Ιερά Μονή Ευαγγελιστρίας Κάμπου | Μεσσηνία, Δυτική Μάνη - Κατερίνα Μοσχολέα – Ηλιοπούλου

Ιερά Μονή Ευαγγελιστρίας Κάμπου | Μεσσηνία, Δυτική Μάνη

Σε απόσταση 20 χλμ. από την Καλαμάτα στο δρόμο προς τη Μάνη βρίσκεται η Κωμόπολη του Κάμπου, πρωτεύουσα του πρώην Δήμου Αβίας και σήμερα Κοινότητα του Δήμου Δυτικής Μάνης με πρωτεύουσα την Καρδαμύλη.

Ο Κάμπος βρίσκεται σε υψόμετρο 300 μ. μέσα σε ένα μεγάλο οροπέδιο ελαιοδένδρων και περιστοιχίζεται από όρη. Στα ανατολικά του βρίσκεται ο Ταΰγετος και δυτικά το ιστορικό κάστρο της Ζαρνάτας, λίγο δε χαμηλότερα ο λόφος της Γαρμπελιάς όπου βρίσκεται ο Πύργος και η προτομή του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου Πρωθυπουργού της Ελλάδος και ο θολωτός Μυκηναϊκός τάφος του Μαχάονα που θεωρείτο γιός του Ασκληπιού και είχε λάβει μέρος στην Τρωική εκστρατεία ως γιατρός των Αχαιών.

Ερχόμενοι από την Καλαμάτα στον Κάμπο, στην είσοδο του χωριού και αριστερά του κεντρικού δρόμου σε απόσταση 800 περίπου μέτρων, βρίσκεται η Ιερά Μονή της Ευαγγελιστρίας, κτισμένη σε απόκρημνο βραχώδες μέρος σε ένα απέραντο καταπράσινο ειδυλλιακό τοπίο που συναντιέται στον ορίζοντα ανατολικά με τον Ταΰγετο.

Η αρχαιότερη χρονολογία της Μονής φαίνεται να είναι το έτος 1769, που είναι χαραγμένη επάνω στον βράχο της Ιεράς Προθέσεως στο ιερό του Ναού της Μονής. Το ιερό της Μονής, ο σολέας και τμήμα του κεντρικού Ναού βρίσκονται μέσα σε βράχο όπου σύμφωνα με το ιστορικό της Μονής φέρεται να έχει βρεθεί η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Ευαγγελιστρίας.

Σύμφωνα με την προφορική παράδοση της περιοχής, κάποιος κάτοικος από τον Κάμπο βρήκε την ιερά εικόνα της Παναγίας κρυμμένη μέσα σε απόκρημνο και απότομο βράχο, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται ο Ιερός Ναός. Η έκπληξη και η χαρά του ανθρώπου αυτού ήταν τόσο μεγάλη, που έταξε στην Παναγία να Της κτίσει Μοναστήρι και ο ίδιος να γίνει μοναχός. Τηρώντας το τάμα του ο άνθρωπος αυτός, ο μετέπειτα Κτήτωρ της Μονής, βρήκε μαστόρους για να αρχίσει το κτίσιμο του Ναού. Όμως επειδή το μέρος της ευρέσεως της ιεράς εικόνος ήταν βραχώδες, δύσβατο και απρόσιτο, σκέφτηκαν ότι θα μπορούσαν να τον κτίσουν σε μια ρεματιά, που ήταν κάτω από τους βράχους, όπου το έδαφος ήταν επίπεδο και υπήρχε και νερό. Έτσι ξεκίνησε το κτίσιμο του Ναού. Για μεγάλη τους έκπληξη όμως, όταν την επόμενη ημέρα πήγαν να συνεχίσουν το χτίσιμο βρήκαν το κτίσμα γκρεμισμένο και τα εργαλεία να λείπουν.

Αυτό συνεχίστηκε για μερικές ακόμα ημέρες δηλαδή να χτίζουν και να βρίσκουν τα χτισίματα γκρεμισμένα και τα εργαλεία να λείπουν. Κάποια ημέρα όμως κατά τη διάρκεια των εργασιών τους, έπιασε δυνατή βροχή και για να προφυλαχτούν οι μαστόροι πήγαν κάτω από το βράχο της ευρέσεως της εικόνας που σχημάτιζε σπηλιά. Εκεί τους λύθηκε η απορίας τους με τα εργαλεία τους που τα έχαναν γιατί τα βρήκαν όλα εκεί. Τότε σκέφτηκαν ότι η Παναγία ήθελε να χτιστεί ο Ναός της στο μέρος αυτό. Έτσι και έγινε, έχτισαν εκεί στον βράχο τον Ναό και την ιερά εικόνα την τοποθέτησαν μέσα στον δεξιό τοίχο του Διακονικού, χτίζοντάς την εκεί, διότι ήταν περίοδος Τουρκοκρατίας και φοβόντουσαν να μην κλέψουν την εικόνα ή την καταστρέψουν. Στο εξωτερικό του τοίχου που είχε εντοιχιστεί η εικόνα, αγιογράφησαν την εικόνα της Δέησης, δηλαδή στο μέσον Τον Κύριο Ιησού Χριστό, δεξιά Του την Κυρία Θεοτόκο και αριστερά τον Τίμιο Πρόδρομο.

