξεκινήσει την εγχείρηση.

γ.   Η βαθιά πίστη του δεν τον εμπόδισε στην επιστημονική έρευνα. Όλα τα «τάλαντα» που του χάρισε ο Θεός τα χρησιμοποίησε για την προώθηση της επιστήμης και τη θεραπεία των ασθενών.

******   ***   *****

       Τι όμως είδαμε στον εκκλησιαστικό χώρο της τυπικά Ορθόδοξης Ελλάδας από την επέλαση Πανδημίας Κόβιτ19 μέχρι σήμερα. Μετά τον αρχικό και φυσικό αιφνιδιασμό, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος εξέδωσε εγκύκλιο σύμπλευσης με τις αποφάσεις που θα ελάμβανε η Πολιτεία ύστερα από γνωμάτευση της αρμόδιας ιατρικής. Πράγμα που δέχτηκαν με μισή καρδιά ελάχιστα ευτυχώς μέλη της όλης Ιεραρχίας, αλλά στάθηκε απέναντι το ζηλωτικό μέρος όχι λίγων Ιερέων, και Γεροντάδων τινών μετά των συν αυτοίς πιστών. Δεν ξέρω εγώ, ξέρει όμως ο Θεός, ως ποιο βαθμό «ζήλον Θεού έχοντες, αλλ’ ου κατ’ επίγνωσιν». Επίσης δεν ξέρω εγώ, ξέρει όμως ο Θεός, ως ποιο βαθμό «απατηθέντες από τον μετασχηματιζόμενο σε άγγελο φωτός» ακατονόμαστο, και το χειρότερο, ποια οικογενειακά και άλλα δράματα προκάλεσαν! 

        Πιο ανοιχτά, πιο καθαρά. Ξέρουμε όλοι, ξέρει όμως πολύ πιο καλά ο Θεός, ότι  οφείλει κάθε χριστιανός να τον ευχαριστεί για το θείο δώρο της υγείας και της ζωής, και να το προστατεύει όσο πιο καλά μπορεί.  Να μην αφήνει διόδους από όπου μπορεί να φανεί, ότι του επιστρέφει με όση πολλή αχαριστία κατάμουτρα το δώρο. Τέλος ξέρουμε όλοι πια, και καταλαβαίνουμε που πάει το πράγμα στη γη και στον ουρανό πιο πολύ, αν έβαλε το χεράκι του εδώ, Ιερουργός του Θεού που «αγάπη εστί»!!

      Κατά ταύτα δεν είναι τυχαίες, θαρρώ, οι ακόλουθες διαπιστώσεις και συναγωγές.

1.       «Η πανδημία αφήνει πίσω της αποκαλυπτικά σημεία λαλίστατης αθεολογησίας, που πρέπει να μας προβληματίσουν … Είδαμε μια ανόητη άρνηση της πραγματικότητας του κορωνοιού, μαζί με μια αδιάκριτη πεποίθηση στην αναγκαστική βοήθεια του Θεού χωρίς καμιά δική μας συν-ενεργητική προφύλαξη»! -πατήρ Νικόλαος Λουδοβίκος.

2.       Ακρόαση διαδικτυακής συζήτησης με επίκεντρο το βιβλίο του Καθηγητή της Δογματικής στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου κ. Χρυσόστομου Σταμούλη, «Φάγαμε Ήττα», και συνοψισμένη από τον γράφοντα ως εξής. «Το ουσιαστικό μήνυμα είναι ότι η Πανδημία Κοβιτ19 αποκάλυψε πόσο φοβερά κακοχωνευμένη χριστιανική ορθόδοξη Αλήθεια-πίστη ως ζωή «πνευματική», έχει αποτεθεί και επικαθήσει ανεπαίσθητα στη χριστιανική ορθόδοξη λαϊκή, και όχι μόνο, ψυχή.

3.       Ανάρτηση α. «Εκκλησία και Πανδημία: Η επόμενη μέρα. Ή μήπως η επόμενη νύχτα», και β. «’Έχει πάτο ο εξευτελισμός;», από όπου η παράθεση. «Μειοψηφία παραμένουν εντός των πιστών οι νηφάλιοι, οι συστηματικά και σφαιρικά σκεπτόμενοι, οι διαθέτοντες θεσμική συνείδηση και συλλογική-σ. κοινωνική-ευαισθησία. Πλεονάζουν οι ατομικιστές, όσοι λένε «αντί» σε όλα, οι τζάμπα αντιστασιακοί … Καμαρώνουμε που οι ναοί μας γεμίζουν στις μεγάλες γιορτές … επιχαίρουμε για τη διαχρονική ευλάβεια του λαού μας. Και ήρθε η πανδημία να αποκαλύψει το πραγματικό μας πρόσωπο». Και η μνήμη του, ομολογία τραγική. «Θυμάμαι από ιερατικές συνάξεις ανά την Ελλάδα … Κανένας προβληματισμός για το τι είδους χριστιανούς φτιάχνουμε»! Και σε επίμετρο, ερώτημα κατάμεστο αγωνία. «Άραγε υπάρχει καιρός ακόμα, ώστε να μην ηττηθούμε οριστικά;»-πατήρ Βασίλειος Θερμός. .

