Οἱ χειροπέδες ... προσεύχονται.

Οἱ χειροπέδες ... προσεύχονται.

 

  Ὄχι ἀκριβῶς. Δὲν προσεύχονται οἱ χειροπέδες, ἀλλ’ ἐκεῖνοι ποὺ τὶς φοροῦν. Καὶ ὄχι ἐκεῖνοι ποὺ φοροῦν χειροπέδες ποὺ φαίνονται, ἀλλὰ φοροῦν χειροπέδες ποὺ δὲ φαίνονται :

 

Κύριε, ἐλευθέρωσέ μας

 

ἀπὸ τὰ δεσμά μας,

ἀπὸ τὶς ἄσχημες ἐπιθυμίες μας,

ἀπὸ τὶς ματαιοδοξίες καὶ τὰ πλούτη μας,

ἀπὸ τὴ σκουριὰ τῆς καρδιᾶς μας,

ἀπὸ τὸ φθόνο, τὴ ζήλια καὶ τὴν ὑποκρισία,

ἀπὸ τὴν μνησικακία καὶ τὴν ὑστεροβουλία,

ἀπὸ τὸ θυμὸ καὶ τὴν ἐπιθετικότητα,

ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια καὶ τὴ ματαιότητα,

ἀπὸ τὸν πειρασμὸ τῆς βίας,

ἀπὸ ἀνησυχίες καὶ φόβους,

 

Ἐσὺ ὁ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ.

 

Ἕνα ἀπὸ τὰ παιδιά Σου.

 

 “Ἡ Ζωὴ τοῦ Παιδιοῦ”