Την παραμονή της Εορτής του Ευαγγελισμού, κατά τη διάρκεια της ακολουθίας του Εσπερινού, ο τοίχος με την Εικόνα της Δέησης αρχίζει και ιδρώνει και αυτό γίνεται μόνο σε ένα σημείο που εικάζεται ότι εκεί βρίσκεται η Θαυματουργός Εικόνα. Ο κόσμος μαζεύει με βαμβάκι τον ιερό ιδρώτα για να σταυρωθεί εις ίαση ψυχής τε και σώματος και έχουν γίνει πολλά θαύματα. Μόνο τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια το θαυμαστό αυτό φαινόμενο έχει σταματήσει και Κύριος οίδε το γιατί.

Η Μονή της Ευαγγελιστρίας ως γυναικεία Μονή με μικρή αδελφότητα λειτούργησε μέσα στη δεκαετία του 1950 έως και κάποια χρόνια της δεκαετίας του 1960. Ο αείμνηστος αρχιμανδρίτης π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος εγκατέστησε εκεί τα πνευματικά του τέκνα που αποτέλεσαν την γυναικεία αυτή αδελφότητα. Στα χρόνια αυτά φέρεται να πήγε στη Μονή ως δόκιμη τότε αδελφή η μοναχή Στυλιανή, η μετέπειτα Γερόντισσα και Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Νταού Πεντέλης.

Οι μοναχές δεν έμειναν πολλά χρόνια στην Μονή, διότι γρήγορα δημιουργήθηκαν προβλήματα και προστριβές με την κοινότητα του Κάμπου και τον φερόμενο ως απόγονο του κτήτορα της Μονής για την περιουσία της Μονής. Οι πληροφορίες αυτές βέβαια κατατίθενται με την επιφύλαξη της πλήρους ακριβείας των ζητημάτων που προέκυψαν στην Μονή. Μετά από αυτά, κατά συμβουλή του γέροντος και πνευματικού της Μονής πατρός Ιωήλ, οι μοναχές έφυγαν και πήγαν και μόνασαν σε διάφορα μοναστήρια.

Έπειτα από αυτά η Μονή ερημώνεται για πολλά χρόνια και αργότερα ο Μητροπολίτης Γυθείου, Οιτύλου και πάσης Μάνης κ. Σωτήριος Κίτσος εγκατέστησε στη Μονή μία μοναχή, την αδελφή Καλλινίκη, η οποία εμόναζε στην Ι. Μονή Αγ. Γεωργίου Αλτομυρών. Η Μοναχή Καλλινίκη έμεινε στη Μονή μέχρι το έτος 2014, έτος της κοιμήσεώς της, ζώντας ασκητική ερημική ζωή.

Η Μονή ανοίγει και λειτουργείται κατά την κυριώνυμη εορτή της, δηλαδή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, όπως και κατά την εορτή του Αγίου Νεκταρίου λόγω του παρεκκλησίου που υπάρχει στα Νοτιοανατολικά της επί ονόματι του Αγίου.

Στο μεταξύ ο πανδαμάτωρ χρόνος δημιούργησε πολλές φθορές στον κυρίως Ναό της Μονής και σε όλο το κτηριακό συγκρότημά της και έτσι το 2020 ξεκίνησαν οικοδομικές, ανακαινιστικές εργασίες προς συντήρησή της με την επίβλεψη και καθοδήγηση του Διευθυντή της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Καλαμάτας, κ. Μ. Κάππα.

Το συνημμένο φωτογραφικό υλικό απεικονίζει το καθολικό της Μονής καθώς και τους περιβάλλοντας αυτού χώρους (αρχονταρίκι, κελιά, βοηθητικούς χώρους, προαύλιος χώρος, είσοδος κτλ.) όπως έχουν διαμορφωθεί μετά το πέρας της ανακαίνισή της (2020-21).

________________________________

Κατερίνα Μοσχολέα – Ηλιοπούλου, φιλόλογος