******   ***   ******

        Από δω και εξής μπορεί κανείς προχωρήσει ως μοναχικός οδοιπόρος, ν’ απορήσει και να πει. Πώς μπορεί να εξηγηθεί ότι τα τοιαύτα συμβαίνουν εξήντα χρόνια μετά την αποτίναξη «της εκδυτικισμένης Ορθοδοξίας», και «τη στροφή» στην «πούρα», την καθαρή, την αυθεντική! Που, βέβαια, δεν άργησαν να μας πουν υπογραφές βαριές ότι. «Επρόκειτο απλώς για μια κατά γράμμα απομίμηση των τύπων εκφράσεως του βυζαντινού παρελθόντος»-Περγάμου Ιωάννης. Που τελικά «δεν την πήρε είδηση κανείς»-Χ. Γιανναράς.

      Προτιμώ όμως να περάσω στο επίμαχο σημείο από άλλη, μη θεολογική, αλλά όχι τυχαία υπογραφή, μάλιστα απλά, καθαρά, συγκεκριμένα. «Ο Μέγας Βασίλειος είχε αφιερώσει τη μεγάλη καρδιά του στο Θεό, στη φύση και στους γύρω του ανθρώπους, στους άρρωστους και τους φτωχούς. Ωστόσο από την εποχή των πρώτων αναχωρητών ως τις μέρες των «ησυχαστών» του Αγίου Όρους, η βασική στάση των αγίων της χριστιανικής Ανατολής ήταν η αποστροφή των ματιών τους από τα εγκόσμια και καθημερινά.»-Παναγιώτης Κανελλόπουλος. «Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος»,τ.1.σ.299,

     Τουτέστιν τότε  ακριβώς, από την αρχή της στροφής που το δεύτερο-«Ωστόσο από την εποχή των πρώτων αναχωρητών …» -πέρασε στην πρώτη θέση, και το πρώτο, ας πούμε έτσι, το Βασιλειανό μοντέλο Ορθοδοξίας, αυτό της έμπρακτης Αγάπης στη δεύτερη, μάλιστα ως κοινός, κοινότατος ακτιβισμός. Και χριστιανός ορθόδοξος έπιασε να λογίζεται αυτός που άρχιζε κομποσκοίνι και προσευχή της καρδίας του Ιησού Χριστού, κι έφτανε στους θείους έρωτες, τις θεώσεις, τις θεοπτίες κλπ. Και έβαζε στο πλάι ως κοινό ηθικισμό, ας πούμε. «Το λοιπόν αδελφοί, όσα εστίν αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα … ταύτα λογίζεσθε και ταύτα πράττετε» -Φλπ.4,8-9- και δε χρειαζόταν να ανοιχτεί στην αγάπη του Θεού, από την έμπρακτη αγάπη στον ελάχιστο αδελφό του Χριστού!

      Αυτά δε σημαίνουν ότι είναι μικρή η προσφορά «της στροφής στην Ορθοδοξία» σε πολλούς και ουσιαστικούς τομείς της λατρευτικής και άλλης εκκλησιαστικής ζωής και της Θεολογίας, μπορούν όμως να απαντήσουν σε μεγάλο βαθμό στην αγωνία της  ομολογίας. «Κανένας προβληματισμός για το τι είδους Χριστιανούς φτιάχνουμε». Προσθέτω, πρώτα, βέβαια, τι Κληρικούς και Γεροντάδες, πάνω και πέρα από το «πείθεσθε τοις ηγουμένοις και υπείκετε» της Συνοδικής έκφρασης, γραμμής, απόφασης, εντολής της Εκκλησίας ! Και από αυτούς λαϊκούς πιστούς, μακριά από το «εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού»-Εφ.4,13. Απλοελληνικά, ανώριμους και από τούτο πνευματικά εξαρτημένους ολοκληρωτικά από αυτούς, και για φαντάσου, όχι σπάνια, «και από το βασιλιά πιο βασιλικούς»!

     Όντως! «Η πανδημία αφήνει πίσω της αποκαλυπτικά σημεία λαλίστατης αθεολογησίας, που πρέπει να μας προβληματίσουν»!!

Ευλογημένο από το Θεό 2022,
με ολόθερμη θερμή ικεσία, η ανεξιχνίαστη Ευσπλαχνία του.
να δώσει τέλος στην Κόβιτ19 δοκιμασία.

 Αθανάσιος Κοτταδάκης